De Russische Revolutie begon in 1917 toen Rusland een anarchie werd nadat tsaar Nicolaas II aftrad.

De Voorlopige Regering (1917) werd neergesabeld door de bolsjewieken in Rusland

De heftige Februarirevolutie van 1917, waarin tsaar Nicolaas II was afgetreden, had Rusland in een anarchie gestort. De Russische Revolutie was een feit. De macht ging over naar het volk en de Doema. Dit Russische parlement (sinds 1906) stelde een Voorlopige Regering in. Dit officiële bestuursorgaan regeerde vanaf 15 maart 1917 (2 maart voor de Russen op de oude kalender) over Rusland. Het kwam echter al snel in conflict met de sovjets, de arbeidersraden in de steden. Hier zwaaiden de bolsjewieken de scepter, een voorbode voor latere omwentelingen binnen de Russische Revolutie.

Voorlopige regering in 1917

Na de Februarirevolutie stelde de Doema de Voorlopige Regering in onder leiding van premier Georgy Lvov en minister van justitie Alexander Kerenski. De sovjets, verschillende vergaderingen van arbeiders en soldaten, steunden aanvankelijk de Voorlopige Regering, omdat de regering de macht had over de buitenlandse politiek. De Voorlopige Regering had vooral de taak om verkiezingen voor te breiden en belangrijke overheidstaken uit te voeren, zoals de controle over het leger en buitenlandse zaken. Over binnenlandse zaken mocht de Voorlopige Regering geen belangrijke politieke besluiten nemen. Die macht lag voornamelijk bij de sovjets. Direct na de aanstelling werd wel een algehele persvrijheid afgekondigd en was het toegestaan om vakbonden op te richten. Er heerste een redelijke vrijheid in Rusland sinds de eeuwenlange onderdrukking van de tsaren.

Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en de Bolsjewieken

De Voorlopige Regering wilden de Eerste Wereldoorlog met Duitsland voortzetten. De sovjets waren hier echter fel op tegen omdat Rusland al miljoenen slachtoffers had in de oorlog. Er ontstond daardoor een strijd tussen twee groepen, de mensjewieken en de bolsjewieken. De gematigden socialisten (mensjewieken) zaten in de Voorlopige Regering en de radicalen communisten (bolsjewieken) waren vertegenwoordigd in de sovjets. Deze twee bestuursmachten hadden vaak conflicten over besluiten in het land. De meeste arbeiders steunden de bolsjewieken omdat zij de meest radicale veranderingen wilden doorvoeren. De arbeiders hadden daar behoefte aan omdat ze nu in slechte omstandigheden werkten in de fabriek. De bolsjewieken kregen daarom meer macht in de sovjets die ze goed konden gebruiken voor het uitvoeren van hun radicale plannen voor een meer socialistischere samenleving.

Terugkomst Vladimir Lein

Vladimir Lenin (1870-1924) werd met zijn communistische ideeën een van de leiders van de bolsjewieken. Hij wenste met zijn aprilstellingen ‘alle grond aan de boeren toe, alle macht aan de sovjets, alle fabrieken aan de arbeiders en vrede met Duitsland’. Na een mislukte staatsgreep in de zomer van 1917, was hij gedwongen om te vluchten naar Finland. In de maanden daarna bleef hij de radicale bolsjewieken steunen. Hij was ervan overtuigd dat de Russische bevolking door een landelijke opstand de proletarische revolutie kon ontketenen die Karl Marx (1818-1883) eerder had voorspeld. Zo zou de balans tussen de klassen in Rusland worden hersteld en het volk de macht krijgen. Lenin kwam in september 1917 terug uit Finland en kon met de Oktoberrevolutie alsnog de macht pakken. De Voorlopige Regering werd direct afgezet en Lenin sloot vrede met Duitsland in het verdrag van Brest-Litovsk (1917). Daarmee was de oorlog voor Rusland afgelopen en kon Lenin eindelijk beginnen met zijn hervormingsplannen voor een communistisch Rusland.

Bronnen:

Firstworldwar.com: Voorlopige Regering
Ncr.nl: Lenin en de Russische revolutie
Histotheek: Russische revolutie
Infonu.nl: Rusland in de Eerste wereldoorlog