Nasser nationaliseert het Suez kanaal
Egypte 1956- “Premier Nasser heeft vrijdag te Cairo een overzicht gegeven van de politieke plannen van zijn regering. Wanneer op 18 juni de laatste Britse militair Egyptisch grondgebied heeft verlaten, zal Egypte het eerste doel van zijn buitenlandse politiek “het liquideren van het imperialisme en het beëindigen van de bezetting” – hebben bereikt.”
Op 1 juni nationaliseerde Nasser het Suezkanaal. Het kanaal was de scheiding tussen Azië en Afrika. Voordat het Suezkanaal werd aangelegd, moesten schepen om het continent Afrika heenvaren. Het belang van het kanaal was en is daardoor zeer groot. Op 30 november 1854 kreeg Ferdinand de Lesseps een concessie voor de aanleg van het Suez kanaal. Zowel Groot-Brittannië als Egypte hadden aandelen in het project.
De Conventie van Constantinopel
In die tijd was de tendens in het Midden Oosten om de landen te moderniseren naar Westelijke leest. Khedive Isma’il Pasha die Egypte regeerde van 1863 tot aan 1879, zorgde ervoor dat het land in grote financiële problemen kwam door zijn wens naar modernisering. Door de financiële problemen moest Egypte haar aandeel afstaan aan het Britse rijk. In 1882 werd de vrije doorgang van het kanaal geregeld in de Conventie van Constantinopel. De vrije doorgang werd tot 1952 gehandhaafd.
Koning Faroek
In dat jaar wierp een groep ontevreden legerambtenaren, geleid door Gamal Abdel Nasser het bewind van de sinds 1922 zittende koning Faroek omver. Hij werd gezien als marionet van de Britten. Ze schaften de grondwet van 1923 af en verklaarde Egypte in 1953 tot Republiek. De Britse troepen trokken terug tot het gebied van het Suezkanaal. Nasser werd drie jaar na het omverwerpen van de koning uitgeroepen tot President.
Suez kanaal
Het land had zich neutraal tegen de Sovjet Unie opgesteld. In de tijd van de Korea Oorlog, trokken de Wereldbank en de VS daardoor de financiële steun voor het bouwen van de Aswan dam in. Nasser kwam snel met een antwoord en op 26 juni 1956 nationaliseerde hij het Suez kanaal.
Suezcrisis
Groot Brittannië hechtte veel waarde aan de vrije doorgang en was niet van plan om het strategisch liggende kanaal zonder slag of stoot op te geven.Het resultaat: een oorlog tussen Egypte en aan de andere kant de coalitie van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël. De oorlog kreeg de naam: Suezcrisis. Naar aanleiding van het conflict werd het kanaal een paar maanden gesloten. Uiteindelijk zegde de Verenigde naties het alleenrecht op het kanaal toe aan Egypte.
