De Chinese Exclusion Act: Hoe Amerika Chinezen de toegang ontzegde

Tijdens zijn verkiezingscampagne maakte Donald Trump duidelijk dat één van zijn agendapunten een totaal verbod op de immigratie van moslims zou zijn. Het opleggen van een immigratieverbod aan een bepaalde groep is al eens eerder voorgekomen in Amerika. Sociaaleconomische en racistische motieven lagen ten grondslag aan de Chinese Exlusion Act van 1882. Door de Chinese Exlusion Act werd het voor Chinese arbeiders verboden om naar de Verenigde Staten te emigreren. De Chinese Exlusion Act zou uiteindelijk tot 1942 gelden.

Gold Rush

Op 24 januari 1848 werd er goud gevonden in Californië, de Gold Rush kwam op gang. De Gold Rrush trok immigranten van over de hele wereld aan. Dit was het startpunt voor de emigratie van Chinezen naar Amerika. Wat bijdroeg aan de Chinese emigratie was een zeer verarmd Zuid-China als gevolg van de Taiping opstand. Chinezen waren in deze tijd zeer welkom. Naast goudzoeken vervulden Chinezen vaak baantjes als kok of kledingwasser tegen een laag loon. De ruime aanwezigheid van goud voorkwam wrevel tussen Chinezen en andere groepen. Echter, door de toestroom van met goudkoorts bezeten Amerikanen werd het goud schaarser. Als reactie hierop werden Mexicanen, Fransen en Chinezen verdreven van de goudvelden. Er werd in 1850 een zogenaamde “foreign miners tax” geïntroduceerd. Het doel van deze wet was om extra inkomsten voor de staat Californië te genereren. Het resultaat was dat buitenlanders uit de mijnwerkerskampen vertrokken en zich in San Francisco vestigden waar zij in armoede leefden. Een jaar later werd de wet weer ingetrokken.

Coolie Fiction

Mede door hun uiterlijk, klederdracht en haarstijl vormden de Chinezen de meest opvallende groep nieuwkomers in Amerika. Dit trok de aandacht van de gouverneur van Californië, John Bigler (1805-1871). Volgens Bigler waren de Chinezen “coolie” arbeiders, ongeschoolde contractarbeiders die nooit zouden assimileren in de Amerikaanse samenleving en bovendien de lonen laag zouden houden. De Chinezen zouden onder contract staan bij de zogenaamde six companies die Chinatown in San Francisco onder controle hadden. Deze organisaties hadden echter een liefdadig karakter: ze hielpen bijvoorbeeld bij ziektes en begrafenissen. De door Bigler opgeroepen “Coolie fiction” zou nog lang in het publieke domein blijven rondzingen. Gevolg was dat er opnieuw een “foreign miners tax” werd geïntroduceerd. Het hooggerechtshof van Californië oordeelde echter dat deze ongrondwettig was.

De tweede golf van Chinese immigratie

Een tweede golf van Chinese immigratie kwam op gang toen tussen 1863 en 1869 de Transcontinental Railroad werd aangelegd. Omdat er een tekort aan arbeidskrachten in het westen van de Verenigde Staten was, haalde de Central Pacific Railroad arbeiders uit China. De populatie van Chinezen in Amerika steeg van 4.018 in 1850 tot 105.465 in 1880. Een verslechterde economie in de jaren 70 van de 19e eeuw leidde tot nieuwe anti-Chinese sentimenten waarin de echo van de Coolie Fiction van Bigler weerklonk.    

“The Chinese must go”

In 1877 vond een pogrom plaats tegen Chinezen in San Francisco. Na onderzoek werd er een wetsvoorstel ingediend en aangenomen om Chinezen de toegang tot Amerika te ontzeggen. Dit stuitte echter op een veto van President Rutherford Hayes. Deze pogrom inspireerde Denis Kearney, een Ierse immigrant, tot politieke activiteit. Hij werd leider van de Workingmen's Party of California. Kearney was een man die er niet voor terugdeinsde om op te roepen tot geweld tegen politici. Hij verwierf populariteit door zijn speeches die hij steevast afsloot met de woorden: ”the Chinese must go”. Uiteindelijk zou zijn partij ervoor zorgen dat bij de California Constitutional Convention van 1879 verschillende anti-Chinese immigratiewetten werden aangenomen. Deze werden later allemaal door de Federale rechtbank ongrondwettig verklaard.

De Invoer van de Chinese Exclusion Act

Ondertussen had het Congres een eigen wet gemaakt om Chinese immigratie in te perken. Op 6 mei 1882 tekende president Chester Arthur de ‘Chinese Exlusion Act’, waarmee het daadwerkelijk een wet werd. De wet verbood Chinese werkers om Amerika binnen te komen. Op overtreding stond celstraf en deportatie. In theorie was de wet gericht op arbeiders. In praktijk bleek het echter zeer lastig voor Chinezen om aan te tonen dat ze geen arbeiders waren. Ook werden Chinezen uitgesloten van het staatsburgerschap. De wet zou oorspronkelijk 10 jaar gaan gelden. Echter deze werd twee maal verlengd. Eerst in 1892 en later opnieuw in 1902. Bij de laatste verlenging werd duidelijk gemaakt dat de wet permanent was. Ook werd de wet aangescherpt: Chinezen moesten zich registeren om een bewijs van ingezetenschap te verkrijgen, anders werden ze mogelijk gedeporteerd.

Invloed en einde van Chinese Exlusion Act

De wet had zeker zijn invloed op Chinese immigratie naar de VS. Waren er in 1880 nog 105.465 Chinezen, in 1920 waren dat er nog 61.639. Uiteindelijk werd de wet in 1943 afgeschaft. Dat kwam doordat China een bondgenoot was tegen Japan. De andere reden was dat Amerika zich presenteerde als het lichtend voorbeeld van vrijheid tegenover het Nazi-regime. Een discriminerende wet als de Chinese Exlusion Act paste niet in dit ideaalplaatje.