Tekening van Liduina's val op het ijs uit 1498

Liduina van Schiedam: Nederlandse heilige

Liduina van Schiedam is een van de bekendste Nederlandse heiligen. Ze wordt ook wel Liedewij of Lidwina genoemd. In de middeleeuwen zou zij wonderen hebben verricht. Ze werd gezien als mystica en haar heiligheid werd op 14 maart 1890 door het Vaticaan erkend.

Liduina werd in 1380 geboren in een arm gezin in Schiedam. Ze was het enige meisje en ze had acht broers. Toen er op haar twaalfde al interesse in haar bleek te zijn voor een huwelijk wees ze dit resoluut af. Op 2 februari 1395 toen ze tiener was ging ze met vriendinnen schaatsen op de Maas die bij haar woonplaats was dichtgevroren. Ze kwam echter akelig ten val en brak een rib. Ze liep koudvuur op wat complicaties aan de breuken veroorzaakte. Daardoor had de rest van haar leven last van allerlei ziektes.

Zielen redden

De eerste vijf jaar probeerde ze zich nog met een loopstok te redden, omdat ze niet wilde accepteren dat ze ziek was. Maar de biechtvader Jan Pot overtuigde haar ervan dat ze met haar lijden mensen uit het vagevuur kon redden. Het vagevuur was volgens de katholieken een hels vuur waarin mensen na hun dood terechtkwamen als ze God geen vergeving voor hun zonden hadden gevraagd. Omdat Christus door zijn lijden en dood de prijs voor de zonden had betaald, kon iemand vergeven worden als die daar om bad. Dan zou hij voor eeuwig in de hemel, het paradijs, bij God komen. Ook geloofde men dat als iemand zijn leven niet had toegewijd aan God en pas op zijn sterfbed om vergeving bad, hij alsnog in de hemel kwam. Maar daarvoor zou hij wel eerst een periode branden in het vagevuur. Hoelang dit duurde kon worden beïnvloed door gebeden van nabestaanden. Dit kon echter ook door iemand die bereid was om net als Christus fysiek te lijden. Daarop besloot Liduina het lijden te accepteren en zo tot dienst te zijn voor anderen.

Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!

Lijden

De 38 jaar daarna was Liduina aan bed gekluisterd en de laatste 33 jaar zou ze de grond zelfs niet meer hebben aangeraakt. Ze had zeer veel pijn, er vraten zich ook wormen uit haar lichaam naar buiten, maar ze repte er met geen woord over. Waar ze eerste helft van haar ziekte erg weinig at, nam ze de tweede helft helemaal geen voedsel meer tot zich. Bij wijze van vasten zou ze van alleen de heilige commune hebben geleefd. Haar keuze om te lijden als Christus werd enorm bewonderd en ze werd bezocht door veel mensen die haar raad en gebed nodig hadden.

Wonderen

Op haar ziektebed zou Liduina verschillende visioenen hebben gekregen en zouden er wonderen zijn gebeurd. Zo was er de Jezusbuidel. Haar broer Willem Pieterszoon had zijn kinderen enorme schulden nagelaten. Daarop besloot Luduina haar waardevolle eigendommen te laten verkopen en de opbrengst hiervan in een buidel te doen. Met de munten uit de buidel werden de schulden van haar broer vereffend, maar daarna bleek er meer geld in de buidel te zitten dan daarvoor. Luduina bestemde de inhoud voor de armen, maar steeds wanneer eruit was gegeven zaten er weer munten in de buidel, die ze de Jezusbuidel noemde.

Heilige

Maar er waren ook mensen die dachten dat Liduina een bedriegster was. Zo werd ze ervan beschuldigd niet echt te vasten, maar ’s nachts te eten, en dat ze verhoudingen met de plaatselijke pastor had. Toch werd ze al tijdens haar leven als heilige beschouwd en eeuwenlang als heilige vereerd. In 1890 werd haar heiligheid door het Vaticaan erkend. Sinds het Vaticanum II van 1969 valt haar heiligendag niet langer op 14 april, maar op 14 juni.