De geschiedenis van de Protocollen van de Wijzen van Zion

Een ambtenaar van he ministerie van Justitie en Veiligheid, Yasmina Haifi werd op 13 augustus geschorst vanwege uitlatingen die zij had gedaan op twitter. Haifi schreef: “ISIS heeft niets met Islam te maken. Is vooropgezet plan van zionisten om islam zwart te maken”. Haar partij, de PvdA, deed later die middag afstand van haar uitlatingen.

De bron waarop Haifi haar uitlatingen baseerde

Haifi baseerde haar uitlatingen, volgens The Postonline op een bericht dat door het Iraanse staatspersbureau INRA van de zomer werd verspreid. In dit bericht werd gesteld dat de terreurorganisatie ISIS, die in het noorden van Irak een eigen staat heeft uitgeroepen, een idee zou zijn van de Verenigde Staten en Israël. Klokkenluider Edward Snowden zou dat hebben onthuld. Volgens Time Magazine uit de VS,was deze theorie een hoax, bedacht door de machthebbers in Teheran. De journaliste Rena Netjes, die recent Egypte moest ontvluchten, omdat zij door de Egyptische overheid op een lijst van terreurverdachten was geplaatst, vertelde op woensdagavond 13 augustus 2014 in het programma Knevel en van den Brink, dat de uitspraak van Haifi in het Midden Oosten geen opzien zou hebben gebaard. Dergelijke complottheorieën, zo zei zij, zijn daar aan de orde van de dag. In Europa kan je er niet meer mee aankomen, maar dat is pas zo sinds de Tweede Wereldoorlog.

Een beruchte vervalsing

In de middeleeuwen circuleerden al verschillende complottheorieën, maar vooral in de negentiende eeuw leefde het geloof hierin steeds sterker op. Door verschillende mensen werden boeken geschreven waarin de Joden van het beramen van samenzweringen beschuldigd werden. Een voorbeeld hiervan is het boek La France juive uit 1886 van de journalist Edouard Adolphe Drumont. Een van de beruchtste boeken was, De protocollen van de wijzen van Zion. In dit boek werd "verslag" gedaan van een vergadering van joodse leiders, die in 1897 zou hebben plaatsgevonden in Bazel. Deze joodse leiders (wijzen van Zion) zouden een plan hebben gesmeed om de christelijke maatschappij omver te werpen en een joodse wereldheerschappij te vestigen. De “Protocollen” beschrijven tot in detail hoe dit verwezenlijkt zou moeten worden. Het geschrift werd en wordt daarom graag geciteerd door antisemieten om er het “joodse gevaar” mee aan te tonen. In 1921 bewees de Britse krant The Times dat het om een bewerking ging. Grote delen van het boek waren direct overgenomen van een Frans werk met de titel Dialogue aux enfers entre Montesquieu et Machiavel: ou la politique de Machiavel au XIXe Siècle van de schrijver Maurice Joly. In dat boek, dat in 1864 verscheen, werd het beleid bekritiseerd van de toenmalige Franse keizer Napoleon III. DeRussische tekstwerd waarschijnlijk geschreven in opdracht van de chef van de Parijse afdeling van de Russische geheime dienst, Pjotr Ivanovitsj Ratsjkovsky.

Rusland als drijvende kracht achter de Protocollen

In 1895 werd melding gedaan van een handgeschreven exemplaar van de Protocollen in Rusland. Vermoedelijk was het door de spionne Juliana Dimitrievna Glinka, van de Russische geheime dienst, meegenomen. Nadat ze ontmaskerd werd moest zij Frankrijk. In Rusland werden ze onder andere ingezet door de Zwarte Honderd-beweging, Een agressieve antisemitische organisatie en steunpilaar van het tsaristische bewind. Het gebruik van de Protocollen om zijn machtspositie te versterken ging de tsaar echter te ver. Hoewel hij de druk ervan verbood, gebeurde dit in 1905 toch. In 1917 gebruikte het Witte Leger, het leger van de contrarevolutionairen, het boek zelfs als bewijs dat de revolutie van 1917 de schuld van de Joden was. De Amerikaanse autofabrikant Henry Ford liet in 1920 een Amerikaanse versie van het boek uitbrengen. Pas in 1927 distantieerde Ford zich van de inhoud van het boek. Hij bleef echter antisemiet. Ook nadat was bewezen dat de Protocollen een verzinsel waren werd dit fictieve verslag nog een instrument in de vervolging van de Joden. Hitler refereerde in Mein Kampf nog aan de Protocollen.