Het geweldloze verzet van de Kabouterbeweging
Wanneer er gesproken wordt over verzet in Nederland, valt er één groepering uit de vorige eeuw niet te ontwijken. De zogeheten ‘kabouters’, met hun geweldloze verzet en provocerende streven naar een harmonieuze samenleving, vormden een belangrijke politieke beweging in de jaren 70. Ze streefden naar vrije liefde, ecologie, emancipatie en vernieuwing van kunst.
De kern van de Kabouterbeweging
De kabouterbeweging werd opgericht door Coen Tasman en Roel van Duijn, uit het principe van de provo’s. Zij typeerden zichzelf door het gebruik van geweldloos anarchisme. Hun doel was een leefstijl die overeen kwam met die van kabouters: in harmonie met de natuur. Het consumentisme van die tijd sloot hier niet op aan, waardoor de beweging hiertegen in opstand kwam. Minder commercie, meer groen en minder vervuiling: alles en iedereen moest aan elkaar gelijk zijn.
Vrijheid van de mens
Hun belangrijkste strevens waren het opkomen voor de zwakkeren en de vrijheid van de mens. Echter bleek in meerdere gevallen dat een groot deel van de kabouters deze vrijheid niet aan konden. Door drugsgebruik raakten sommigen verstrikt in een zware verslaving, vaak met fatale afloop. Desondanks liet de Kabouterbeweging zich hier niet door afschrikken: ze richtten zelfs hun eigen schaduwregering op: de Oranjevrijstaat.
Oranjevrijstaat
Op 5 februari 1970 vond de oprichting plaats van de Oranjevrijstaat, met departementen voor kraakpanden, tweedehands spullen en de verkoop van biologische goederen. Later werden hier zogeheten ‘knetterwinkels’ voor opgericht. Ook werd de Staatscourant der Oranje Vrijstaat, beter bekend als de Kabouterkrant, opgericht. Al met al was hiermee hun bedoeling om maatschappelijke vraagstukken aan de orde te brengen, met een ‘ongebruikelijke’ oplossing. Zo gingen ze de straat op met witte lakens toen hun leuzen verboden werden, kraakten ze panden als protest tegen de woningnood en rookten ze wiet tijdens raadsvergaderingen. Verder rookten ze geen sigaretten, omdat ze dat een symbool vonden van consumentisme. De protesten leverden uiteindelijk 5 zetels op in de Amsterdamse gemeenteraad.
“Stem Louter Kabouter”
Vooral binnen Amsterdam was de beweging actief, maar ook in België waren er kabouters. De Vlaamse voorman Paps Kabouter (Frans Croes) betrad met zijn ideeën de Mechelse gemeenteraadsverkiezingen, onder de leus ‘Louter Kabouter’. Later volgde hier een boek over, geschreven door Tasman. Hij beschreef hierin het verhaal van de Kabouterbeweging.
Ontzuiling door kabouters
Gelovigen waren niet zo blij met de vereniging. Kabouters pleitten namelijk voor de overtuiging dat zij niet zomaar gezag boven zich mochten dulden en zij hun eigen inspiratiebron moesten zijn. Dit leverde veel verzet op vanuit religieuze groepen, die bang waren voor verloedering van de maatschappij. Het anarchistische imago van de beweging werkte hiernaast ook aanstekelijk op het rebelse gedrag van de jeugd, wat de ontzuiling nog meer stimuleerde.
