De Balfour-verklaring

De Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour schreef op 2 november 1917 een brief aan Lord Rothschild, een leider van de Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië. In deze brief beloofde hij een nationaal tehuis voor joden in Palestina, die zou bestaan naast de niet-joodse gemeenschappen in het land.

Zionistische bewegingen

Aan het einde van de negentiende eeuw nam het antisemitisme toe. Veel joden werden ongelijk behandeld en gediscrimineerd. Als reactie hierop ontstonden zionistische bewegingen. Deze joodse groeperingen wilden een eigen joods thuisland in het gebied waar vroeger de koninkrijken Judea, dat gedeeltelijk in de huidige staat Israël en gedeeltelijk in de Westelijke Jordaanoever ligt, en Israël waren.

Een Joodse nationale staat

In 1896 introduceerde een uit Oostenrijk-Hongarije afkomstige jood Theodor Herzl wat volgens hem de oplossing was voor het groeiende antisemitisme in voornamelijk Europa. In zijn werk Der Judenstaat beargumenteerde hij dat het oprichten van een joodse nationale staat de oplossing was. Het politiek zionisme was hiermee geboren en een jaar later stichtte Herzl de Zionistische Organisatie. Meerdere joden namen het idee van een joodse staat over. Zo ook Lionel Walter Rothschild. Hij was een joods Brits parlementslid die zich inzette voor een joodse staat in Palestina.

Balfour ondersteunt vredig Palestina

Op 2 november 1917 schreef minister Balfour het volgende aan Rothschild: "Zijne Majesteits Regering staat welwillend tegenover de vestiging van een nationaal tehuis voor het Joodse volk in Palestina, en zal zijn beste krachten aanwenden de verwezenlijking van dit doel te bevorderen, waarbij het duidelijk moet zijn dat niets zal worden ondernomen dat de burgerlijke en godsdienstige rechten van niet-Joodse gemeenschappen in Palestina zou kunnen aantasten, of de rechten en de politieke status die Joden genieten in enig ander land."

Het ontstaan van Israël

Als gevolg van deze verklaring werd de Britse troepenmacht die in Palestina tegen het Ottomaanse Rijk vocht, versterkt met een joods regiment. De woorden van de verklaring werden in 1920 opgenomen in het vredesverdrag dat de geallieerden en het Ottomaanse Rijk, dat het Palestijns grondgebied in bezit had, ondertekenden. Joden begonnen vanaf nu, gesteund door de Britten, massaal naar Palestina te migreren. Dit zorgde voor onrust en protest in de Arabische wereld. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er een nog grotere migratie van joden naar Palestina. Dit leidde in 1948 uiteindelijk tot de stichting van de staat Israël en de Arabisch-Israëlische oorlog.

Lees meer over de stichting van de staat Israël en het arabisch-Israëlische conflict