Einde van het Egyptische koninkrijk

De Egyptische prinses Fawzia Foead is op 2 juli 2013 overleden. Zij was de nicht van de laatste koning van Egypte, Foead II, die na de Egyptische Revolutie van 1952 aan de macht kwam. Foead II was toen amper 6 maanden oud. Nog geen jaar later kwam er een einde aan het koninkrijk, maar Foead II wordt inmiddels steeds populairder.

Na de Egyptische onafhankelijkheid van Groot-Brittannië in 1922 veranderde de titel van sultan Foead I naar die van koning. Het nieuwe Egyptische koninkrijk kende een kort en moeizaam bestaan, mede doordat de bevolking zich niet kon vinden in de invloed die de Britten nog steeds hadden.

Koninkrijk van Egypte

Foead I kwam op 15 maart 1922 officieel aan de macht van de nieuwe constitutionele monarchie. Een stabiele regering bleek al snel een lastige opgave, omdat de grootste partij van het land, de Wafd, tegen de Britse inmenging was en ook de monarchie liever zag verdwijnen. De Wafd probeerde door afspraken met de Britten zijn positie te verstevigen. Dat lukte nauwelijks waardoor in de jaren ’20 vrijwel elk jaar nieuwe verkiezingen plaatsvonden.

Farouk I

In april 1936 overleed Foead I, waardoor zijn zoon Farouk I op 16-jarige leeftijd koning van Egypte werd. In augustus van dat jaar wist de regering een verdrag te sluiten met de Britten, waarin beide partijen afspraken elkaar op militair gebied te helpen. De Britten zouden zich terugtrekken uit de Egyptische gebieden en hielden alleen langs het Suezkanaal directe militaire invloed. Koning Farouk I ontsloeg in 1937, toen hij meerderjarig was geworden, direct de premier en probeerde de macht zoveel mogelijk zelf in handen te krijgen.

Leestips-Boek

/*-->*/

/*-->*/

/*-->*/

/*-->*/

/*-->*/

/*-->*/

/*-->*/

Egypte,een geschiedenis

€ 24.50

Onrust na de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog mocht Groot-Brittannië volgens het verdrag uit 1936 gebruik maken van Egyptische faciliteiten en legerbases. De Britten besloten op 4 februari 1942 na dreiging van een Duitse invasie Farouk I te dwingen de pro-Britse Wafd opnieuw de macht te geven. Het paleis van Farouk I werd omsingeld en de koning gaf zich over. De weerstand onder de bevolking en het Egyptische leger  tegen de Britse overheersing nam daarop sterk toe. Er braken steeds meer protesten uit in Caïro en Egypte raakte betrokken bij het Arabisch-Israëlische Conflict van 1948 tot 1949.

Revolutie van 1952

De leiding van de Free Officers in 1953, Wikimedia Commons

Israël kwam in 1948 tot stand na een besluit van de Verenigde Naties en raakte in oorlog met de omringende Arabische landen. Egypte nam ook deel aan de oorlog en werd, net als de andere landen, verslagen door Israël. De nederlaag leidde tot nog meer onrust in Egypte. Gamal Abdul Nasser, een commandant ui t het leger, organiseerde daarop de ‘Free Officers’. Deze groepering streed voor een Egypte dat geheel was ontdaan van Britse invloeden. Nadat in december 1951 Britse troepen een aantal huizen sloopten om een weg aan te leggen begonnen hevige protesten in het land, onder leiding van de Free Officers. Op 25 januari 1952 stierven ruim 50 Egyptische politieagenten die zich niet wilden overgeven aan Britse militairen. De volgende dag werden Britse doelwitten in Caïro aangevallen.

Fuad II, de 6 maanden oude koning van Egypte

Op 23 juli 1952 volgde een militaire coup van de Free Officers onder leiding van Nasser. Koning Farouk I moest afstand doen van zijn troon ten faveure van zijn 6 maanden oude zoon Foead II. Vanzelfsprekend had die alleen symbolisch nog de macht. Nasser benoemde de tweede man van de Free Officers, Mohammed Naguib, tot premier. De nieuwe bestuursvorm was weinig effectief en op 18 juni 1953 werd Egypte een republiek. Foead II groeide op in Zwitserland, waar hij nog altijd woont. De laatste jaren gaan na de revolutie van 2011, en de huidige problemen met president Mursi, steeds meer stemmen op om Foead II terug te laten komen naar Egypte.