Molukse treinkaping bij Wijster

Wijster 1975 - Een week na de uitspraak van de koningin over de onafhankelijkheid van Suriname, stapten zeven Molukse jongeren in trein no. 378 richting Zwolle vanaf station Assen. Ze hadden cadeaus bij zich, verpakt in sinterklaaspapier. Toen de trein stilstond, scheurden de Molukkers de Sinterklaasverpakkingen open, toverden wapens tevoorschijn in de kleuren van de Molukse vlag, en riepen: “Menu Muria, handen omhoog! Dit is een kaping!” Zo begon op 2 december 1975 de eerste treinkaping in de Nederlandse geschiedenis.

Treinkaping bij Wijster

De Molukkers wilden erkenning voor hun politieke idealen, een eigen Zuid-Molukse staat. Toen de Nederlandse regering hier niet toe bereid leek, gingen zeven Molukse jongeren tot actie over. De kapers brachten de trein ongeveer tweeënhalve kilometer voorbij het dorp Wijster tot stilstand. Toen de trein stilstond, scheurden de Molukkers de Sinterklaasverpakkingen open. Tevoorschijn kwamen Winchester karabijnen, stenguns, revolvers en zelfs een uzi-machinepistool. Ook zonder de dansende pieten op de verpakking, zagen de geweren er nog vrolijk uit, doordat ze versierd waren in de kleuren van de Zuid-molukse vlag: blauw, wit, groen en rood. De kaping was begonnen.

Twee doden

Maar vrijwel meteen na aanvang was er in de trein een onverwachte wending in de kaping gekomen door de interventie van machinist Braam, die onrust rook doordat de trein zo abrupt tot stilstand was gekomen. Hij liep door de trein en zag plotseling de gewapende mannen. Eén van de Zuid-molukkers raakte in paniek en schoot de machinist dood, die vervolgens op de treinrails werd gegooid. Maar hier bleef het niet bij en toen de regering niets van zich liet horen, besloten ze later die middag tot de executie van Leo Bulter en de volgende ochtend ook Bert Bierling te executeren. Na de dood van Bierling, waren de kapers aangedaan en gingen ze een gematigdere koers volgen. De eerste vier dagen van de actie hadden ze diverse gegijzelden om de beurt aan de harmonicadeuren gebonden om duidelijk te maken dat een aanval op de trein voor iedereen funest zou zijn, maar na de executie besloten ze ook daarmee te stoppen.

Einde treinkaping bij Wijster

Na bemiddeling door de Molukse leider in ballingschap Manusama en de weduwe van Chris Soumokil, oud-leider in ballingschap, gaven de kapers zich uiteindelijk op 14 december over. De aan de kaping parallel lopende gijzelingsactie in het Indonesische consulaat in Amsterdam werd op 19 december beëindigd. Bij beide gijzelingen samen waren vier doden gevallen.