3 opmerkelijke vrouwelijke regeringsleiders uit de 20e eeuw

Op 2 februari 2016 werd bekend dat Hillary Clinton de voorverkiezing in Iowa voor de Democratische presidentskandidaat heeft gewonnen. Voor Clinton is dit een belangrijke overwinning, want relatief vaak wordt de winnaar van Iowa ook daadwerkelijk genomineerd als presidentskandidaat. Lees hier alles over drie andere inspirerende vrouwelijke regeringsleiders uit de 20e eeuw.

Isabel Martínez de Perón – president Argentinië 1974-1976

Vrouw van de president

Isabel Martínez de Perón werd geboren op 4 februari 1931in La Rioja te Argentinië. Ze werd geboren in een lage middenklasse familie in een vrij arme regio van het noordwesten van Argentinië. Haar vader, een lokale bankmanager, stierf toen zij nog een jong kind was. Als tiener leerde ze piano spelen, dansen en Frans spreken. In 1956 ontmoette ze Juan Perón tijdens een danstour door Latijns-Amerika.  Ze gaf haar carrière als danser op voor hem en werd zijn persoonlijk secretaresse. Hij was van 1946 tot 1955 president van Argentinië en met zijn vrouw als running-mate werd hij op 23 september 1973 opnieuw verkozen als regeringsleider van het land en werd Isabel de vicepresident.

Eerste vrouwelijke president ter wereld

Juan Péron leed tijdens de campagne al vaak aan gezondheidsproblemen, waardoor Isabel regelmatig moest optreden als waarnemend president. Toen hij op 1 juli 1974 stierf aan hartproblemen volgde Isabel hem op als president, waardoor ze ‘s werelds eerste vrouwelijke president werd. Haar regime kreeg te maken met problemen van inflatie, arbeidsonrust en politiek geweld. Ze probeerde de problemen op te lossen door nieuwe ministers aan te stellen, geld te printen om buitenlandse schulden af te lossen en door een staat van beleg in te stellen in november 1974 toen een anarchistische revolutie dreigde uit te breken. Vanuit alle kanten kreeg ze kritiek op haar falen om het geweld te controleren en om de economie te stabiliseren. Op 24 maart 1976 werd ze door een geweldloze coup, geleid door generaal Jorge Rafaél Videla, afgezet en werd ze onder huisarrest geplaatst.

Benazir Bhutto – premier Pakistan 1988-1990 en 1993-1996

Dochter van de premier

Benazir Bhutto werd geboren op 21 juni 1953 in Karachi te Pakistan in een prominente politieke familie. Ze was het oudste kind van voormalig premier Zulfikar Ali Bhutto. Hij stichtte de Pakistaanse Volkspartij (PPP) en was premier van 1971 tot en met 1977. Op 16-jarige leeftijd verliet Benazir Bhutto haar land om te studeren aan Harvards Radcliffe College. Toen ze haar bachelor had behaald ging ze studeren aan de universiteit van Oxford in Engeland, waar ze slaagde voor haar tweede bachelor over internationale wetgeving en diplomatiek. Later dat jaar keerde ze terug naar Pakistan, waar haar vader verkozen was tot premier. Een paar dagen na haar aankomst greep echter het leger de macht en werd haar vader gevangen genomen. In 1979 werd hij opgehangen door het militaire regime.

Eerste vrouwelijke leider van een islamitisch land

Na de executie van haar vader werd ze het hoofd van zijn partij. Bhutto werd zelf ook door de jaren heen meerdere malen gearresteerd en werd drie jaar gevangen gehouden voordat ze toestemming kreeg om in 1984 het land te verlaten. Samen met haar twee broers vestigde zij zich in Londen en stichtte ze een ondergrondse organisatie om de militaire dictatuur tegen te gaan. Toen president Zia in 1988 omkwam door een vliegtuigongeluk won Bhuttos PPP de verkiezingen. Hierdoor werd Bhutto op 1 december 1988 de premier van Pakistan en de eerste vrouwelijke premier van een islamitisch land. In 1990 werd ze tijdens de verkiezingen verslagen, maar in 1993 won ze opnieuw de verkiezingen en werd ze voor de tweede keer premier tot 1996. Kort na een verkiezingsuitspraak voor de Pakistaanse verkiezingen van 2008 kwam ze op 27 december 2007 als oppositieleider door een zelfmoordaanslag om het leven.  

Angela Merkel – bondskanselier Duitsland vanaf 2005

Eerste vrouwelijke bondskanselier

Angela Dorothea Kasner, beter bekend als Angela Merkel, werd geboren op 17 juli 1954 in Hamburg te West-Duitsland. Merkel besloot om bij de Christelijke Democratische Unie (CDU) te gaan en werd gauw daarna in Helmut Kohls kabinet aangesteld als minister voor vrouwen en jeugd en later zelfs als minister voor milieu en nucleaire veiligheid. In 2000 werd ze verkozen tot partijleider van het CDU, maar verloor ze het CDU kandidaatschap voor bondskanselier aan Edmund Stoiber in 2002. Tijdens de verkiezingen van 2005 werd bondskanselier Gerhard Schröder nipt verslagen door Merkel, met slechts drie zetels. Nadat de CDU besloot om een coalitie te vormen met de Sociaal Democraten (SPD), werd Merkel verkozen tot Duitslands eerste vrouwelijke bondskanselier. Merkel is ook de eerste voormalige burger van de Democratische Duitse Republiek die een verenigd Duitsland leidt en de eerste vrouw die Duitsland leidt sinds het een moderne natiestaat werd in 1871.

Merkels regeren

Merkels stijl van regeren wordt vaak gekarakteriseerd door pragmatisme, hoewel critici haar benadering zien als een afwezigheid van een duidelijk standpunt of ideologie. Ze heeft laten zien dat ze bereid is om de standpunten van haar politieke tegenstanders aan te nemen, als deze bewezen hebben populair en logisch te zijn. Aan de andere kant wordt Merkels handelen tijdens de eurozone crisis vaak gezien als te streng door critici. Ondanks deze kritiek krijgt de leider van Europa’s meest bevolkte en economisch sterkste land nog steeds enorme steun van het binnenland. In 2015 werd ze door Forbes verkozen tot meest machtige vrouw ter wereld. Er is een vrouw die haar nummer één positie in 2015 eventueel bedreigt,  de nummer twee van 2015: Hillary Clinton. Meer lezen over sterke vrouwen uit de geschiedenis? Bekijk dan onze speciale rubriek over invloedrijke en machtige vrouwen uit het verleden: Sterke vrouwen uit de geschiedenis