Geschiedenis van de Institutioneel Revolutionaire partij in Mexico
Enrique Peña Nieto is zeer waarschijnlijk de nieuwe president van Mexico. Dit betekent dat de Institutioneel Revolutionaire Partij (PRI) na 12 jaar weer aan de macht komt in het Zuid-Amerikaanse land. De PRI regeerde tussen 1929 en 2000 onafgebroken over Mexico. Het bewind van de PRI werd in het begin omschreven als de ‘perfecte dictatuur’ maar veroorzaakte in de jaren ’70 bijna een burgeroorlog.
De partij werd door Plutarco Elías Calles in 1929 opgericht als de Nationaal Revolutionaire Partij (PNR). Calles leek met zijn sociaaldemocratische inslag rust te brengen in de versplinterde politiek die na de Mexicaanse Burgeroorlog (1910) was ontstaan. Hij was president van het land tussen 1924 en 1929, maar bleef door zijn grote invloed achter de schermen onofficieel tot 1936 de leider van de partij en van Mexico. In 1936 werd Calles het land uitgezet door de zittende president Cárdenas.
Eenpartijstaat
Cárdenas voerde een uitgesproken links beleid en zocht toenadering tot de communistische partij in Mexico. De partij werd hervormd en Cárdenas probeerde meer democratie door te voeren, maar faalde hierin. In 1940 werd Manuel Ávila Camacho de nieuwe president en hij maakte van Mexico, voor zover het dat nog niet was, een eenpartijstaat. Ook werd in 1946 de partijnaam veranderd naar Institutioneel Revolutionaire Partij (PRI). Herverkiezingen van presidenten was uit den boze en elke vier jaar werd het ambt dus gewisseld. Elke president was echter afkomstig uit de PRI en werd aangewezen door zijn voorganger.
Het Mexicaanse Wonder
Tot begin jaren ’70 was de situatie in de politiek en in het land stabiel, wat de heerschappij van de PRI de bijnaam ‘perfecte dictatuur’ opleverde. Zeker in vergelijking met andere Zuid-Amerikaanse landen floreerde Mexico, dat geen last had van revoluties en opstanden. Ook de economie bloeide, onder andere door het geld dat de PRI besteedde aan het creëren van werkgelegenheid en het nationaliseren van de olie-industrie. Dit zogenaamde ‘Mexicaanse Wonder’ betekende onder meer een verdubbeling van het BNP en een veel hogere levensverwachting voor de Mexicaanse bevolking.
Fraude en Protest
In 1968 begon de eerste massale kritiek op het bewind van de PRI zich te manifesteren. Dit gebeurde naar aanleiding van het zogenaamde bloedbad van Tlatelolco, op 2 oktober 1968. Hierbij werden 250 studenten vermoord omdat ze tegen het bewind demonstreerden. De steun voor de partij brokkelde af en tot de jaren ’90 moest de PRI verkiezingsuitslagen manipuleren en fraude plegen om als winnaar ut de bus te komen. Door de oliecrisis van 1973 ging het economisch gezien ook steeds minder goed met het land dat eerst zo gefloreerd had.
Einde van het bewind
In de jaren ’90 werden veel politieke aanslagen aan de PRI toegeschreven en de macht van de partij brokkelde nog verder af. Er kwamen politieke partijen en groepen op in de oppositie die niet langer genegeerd konden worden en in 1997 had de PRI voor het eerst een minderheid in het Congres. In 2000 wist de conservatieve oppositiepartij PAN de verkiezingen te winnen en kwam er een einde aan het meer dan 70 jaar durende bewind van de PRI. De partij bleef echter invloedrijk en belangrijk in de landelijke en regionale politiek in Mexico.
Enrique Peña Nieto
Dat Peña Nieto de verkiezingen heeft gewonnen komt niet als een verrassing. Hij was al jarenlang één van de populairste en bekendste gouverneurs van Mexico. Het is nog even afwachten of hij werkelijk president is geworden, want zijn tegenstander van de linkse partij PRD, Andres Manuel Lopez Obrador, weigert zijn verlies te erkennen totdat alle stemmen zijn geteld.
