Jean-Paul Marat belichaamde de Franse Revolutie

Als een van de fanatiekste leiders van de Franse Revolutie spoort Jean-Paul Marat het Franse volk aan tot verzet tegen de monarchie. Hij weet zich als journalist zeer populair te maken bij het grote publiek en keert zich fel tegen de vijanden van De Revolutie. Jean-Paul Marat werd geboren op 24 mei 1743.

In het Zwitserse Boudry groeide Marat op in een Calvinistisch gezin, en koos in 1762 voor een medicijnenstudie in Parijs. Vervolgens reisde hij af naar Londen, waar hij in de jaren ‘70 een aantal boeken schreef. Zijn bekendste werk was ‘Chains of Slavery’ uit 1774, waarin hij het Britse electoraat waarschuwde voor het despotisme, de aristocratie en het hof.

In 1777 keerde Marat terug naar Parijs om aan de slag te gaan als arts in de hofhouding van de graaf van d’Artois, de jongste broer van Lodewijk XVI. In deze periode schreef hij veel wetenschappelijke artikelen en experimenteerde hij met vuur, elektriciteit en licht. Tegelijkertijd onderhield hij een eigen dokterspraktijk voor patiënten uit zowel de hogere middenklasse als de aristocratie.

Marat publiceerde in 1780 zijn ‘Plan de législation criminelle’, waarin hij net als Montesquieu en Jean-Jacque Rousseau kritiek leverde op het ancien régime. Zijn invloed groeide toen hij begin september 1789, twee maanden na de bestorming van de Bastille en het begin van de Franse revolutie, redacteur werd van de krant ‘L’Ami de Peuple’. Via deze weg kon hij gemakkelijk de publieke opinie manipuleren.

Hij pleitte voor preventieve maatregelen tegen aristocraten en iedereen die zich tegen De Revolutie zou keren. Vanwege zijn radicale uitspraken werd Marat in 1790 door de Assemblée Nationale tot een maand gevangenschap veroordeeld, wat hij echter wist te ontvluchten. Marat vervolgde zijn campagne tegen antirevolutionairen en pleitte in 1791 openlijk voor de afschaffing van de monarchie.

Schilderij van Louis David, de dood van Marat

In 1792 trouwde Marat met Simonne Evrard. Kort daarna nam hij zitting in de Nationale Conventie, de wetgevende vergadering die de afschaffing van het koningschap waar maakte. Als afgevaardigde van de Conventie pleitte Marat onder andere voor fiscale hervormingen die de tot dan vrijgestelde standen, de adel en geestelijkheid, verplichtten om ook belasting te betalen. Binnen de Nationale Conventie ontstond al snel een machtsstrijd tussen de gematigde Girondijnen en de Jacobijnen, waar Marat toe behoorde. tussen de vervolgingen door, kreeg Marat zelf de ddosteek toegediend. Activiste Charlotte Corday vermoordde hem in zijn bad, op 13 juli 1793. De dood van Marat werd vereeuwigd op het canvas.