Docenten in de middeleeuwen

 De doorbetaling van docenten  is geschift 

Aldus VVD-kamerlid Elias. De VVD en PVV vinden het ‘geschift’ dat leraren worden doorbetaald ondanks hun staking tegen de kabinetsplannen. De leraren protesteren tegen kortere vakanties en meer lesuren. Deze plannen hebben voornamelijk betrekking op de onderbouw van het middelbaar onderwijs. De eerste formele ‘leraren’ dateren van de 6e en 5e eeuw voor Christus in China en Griekenland.

Confucius (511-479) en Socrates (470-399) behoorden tot de eerste ‘leraren’. Zoals Socrates zijn vak omschreef: “Ouders onderwijzen jongens datgene waarvan zij weten dat het nuttig zal zijn voor hen. Maar als ze weten dat anderen beter gekwalificeerd zijn om dit te onderwijzen, dan sturen ze hen naar deze leraren, en betalen ze hiervoor.” De eerste Europese leraren waren monniken in kloosterscholen in de twaalfde en dertiende eeuw. Met name de kloosterorde van de Benedictijnen richtte zich op educatie. De kern van deze educatie was om de wereldlijke lusten als geld, seks en ambitie te weerstaan. Binnen deze Benedictijner kloosters werd iedereen op individuele wijze benaderd: iedereen had de vrijheid om te doen waar hij goed in was.

Het onderwijs bloeide juist in de kloosters omdat hier handelaars en intellectuelen bijeenkwamen. De kloosters hadden een zo grote toestroom omdat de kinderen die hier les kregen niet per definitie een kerkelijke loopbaan behoorden te volgen en iedereen welkom was. Zelfs kinderen die door hun, veelal arme, ouders werden achtergelaten bij de kloosterschool hadden recht op het onderwijs van de Benedictijnen.

In het middeleeuws onderwijs werd er veel meer verwacht van zowel leerling als leraar dan bij hedendaagse educatie: van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat waren zij aan het werk. Ook kenden zij niet iets als een ‘vakantie’, wanneer zij niet leerden, behoorden zij hun ouders te helpen op het platteland of met andere activiteiten.

De laatste jaren protesteren zowel leerlingen als leraren tegen langere schooldagen. Vanaf 1998 werd het leraarschap met allerlei ‘nieuwe fasen’ ontmanteld, zo moesten leraren zich minder bezighouden met kennis overdragen en meer met controleren van huiswerk en inspecteur van vaardigheden. Het waren toen niet de leraren, maar de leerlingen die staakten. Op het moment dat de overheid echter de vakantie van leraren gaat inperken, staken de leraren massaal.