4x Innovatie tijdens de Tweede Wereldoorlog

Oorlog lijkt tot niets goeds te leiden. Toch is dit niet helemaal waar Ten tijde van oorlog investeren overheden namelijk meer in technologische vooruitgang en wordt dit meer als noodzakelijk gezien, om op deze manieren de vijand voor te blijven en te verslaan. Het lijkt zo dat oorlog nodig is om bepaalde technologische vooruitgang te bewerkstelligen.

1. Synthetisch rubber

In 1910 maakte een Russische wetenschapper, Sergei Vasiljevich Lebedev, synthetisch rubber. Na de Eerste Wereldoorlog werd dit echter weer vervangen door natuurlijk rubber omdat het economisch niet rendabel was de synthetische rubber te behouden. De ontwikkeling van het kunstmatige rubber ging wel door, maar er was geen noodzaak. Tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, omdat de ‘vijand’ alle gebieden met natuurlijke bronnen beheerste. In 1940 ontwikkelde Waldo Semon een goedkopere soort rubber wat uiteindelijk gebruikt zou worden in bijna iedere leger machine. Tijdens en na de oorlog ontwikkelde synthetisch rubber zich verder, na de oorlog werd het vooral gebruikt als vaste brandstof voor rakketen in zowel militair als in burger verband.

2. Penicilline

Al in 1928 ontdekt de Britse arts en bacterioloog Alexander Fleming de antibacteriële stof penicilline. Pas in 1939 bewezen Howard Florey en een team onderzoekers hoe belangrijk penicilline kon zijn. Het was echter lange tijd niet rendabel om dit door middel van massaproductie aan de man te brengen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog veranderde dit echter omdat het wel afzetbaar was in het leger. Penicilline heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog waarschijnlijk 12%-15% meer levens gered onder de geallieerde soldaten dan wanneer er geen dergelijk geneesmiddel was ontwikkeld. Na de Tweede Wereldoorlog werd het antibioticum toegankelijk gemaakt voor de burgerbevolking.

3. Vliegtuigmotor

Frank Whittle ontwikkelde de eerste werkende vliegtuigmotor in 1937. De Britse overheid was echter niet geïnteresseerd omdat de verdere ontwikkeling volgens hen te lang duurde. In Duitsland daarentegen was deze interesse er wel, waar Hans von Ohain in 1939 voor het eerst een vliegtuig op motoren liet vliegen en de ontwikkeling hiervan doorging tot er een motor voor een gevechtsvliegtuig was ontwikkeld. Opgejaagd door Duitsland besloot Groot-Brittannië nu ook verder te ontwikkelen, maar in feite waren zij al te laat. Duitsland kon echter niet goed genoeg profiteren van deze situatie omdat zij brandstof tekorten hadden. Zonder de Tweede Wereldoorlog en de aanloop daarnaartoe, had het misschien dus veel langer geduurd voordat de vliegtuigmotor er zou zijn.

4. Atoombom

In 1938 ontdekte de Duitse scheikundigen Otto Hahn en Fritz Strassmann de atoomsplitsing. Het ontwikkelen van een atoombom werd vanaf die tijd mogelijk. Bang dat Duitsland als eerste een atoombom zou ontwikkelen, begonnen de knappe koppen in de Verenigde Staten vanaf 1939 de mogelijkheden tot het maken van een atoombom te onderzoeken. Dit deden zij mede in samenwerking met gevluchte Duitsers. Vanaf 1942 werden deze onderzoeken geschaald onder het Manhattan Project, met een leger commandant aan het hoofd. Het Manhattan Project was succesvol en het team ontwikkelde de eerste atoombom. De Verenigde Staten zou uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog beëindigen met de twee catastrofale atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Daarna zouden nucleaire wapens nog een grote schaduwrol spelen in de Koude Oorlog, wat opnieuw leidde tot technologische ontwikkelingen op dit gebied.