Prinses Marianne en haar buitenechtelijke kind

Seks verkoopt of niet? Dominique Strauss Kahn en zijn kamermeisje, Clinton en zijn stagiaire en de Bunga Bunga feestjes van Berlusconi. Rijk en machtig zijn gaat nogal eens gepaard met een seksschandaal. Niets nieuws onder de zon. Ook in het verleden kwam dat veel voor. In deze serie besteden we aandacht aan de (seks)schandalen in de loop der eeuwen. Deze week: Prinses Marianne.

Prinses Marianne is de enige vrouwelijke Oranje-telg van wie een buitenechtelijk kind bekend is. Tot overmaat van ramp stond zij haar bastaardzoon na de geboorte ook nog eens niet af ter adoptie, maar voedde zelf haar kindje op. Het kostte haar de banden met haar familie.

Verloving

Wilhelmina Frederica Louisa Charlotte Marianne, roepnaam Marianne, werd op 9 mei 1810 geboren in Berlijn als prinses der Nederlanden, prinses van Pruisen, prinses van Oranje-Nassau. Ze was de het jongste kind van koning Willem I der Nederlanden en Wilhelmina van Pruisen. Op 18-jarige leeftijd verloofde zij zich met Gustaaf van Holstein-Gottorp, zoon van koning Gustaaf IV Adolf van Zweden. Aanvankelijk leek hij de ideale kandidaat voor de prinses, door zijn protestantse afkomst en zijn vermogen van 20 miljoen gulden. De voorbereidingen waren al getroffen, maar onder politieke druk moest zij de verloving verbreken omdat zijn vader onder politieke druk afgezet was. De familie was naar Wenen gevlucht. Bovendien deden geruchten de ronde dat hij een affaire had met Aartshertogin Sophie van Beieren. Zodoende werd er een nieuwe huwelijkspartner voor Marianne gezocht. Een verbintenis met Pruisen werd destijds door de familie gunstig geacht.

Huwelijk

Albert van Pruisen kwam op de proppen. Al snel werd de verloving bekend gemaakt en werd begonnen aan de voorbereidingen voor het huwelijk. Zowel het burgerlijk - als het kerkelijk huwelijk werden op paleis Noordeinde voltrokken. Het stel kende elkaar al jaren en ze koesterden na de huwelijksvoltrekking enige genegenheid voor elkaar. Een paar weken na de feestelijkheden vertrok het jonge paar naar Berlijn. Marianne moest erg haar best doen om in een omgeving die zij als 'Pruisisch militaristisch' typeerde, te wennen. Ze kregen vijf kinderen, waarvan er twee al op jonge leeftijd stierven. Maar na enige tijd bleek het huwelijk bovendien allerminst gelukkig. Albert nam het niet zo nauw met de huwelijkstrouw, met name de hofdames waren zeer in trek bij hem, en Marianne was niet van plan over zich heen te laten lopen. Uiteindelijk was ze de twisten en onenigheid zat en verruilde ze de Duitse hoofdstad in 1845 voor het Zuid-Hollands Voorburg. Daar wilde zij een nieuw leven beginnen.

Affaire

Toen Marianne zich na het mislukken van haar huwelijk terug had getrokken op de buitenplaats ‘Rusthof’, maakt zij kennis met haar koetsier: Johannes van Rossum. De twee kregen een affaire. Hij was zelf ook getrouwd en is zelfs nooit van zijn vrouw gescheiden, zelfs niet toen hij een relatie met de prinses had. Zij bevorderde hem tot haar secretaris en bibliothecaris en fungeerde tevens als haar raadsman. Tot grote schande van haar omgeving woonde zij zelfs openlijk samen met ‘deze bediende’. Ze vroeg een scheiding aan van Albert, wat hij in 1853 accepteerde, en kreeg kort na haar breuk zelfs een kind van haar minnaar: Johannes Willem van Reinhartshausen (1849-1861). In die tijd was al bekend dat Johannes van Rossem de vader was. Het Oranjehuis kon deze schande niet door de vingers zien en verbrak alle contacten met de prinses. Marianne en Johannes vetrokken toen samen voor een korte tijd naar Sicilië. Daarnaast werd haar al het contact met haar kinderen uit haar huwelijk ontzegd. Ze mocht het grondgebied van Pruisen bovendien niet meer betreden.