De penis van president Lyndon B. Johnson

Lyndon Baines Johnson was één van de meest invloedrijke en extravagante politici uit de Amerikaanse geschiedenis. Mede dankzij zijn imposante figuur en zijn tomeloze ambitie slaagde deze Texaanse boer erin zich op te werken van eenvoudig congreslid tot president van de Verenigde Staten. Eén van zijn meest succesvolle politieke strategieën was de beruchte ‘Johnson Treatment’, waarin ook zijn penis ‘Jumbo’ regelmatig een grote rol speelde.

De politieke loopbaan van Lyndon B. Johnson begon in 1930 als assistent van congreslid Richard M. Kleberg. Aanvankelijk leek er weinig bijzonders in het verschiet te liggen voor de jonge Texaan, maar volgens zijn latere biograaf Robert Caro beschikte Johnson over een “ongewone hoeveelheid ambitie - in de zin dat hij totaal niet werd gehinderd door enige vorm van ideologie, filosofie, principes of vaste standpunten.”

Surrogaatzoon

Nadat hij eenmaal zijn intrede had gedaan in het wereldje ontdekte Johnson al vrij snel wat het belangrijkste wapen was in de politiek: informatie. Hij schreef daarom uitgebreide biografieën van al zijn collega’s en gebruikte deze wetenswaardigheden vervolgens om zijn loopbaan verder te helpen. Zo ontdekte hij dat een andere rijzende ster in de Texaanse politiek, het ongehuwde en kinderloze congreslid Sam Rayburn, in zijn privéleven een vrij eenzame oude man was. Johnson begon hem daarop te bestoken met uitnodigingen om bij hem thuis te komen dineren, net zo lang tot Rayburn hem begon te beschouwen als een soort surrogaatzoon. Het was een vriendschap die Johnson later nog veel voordelen op zou leveren.

Familieleven

Ondertussen ging het Johnson ook op privégebied aardig voor de wind. Op 17 november 1934 trad hij in het huwelijk met de beeldschone Claudia Alta Taylor, die later beter bekend zou worden onder de bijnaam ‘Lady Bird’. Ze hadden elkaar slechts tien weken eerder ontmoet en Lyndon had haar al na de eerste date ten huwelijk gevraagd. Het paar kreeg samen uiteindelijk twee kinderen: Lynda Bird (1944) en Lucia Baines (1947). Johnson vertoonde daarbij de eigenaardige voorkeur zijn nageslacht te zegenen met dezelfde initialen als hijzelf, een trucje dat hij later ook nog eens herhaalde met de familiehond ‘Little Beagle Johnson’.

Extravagant

Ondanks zijn prachtige gezinsleven vond Johnson het na zijn lange werkdagen (van soms wel 18 tot 20 uur) soms ook weleens noodzakelijk om even flink de bloemetjes buiten te zetten. Volgens zijn vriend Russel Baker at, dronk en pafte de aanstaand president van de Verenigde Staten ‘alsof hij een afspraak had met een executiepeloton’. Zo rookte hij gemiddeld 60 sigaretten per dag en sprong hij ooit in een dronken bui op de tafel van een Spaans restaurant om er daar even spontaan een flamenco uit te stampen.

Verder hield ‘LBJ’ er meerdere minnaressen op na, maar naar verluidt vond Lady Bird dit niet bepaald erg. “Lyndon hield van de mensen. Het zou onnatuurlijk zijn geweest om hem ervan te weerhouden zijn liefde voor het volk te tonen”, zo sprak zij na zijn dood.

Jumbo penis

Johnson schaamde zich ondertussen nergens voor en nam zijn extravagante persoonlijkheid dan ook gewoon mee naar Washington toen hij in 1937 werd verkozen tot het Huis van Afgevaardigden. Zo zagen collega’s hem vaak publiekelijk urineren op het parkeerterrein van het House Office Building en was het zelfs op de senaatsvloer niet ongebruikelijk dat LBJ even aan zijn kruis stond te krabben. Verder dwong hij zijn assistenten regelmatig om bij de deur van zijn toilet te gaan staan terwijl hij zijn toespraken reciteerde vanaf de pot.

Zijn favoriete grap vond echter plaats bij het urinoir. Zodra een medeafgevaardigde van het Huis hem daar benaderde, draaide Johnson zich om en maakte hij vrolijk een paar zwaaien met zijn relatief groot geschapen penis – die hij liefkozend ‘Jumbo’ noemde – in zijn hand. Vervolgens begon de politicus hardop te lachen en schreeuwde hij luidkeels: “Heb je ooit zoiets groots gezien als deze jongen?”

Johnson Treatment

Dit soort praktijken maakte allemaal onderdeel uit van de ‘Johnson Treatment’, een opmerkelijke vorm van agressieve sociale druk waarmee LBJ zijn medepolitici vaak wist te overrompelen. Volgens één van zijn collega’s kon de ‘behandeling’ het beste omschreven worden als “een ongelofelijke mix van klachten, beschuldigingen, kwelling, troggelarij, herinneringen aan eerdere bewezen diensten, beloftes van toekomstige gunsten en voorspellingen van doem als de zaken niet liepen zoals hij wilde”.

Deze woordenwaterval, waarbij Johnson zijn gesprekspartner vaak niet of nauwelijks de mogelijkheid gaf hem te interrumperen, ging altijd gepaard met de imposante fysieke aanwezigheid van de Texaan, die zijn 1 meter en 93 centimeter lange gestel het liefst voor de neus van zijn opponent parkeerde, om die zo nog meer onder druk te zetten.

Kennedy

Toen Johnson in 1961 werd benoemd tot vicepresident van de Verenigde Staten onder John F. Kennedy merkte hij echter dat zijn unieke aanpak ook zo zijn beperkingen had. De machtige mannen rondom de president waren namelijk helemaal niet onder de indruk van zijn behandeling. Afgevaardigde Tip O'Neill herinnerde zich later zelfs dat “figuren als Robert F. Kennedy hun minachting voor LBJ niet eens verborgen… Ze maakten er juist een sport van om hem belachelijk te maken”.

Johnson vond het allesbehalve prettig om uitgelachen te worden vanwege zijn boersheid, maar het gaf hem ook de motivatie om nog machtiger te worden dan hij al was. En dat laatste lukte, want na de aanslag op John F. Kennedy werd Lyndon B. Johnson op 22 november 1963 ingezworen als de 36e president van de Verenigde Staten.

Lees meer vreemde- en grappige anekdotes uit de wereldgeschiedenis in onze wekelijkse rubriek 'Opmerkelijke verhalen'.