Ivoorkust heeft moeite om op eigen benen te staan

Ivoorkust heeft een nieuwe regering. Het land heeft de twijfelachtige eer twee kolonisators op hun grondgebied te hebben gehad: eerst de Portugezen, later de Fransen. Sinds 1960 is het land onafhankelijk, maar echt rustig is het nooit geweest. De afgelopen tijd is het geweld verergerd. Aanhangers van de presidentskandidaten Ouattara en Gbagbo vochten met elkaar een machtsstrijd uit meer dan 3000 slachtoffers eiste.

In de vijftiende eeuw stichtten de Portugezen de eerste kolonies in wat nu Ivoorkust is. Zoals de naam al zegt was in dit gebied veel ivoor te vinden, een gewild product. Een ander gewild product waren slaven. Toch is het huidige Ivoorkust het meest beïnvloed door een andere kolonisator: Frankrijk.

Kolonie, federatie, staat

In het begin van de 18e eeuw bouwden die tijdelijke nederzettingen in Assinië en Grand Bassam. De Franse aanwezigheid in die gebieden werd in 1843 permanent door een militaire campagne in het gebied van Ivoorkust, Senegal en Mali onder commando van de later beroemde admiraal Louis Edouard Bouët-Willaumez (1808–1871) Toch duurde het nog tot 1893 voor het gebied formeel een Franse kolonie werd. In 1906 werd Ivoorkust lid van Frans West Afrika, een federatie van acht koloniën in Afrika: Mauritanië, Senegal, Frans Soedan (het huidige Mali), Guinee, Niger, Opper-Volta (nu Burkina Faso) en Dahomey (tegenwoordig Benin). In 1958 werd deze federatie weer opgeheven, waarna Ivoorkust nog even deel uitmaakte van de Sahel-Benin Unie, maar in 1960 uiteindelijk zelfstandig werd.

Autoritair regime

Na de onafhankelijkheid werd Félix Houphouët-Boigny (1905-1993) president van de nieuwe staat. Hij zou dat tot 1993 blijven. Boigny was stichter en leider van de PDCI (Parti Democratique de la Côte d'Ivoire) en stichtte een autoritair regime, waarbij alle politieke partijen behalve de PDCI verboden werden. Boigny begon al snel met de opbouw van een leger en onderhield nauwe banden met Frankrijk. Toen hij in 1993 overleed, was hij de langst zittende president van Afrika.

Onrust wordt oorlog

Al vanaf eind jaren '70 groeide de onrust, maar Boigny slaagde er in die onder controle te houden, onder andere door concessies te doen. Zo werd de positie van de vrouw verbeterd en werden in 1990 weer politieke partijen toegestaan. Na zijn dood nam de onrust snel toe. In 1999 en 2001waren er militaire coups, gevolgd door een burgeroorlog tussen het christelijke zuiden en het islamitische noorden. De afgelopen jaren waren het toneel van een machtsstrijd tussen de presidentskandidaten Ouattara en Gbagbo. Quattara werd in 2010 uiteindelijk president. Gbagbo zit in de gevangenis.