Geschiedenis van het Ebolavirus
Het Ebolavirus zorgt sinds de eerste uitbraak in oktober 1976 vaak voor epidemieën in Afrika. Ook hulpverleners in Afrika die werken met besmette patiënten hebben de kans de ziekte op te lopen. Dit overkwam onder andere de arts Kent Brantly, die om die reden op 2 augustus 2014 met een speciaal vliegtuig naar de VS werd gestuurd om daar tegen het virus te worden behandeld.
Eerste uitbraak
Op het moment dat het virus voor het eerst als zodanig in 1976 werd vastgesteld bij een vrouw uit Zaïre, die al enkele dagen door de miljoenenstad Kinshasa had rondgelopen, was de angst groot bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Genève dat het virus voor een wereldwijde epidemie zou zorgen. Al snel werd door veel landen daarom nagedacht een luchtembargo in te stellen op Zaïre en de Zaïrese president Mobutu Sese Seko liet direct het getroffen gebied hermetisch afsluiten. Hoewel het virus in dat jaar in vele dorpjes in de Zaïrese provincie Bumba Zone dood en verderf zaaide en ook in zuidelijk Soedan de kop op stak, verdween het daarna vrijwel net zo plotseling van het toneel als het gekomen was.
Nieuwe epidemieën
In de Amerikaanse plaats Reston werd in 1989 een variant van het virus gevonden bij een labaratoriumonderzoek met krabbenetende makaken, die vrijwel allemaal door de ziekte overleden. De grote media-aandacht van deze ontdekking zorgde voor een grote angst onder de Amerikaanse bevolking dat ook mensen besmet kunnen raken. In 1995 stak het virus weer de kop op in Zaïre. Op het moment dat de ziekte in september van dat jaar ook in Libië voor slachtoffers zorgde, gaf dit de Libische leider Moammar al-Khadaffi een excuus vele buitenlanders, waaronder een grote groep Palestijnse vluchtelingen, het land uit te zetten.
Geen zorgen
De WHO gaf daarom op dat moment aan dat zij, ondanks dat er nog steeds geen medicijn was ontwikkeld tegen het ebolavirus, toch niet, zoals in 1976, verwachte dat het virus zich ver buiten het getroffen gebied zou verspreiden. Internationale maatregelen moesten dat voorkomen. Een woordvoerder van het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Nederland, gaf ook aan dat Nederlanders niet te angstig moesten raken voor de ziekte. “Als bij de epidemie in Zaïre niet toevallig westerse nonnen betrokken waren geweest, hadden we misschien nooit van Ebola gehoord”, was de reactie van een stafmedewerker van het instituut in de Antiliaanse krant Amigoe van 22 december 1994 al geweest.
Ebola in de 21e eeuw
Sinds de eerste uitbraak in 1976 duikt het virus zo nu en dan op, vooral in Afrika. Van 2014 tot 2016 woedde er een grote uitbraak in West-Afrika. Tijdens die epidemie werd Kent Brantly ook besmet. In 2016 werd het hele gebied weer vrij van ebola verklaard. Toch bleven er sporadisch gevallen voorkomen, waarschijnlijk door besmetting via dieren. In 2018 werd er in de Democratische Republiek Congo een nieuwe uitbraak vastgesteld. De nieuwe uitbraken baren veel hulpverleners zorgen. Door politieke onrust en armoede is het lastig om goede hulpverlening van de grond te krijgen. Daarnaast zijn veel patiënten wantrouwig tegenover vaak westerse hulporganisaties.
