Doden van gezanten in het Oude Griekenland
Christopher Stevens, de Amerikaanse ambassadeur in Libië, is dinsdag omgekomen na een aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi. Een woedende menigte viel het consulaat aan uit protest tegen een anti-Islamitische film die gemaakt is door een Amerikaanse predikant. Ambassadeurs en gezanten zijn al sinds de oudheid het slachtoffer van geweld.
Het gezegde don’t shoot the messenger, het afreageren van woede op de brenger van (slecht) nieuws, werd in het Oude Griekenland niet altijd ter harte genomen. Ondanks het bestaan van een diplomatieke ethische code waren boodschappers en gezanten vaak het slachtoffer van de grieven van de ontvangers van nieuws. Het doden van boodschappers kon tot straf van de goden leiden, maar de Grieken trokken zich hier in het geval van Perzische boodschappers weinig van aan.
Alexander van Macedonië
Alexander I van Macedonië, een voorvader van Alexander de Grote, liet bijvoorbeeld in 498 voor Christus twee Perzische gezanten doden. Deze gezanten waren door Darius de Grote, koning van Perzië gestuurd, om Alexanders steun aan de Griekse steden in Klein-Azië tijdens de Ionische Opstand (499-493 voor Christus) te stoppen. Alexander werd later tijdens de Perzische invasie van 483 voor Christus verslagen door Darius’ zoon Xerxes, waarna hij gedwongen werd om als gezant van de Perzen op te treden.
Sparta en Athene
Twee andere gezanten van Darius werden in 492 voor Christus door de leiders van Athene en Sparta om het leven gebracht. Darius was woedend over de steun die Athene had gegeven aan de Griekse steden tijdens de Ionische Opstand en eiste onderwerping van de Atheners en Spartanen. Om deze onderwerping te symboliseren vroeg hij om giften van aarde en water. De Atheners reageerden hierop door zijn gezant in een groeve te gooien, die aarde symboliseerde, terwijl de Spartanen hun Perzische gezant in een waterput gooiden, het water waar Darius om gevraagd had.
De Amerikaanse ambassadeur Christopher Stevens werd slachtoffer van het feit dat gezanten kwetsbaar en vaak ver van huis zijn.
