Amsterdamse wallen
Gokkers, vechtersbazen en hoeren tekenen het beeld van de straten van de Amsterdamse Wallen. Na vier jaar onderzoek van Projectgroep Embargo over de georganiseerde misdaad in de binnenstad van Amsterdam publiceerden zij donderdag hun conclusies, waaruit blijkt dat de misdaad op de publiekstrekker nog steeds een groot probleem vormt. De Amsterdamse wallen hebben al eeuwen een onweerstaanbare aantrekkingskracht en blijven altijd een groot knelpunt in de politiek.
De gemeente wil al langer het aantal ramen met de wulpse dames gehuld in het rode licht, verminderen. Op grote schaal wordt er geld witgewassen in de bordelen, coffeeshops en cafés. Uit het onderzoek van criminoloog Cyrille Fijnault bleken de opsproringsdiensten te veel langs elkaar heen te werken. Het onderzoek is in samenwerking met de gemeente Amsterdam, politie, justitie, de belastingdienst en enkele ministeries uitgevoerd en toont aan dat er nog veel moet gebeuren. De prostitutie is al eeuwen onderwerp van discussie. In de Middeleeuwen was het beroep van prostituee alom bekend. Al in de 15e eeuw vond in het gebied rond de huidige Wallen prostitutie plaats, wat daarna nooit meer is verdwenen. De Wallen is een van de bekendste hoerenbuurten van de Westerse wereld door met name de raamprostitutie. Voor 1385 werd de buurt gebouwd die we nu kennen als de Wallen, gelegen in het oudste deel van Amsterdam.
Strafbaar
Hoererij werd sinds 1578 strafbaar gesteld en verboden. In dat jaar wordt in Amsterdam de Katholieke stadsregering afgezet. De nieuwe raad bestaat uit dertig calvinisten en tien katholieken. In meer gebieden in de toenmalige Nederlanden waar de Calvinisten aan de macht kwamen, werd het verboden. Het gevolg was dat de bordelen ondergronds gingen. De overheid trad echter niet streng of consequent op. Zodoende was het mogelijk dat er geheime bordelen, muziek- en speelhuizen, openbare bordelen in de 17e en 18e eeuw aanwezig waren. Met name na 1750 werden de openbare bordelen toegelaten. In de Bataafse Republiek moesten prostituees zich registreren bij de politie en tweewekelijks laten controleren op geslachtsziekten. Na het vertrek van de Fransen en het ontstaan van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in 1813 wil de regering dit beleid voortzetten.
Gedoogbeleid
Er komt protest vanuit de steden. Amsterdam en Utrecht lijken de bordelen te dulden. In de tweede helft van de 19e eeuw komen er zodoende weer meer bordelen. De politieke discussie over de prostitutie blijft echter bestaan in de maatschappij, waardoor diverse steden vanaf 1889 weer een bordeelverbod instellen. Ook Amsterdam verbiedt het houden van een bordeel in 1897 door ‘menschonteerenden handel in vrouwen en van de gemeenste vormen van ontucht’. Uiteindelijk ontstaat in de jaren ’60 van de 20e eeuw weer een opener gedoogbeleid ten aanzien van de prostitutie. De raamprostitutie, in gebruik genomen in de jaren ’30 neemt dan ook weer toe in het Wallengebied. De prostitutie op de Wallen en in andere delen van Amsterdam zijn dus altijd een groot probleem geweest en ook vandaag de dag heerst er grote discussie over het district en de criminaliteit die daarmee gepaard gaat.
