Geschiedenis van de betrekkingen tussen Iran en Egypte
Iran en Egypte gaan de wederzijdse betrekkingen weer aanhalen. Nu Moebarak niet meer aan de macht is, komt er voor het eerst sinds 1979 toenadering tussen de beide landen. De landen hebben niet altijd tegenover elkaar gestaan en tijdens de middeleeuwen behoorden de twee zelfs tot hetzelfde rijk, namelijk het rijk van de Abbasiden.
Toen er in de 7e eeuw sprake was van een opmars van de Arabieren, was het Perzische Rijk, het latere Iran, in verval geraakt en kon de aanvallen van de Arabieren moeilijk tegenhouden. In de jaren ’30 van de 7e eeuw leden de Perzen belangrijke verliezen. Twintig jaar later kwam er definitief een einde aan het Perzische rijk en werd het veroverd door deze Arabieren.
De Omajjaden in het huidige Iran
De Arabieren werden vanaf 661 tot 750 geleid door de dynastie van de Omajjaden. Onder deze dynastie bekeerden veel Perzen zich tot de islam, mede omdat dit een gemakkelijke manier was om aan betere posities in het rijk te komen. De moslims werden namelijk sterk bevoordeeld ten opzichte van de Parsi’s, de aanhangers van het zorostraïsme. Dit was de godsdienst die dominant was in het Perzische rijk. De Parsi raakten ontevreden doordat ze zich achtergesteld voelden. Ook deed de elite van de Omajjaden aan enorme zelfverrijking, terwijl dit tegen de wetten van de islam inging. Een ander probleem was dat de leider van de Omajjaden niet afstamde van de profeet Mohammed, terwijl er nog wel afstammelingen van hem in leven waren. Zo ontstond er ook onder de moslims steeds meer onvrede over de Omajjaden.
De Omajjaden in het huidige Egypte
Egypte hoorde tot in de 7e eeuw bij het Byzantijnse rijk. Dit rijk werd geleid vanuit Constantinopel. In de 7e eeuw begon ook in Noord-Afrika de opmars van de Arabieren. Voor de Egyptenaren was dit niet per se nadelig: de Byzantijnen onderdrukten de Egyptenaren al tijden. In 640 namen de Arabieren de macht definitief over. Vanaf dat moment hoorde Egypte bij het rijk van de Omajjaden. Maar de overheersing van de Omajjaden vanaf 661 leidde ook in Egypte tot verzet tegen de manier van regeren. De aanwezige christenen in Egypte werden onderdrukt en moesten veel belasting betalen in vergelijking met de moslims. Ook in Egypte ontstond dus onvrede over de Omajjaden.
De Abbasiden nemen de macht over
Toen er in Iran in 750 een opstand uitbrak tegen de Omajjaden werd deze gesteund door zowel de Arabieren als de Perzen. Dit leidde tot de opkomst van de Abbasiden die de macht van de Omajjaden in het gebied overnamen. Zij wisten dus te profiteren van de onvrede en in tegenstelling tot de Omajjaden stamde de leider van de Abbasiden wel echt af van de profeet Mohammed. De Abbasiden rukten vanuit het oosten op naar het westen en ook in Egypte wisten ze te profiteren van de onvrede die er was ontstaan over de Omajjaden. Omdat de Egyptische christenen zich zo verzetten tegen de overheersing van de Omajjaden, was het voor de Abbasiden relatief gemakkelijk om in 750 de macht van de Omajjaden over te nemen.
Het rijk van de Abbasiden
Onder de Abbasiden bereikte het Arabische rijk haar hoogtepunt. In 762 werd de stad Bagdad gesticht die de hoofdstad van het rijk werd. Bagdad groeide uit tot de grootste stad ter wereld.
Vanaf 969 brak het rijk uiteen. In 969 raakten de Abbasiden Egypte kwijt. De Fatimiden, een andere islamitische groep, veroverden het. Uiteindelijk heeft de gezamenlijke geschiedenis van Iran en Egypte er wel toe geleid dat beide landen een overwegend islamitische bevolking en culturele overeenkomsten hebben. Nu zoeken de beide landen dus weer toenadering tot elkaar.
