Barak 1B, laatste barak van voormalig Kamp Vught

In de authentieke kampbarak 1B heeft Nationaal Monument Kamp Vught onder één dak de uiteenlopende, niet zelden opmerkelijk gelijksoortige ervaringen bijeen gebracht van vier groepen mensen, die tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in (voormalig) Kamp Vught belandden. Het levert een bijzondere en prikkelende inkijk in 70 jaar recente, soms schurende Nederlandse geschiedenis. Een verleden dat lange tijd was omgeven met trauma’s en taboes, maar in de afgelopen decennia meer bespreekbaar is geworden.

Roosje Glaser

In barak 1B wordt het turbulente levensverhaal van de Joodse Roosje Glaser verteld. Toen de oorlog uitbrak, had Roosje (1914-2000) met haar man een dansschool. Ze werd eerst verraden door haar ex-man, later nogmaals door haar minnaar. In Kamp Vught zette ze een cabaret op. In Auschwitz gaf ze dansles aan SS’ers. Toen de oorlog afliep, bracht het Rode Kruis haar naar Zweden. Ze gaf haar verraders aan, die belandden in interneringskamp Vught. In 1953 reisde Roosje naar Nederland voor een confrontatie met haar verleden; destijds het Molukse woonoord ‘Lunetten’.

Ietje Tuapattinaya

Ietje Tuapattinaya (1933) werd geboren op Java. Haar vader, een KNIL-militair, sneuvelde in de oorlog. Haar moeder en zes kinderen werden opgesloten in een concentratiekamp. In 1951 zou Ietjes oudste zus, als enige, naar Nederland gaan, maar zij bedacht zich. Avontuurlijke Ietje stapte aan boord, met de koffers van haar zus. Ietje sprak zichzelf moed in, volgde de huishoudschool en een verpleegstersopleiding in Breda. Toen ontving zij ‒ voor het eerst ‒ een brief van haar moeder, die het erg zwaar had. Ietje brak haar opleiding af en vond werk in het woonoordziekenhuis, zodat ze geld naar Ambon kon sturen. Ze trouwde in 1971 in kerkbarak 1B. In 1977 zijn haar moeder en broer overgekomen en gebleven.

Nieuwe verhalen, objecten en beelden

De tentoonstelling laat zien hoe de geschiedenissen van de verschillende groepen mensen die hier verbleven, vervlochten zijn met deze plek. En daardoor ook met de geschiedenis van andere groepen die hier hebben verbleven.

“De ooit vervallen barak is weer tot leven gekomen. Hier wordt de bezoeker getroffen door de kleine en grote, de pijnlijke en weemoedige, de hartverscheurende en inspirerende verhalen. Er zijn maar weinig plekken in Nederland waar de geschiedenis zo tastbaar aanwezig is als hier,” aldus directeur Jeroen van den Eijnde.

Benieuwd? Neem dan een kijkje op de nieuwe website van Nationaal Monument Kamp Vught.