Jefferson Davis: onbekende Amerikaanse president

Op 3 juni 1808 werd Jefferson Davis geboren. Davis was tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865) president van de Geconfedereerde Staten van Amerika, de unie van de zuidelijke staten.

Jefferson Davis werd als jongste van tien kinderen geboren in de Amerikaanse staat Kentucky. Zijn vader was afkomstig uit Wales. Hij doorliep de universiteit en daarna de militaire school West Point, en diende in campagnes tegen de indianen en de Mexicaans-Amerikaanse oorlog van 1846-1848. Davis was senator voor Mississippi in de jaren 1845-1846 en van 1857 tot 1861 en diende als minister van oorlog onder president Franklin Pierce (1804-1869). Jefferson was geen voorstander van afscheiding van de Unie, maar hij vond wel dat staten daartoe het recht hadden. Toen in januari 1861 Mississippi zich afscheidde, nam hij dan ook ontslag uit de Senaat. Op 18 februari werd hij beëdigd als president van de Geconfedereerde Staten van Amerika.

Als president nam Davis een aantal belangrijke besluiten, zoals de benoeming van de fameuze generaal Robert E. Lee. Ook slaagde hij er in een groot leger op te bouwen en een begin te maken met de opbouw van industrie in het zuiden. Hij faalde echter in zijn belangrijkste doelen: erkenning van de Confederatie door het buitenland en het verwerven van oologsfondsen. In 1865 ging de Confederatie ten onder. Davis vluchtte, maar werd door de federale troepen opgepakt. Tot 1867 zat hij gevangen in Fort Monroe, beschuldigd van verraad. In 1867 kwam hij op borgtocht vrij. Twee jaar later werd zijn zaak geseponeerd. In zijn latere jaren schreef hij The Rise and Fall of the Confederate Government en A Short History of the Confederate States of America. Hij overleed op 6 december 1889. Davis trouwde twee keer. Zijn eerste vrouw, Sarah Knox Taylor, dochter van de latere president Taylor, stierf al na drie maanden aan malaria. In 1845 trouwde hij opnieuw, met Varina Howell (1826-1906). Ze kregen zes kinderen, waarvan slechts twee hem overleefden.