1968: Noord-Koreaanse sluipmoordenaars in Seoul

Ondanks de oplopende spanning in Azië lijken veel mensen zich niet echt druk te maken over de dreigende oorlogstaal van Noord-Korea. Wat zij zich echter niet realiseren is dat het communistische regime in het verleden wel vaker gevaarlijke stunts heeft uitgehaald met de zuiderburen. Zo stuurde Noord-Korea in 1968 een groep zwaar bewapende en streng getrainde sluipmoordenaars op een missie naar de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul.

Om half 11 op de koude wintermorgen van 21 januari 1968 werden 31 zwaarbewapende mannen in lange regenjassen tegengehouden bij een checkpoint in het centrum van Seoul. De Koude Oorlog was nog in volle gang en de spanningen met de Noord-Koreanen waren in de afgelopen tijd flink opgelopen, en dus was er sprake van strenge bewaking in de Zuid-Koreaanse hoofdstad. De bewapende mannen wisten de bewakers echter wijs te maken dat zij een speciaal commando waren dat Seoul moest beschermen, en mochten vervolgens ongehinderd passeren. Ze waren nu nog slechts enkele honderden meters verwijderd van hun doelwit: Het Blauwe Huis, de residentie van de Zuid-Koreaanse president.

Eenheid 124

De groep zwaarbewapende mannen bestond uit de 31 beste officieren van Eenheid 124, de Noord-Koreaanse Special Forces Unit. Ruim twee jaar lang hadden zij les gekregen in de kunsten van infiltratie, navigatie, man-tegen-man gevechten, wapenkunde, paradropping en de Zuid-Koreaanse taal. Daarnaast bestond hun training uit een aantal extreem zware beproevingen, waaronder het dagenlang door berggebieden marcheren met een 30 kilo zware bepakking. Het meest opmerkelijke aan Eenheid 124 was ongetwijfeld hun camouflagetechniek. Om verborgen te blijven in vijandelijk gebied leerden de soldaten zichzelf in te graven op begraafplaatsen, om vervolgens de nacht door te brengen tussen de menselijke restanten.

Revolutie in Zuid-Korea

Op 16 januari 1968 begon Eenheid 124 aan haar missie: het omleggen van de Zuid-Koreaanse president Park Chung-hee. Mochten zij slagen in hun opzet dan zouden andere Noord-Koreaanse infiltranten in Zuid-Korea in actie komen en een revolutie ontketenen. Het eerste onderdeel van de missie was het passeren van de gedemilitariseerde zone bij de Koreaanse grens, wat gerealiseerd werd door het doorknippen van het daar aanwezige Amerikaanse prikkeldraad.

Vervolgens trokken de Noord-Koreanen, elk bepakt met minstens 30 kilo aan uitrusting, met een gemiddeld tempo van meer dan 10 kilometer per uur op naar Seoul. Door op te splitsen in groepjes van twee en drie wisten de leden van Eenheid 124 op de avond van 20 januari de Zuid-Koreaanse hoofdstad binnen te dringen, waarna zij begonnen aan hun voorbereidingen voor de aanval van de volgende dag.

Choi Kyu-shik

Op de ochtend van 21 januari hulden de Noord-Koreaanse sluipmoordenaars zich in een aantal uniforms van de Zuid-Koreaanse 26ste infanteriedivisie, waarna ze zonder veel problemen het laatste checkpoint wisten te passeren. Voordat Eenheid 124 vervolgens het Blauwe Huis kon bereiken werden ze echter tegengehouden door politieofficier Choi Kyu-shik, die de mannen niet vertrouwde en hen indringend begon te ondervragen. De sfeer werd grimmig en uiteindelijk besloten de Noord Koreanen – ieder bewapend met een automatisch geweer, veertien granaten, een pistool en een mes – hun vermomming op te geven en Choi Kyu-shik simpelweg neer te schieten.

Kim Shin-jo

De sluipmoordenaars zetten het vervolgens het op een rennen naar het Blauwe Huis, waar ze hoopten president Park Chung-hee aan te treffen. Daar stuitten ze echter op een uiterst onvriendelijk welkomstcomité, bestaande uit meerdere Zuid-Koreaanse tanks. De meeste leden van Eenheid 124 realiseerden zich dat ze deze strijd niet zouden winnen en sloegen op de vlucht. Eén soldaat, Kim Shin-jo, gooide echter direct zijn wapens neer, gaf zich over en deed de Noord-Koreaanse plannen uit de doeken. Later bleek dat slechts één van zijn dertig medesoldaten de missie had weten te overleven en terug was gekeerd naar Noord-Korea. De rest was allemaal omgekomen in gevechten met het Zuid-Koreaanse leger.

Houthakkers

De reden dat de aanval op het Blauwe Huis mislukte was omdat de Zuid-Koreanen al op de hoogte waren van de komst van Eenheid 124. Bij het passeren van de grens waren de Noord-Koreaanse soldaten namelijk gezien door een aantal Zuid-Koreaanse houthakkers. Kim Shin-jo had voorgesteld de mannen meteen om te leggen, maar zijn bevelhebber had geweigerd.

In plaats daarvan werden de houthakkers getrakteerd op een toespraak over de ontelbare voordelen van het communisme, waarna de bevelhebber hen had gedwongen te beloven dat ze niets tegen het Zuid-Koreaanse leger zouden zeggen. Eenheid 124 was echter nog niet vertrokken of de mannen braken hun belofte en stapten naar de autoriteiten. Desalniettemin wisten de Noord-Koreanen nog enkele checkpoints te omzeilen en Seoul te bereiken, alvorens daar gestopt te worden door politieofficier Choi Kyu-shik.

Kolentunnel

De aanval op het Blauwe Huis is overigens slechts één voorbeeld uit een lange lijst met opmerkelijk Noord-Koreaanse missies in Zuid-Korea. Zo werd in 1978 ontdekt dat Noord-Korea slechts tientallen kilometers ten noorden van Seoul bezig was met het graven van een tunnel onder de gedemilitariseerde zone. Indien voltooid zouden er via de verbinding per uur ruim 30.000 Noord-Koreaanse soldaten ongezien de grens kunnen passeren.

Eerst probeerde het communistische regime de bouw van de tunnel te ontkennen, maar toen die vlieger niet opging beweerden de Noord-Koreanen dat het slechts een kolenmijn was. Om de buitenwereld te overtuigen gaven ze zelfs opdracht om de muren van de tunnel zwart te verven, maar geologen hebben inmiddels vastgesteld dat de kans dat er zich werkelijk kolen in de omgeving bevinden ‘zeer onwaarschijnlijk’ is.

Afbeelding:

• Brig. Gen. Han Moo-hyup, the then Commanding General of the 26th Infantry Division, ROK Army, being reported by Kim Shin-jo: Relamian [CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons