Het leven van Marsha P. Johnson

De Pride mars is in veel landen nog verboden, zoals Hongarije en Turkije. Ondanks deze restricties komen mensen nog steeds massaal opdagen bij de marsen, die vaak zowel een viering van de lhbti+-gemeenschap zijn, als een protest tegen de repressie waar mensen wereldwijd nog altijd mee te maken hebben. Deze marsen vinden voornamelijk plaats in juni om de Stonewall rellen, die ook in juni plaatsvonden, te herdenken. Bij deze rellen verzette een groep lhbti+’ers zich tegen de politie, in een tijd waar in de Verenigde Staten de lhbti+-ers vaak gearresteerd en vervolgd werden. Eén van de belangrijke activisten die actief was tijdens de rellen, was Marsha P. Johnson.

Marsha P. Johnsons jeugd

Johnson werd geboren in een religieuze arbeidersfamilie in 1945 als Malcolm Michaels Jr. als vijfde kind van een conservatief arbeidersgezin. Dat ze niet binnen de heteronormatieve wereld paste werd al snel duidelijk toen ze op haar vijfde jurken begon te dragen. Uiteindelijk stopte ze hiermee, omdat ze gepest werd op school en zelfs aangerand werd door een 13-jarige jongen. Nadat ze haar middelbare school had afgerond, verhuisde ze naar New York, met niet meer dan een zak met kleren en 15 dollar.

Eenmaal aangekomen in New York begon ze zich weer te kleden als vrouw en nam ze de naam Marsha P. Johnson aan. De “P’’ stond voor “Pay it no mind’’, wat haar motto werd. Mensen moesten zich met hun eigen zaken bemoeien en niet met hoe zij zich graag wilde kleden. Dit was echter een filosofie waar men in New York geen boodschap aan had. Mensen van hetzelfde geslacht mochten niet met elkaar dansen, de autoriteit van alcoholische dranken verbood bars om gay mensen alcohol te serveren en de politie kon je oppakken als je als een ander geslacht gekleed was. De discriminatie in de samenleving destijds, maakte het voor Johnson erg lastig om een baan te vinden. Hierdoor moest ze zich wenden tot sekswerk, waarbij ze vaak door klanten mishandeld werd en door de politie gearresteerd werd. Naast deze problemen had ze ook nog geen vaste verblijfplaats, waardoor ze elke keer naar een andere locatie moest om te slapen. Eén lichtpunt in haar leven in deze tijd, waren de drag shows die ze deed, waar ze zich eindelijk niet meer voelde als een “nobody’’.

Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!

Lhbti+-activisme

In 1969 was er een inval in de gaybar de Stonewall Inn, waar de politie de inzittenden ging arresteren. Dit keer was de druppel echter bereikt en verzetten de lhbti+ers zich tegen de arrestaties. Johnson arriveerde daar om 2 uur s ’nachts. Onduidelijk is wat Johnson precies deed in die nacht. Er doen verschillende verhalen de ronde, maar wat wel duidelijk is dat Johnson zich aan de frontlinie van de rellen bevond. Een jaar later werden de Stonewall rellen herdacht met een optocht, die werd georganiseerd door de Gay Liberation Front, de voorganger van de Pride-parades die nu over de hele wereld georganiseerd worden.

De Stonewall rellen speelden een grote rol in Marsha P. Johnson leven: ze werd activist. Ze sloot zich aan bij de GLF, maar hier voelde zich ze als transpersoon en lhbti+-er van kleur ook buitengesloten. De GLF vond dat ze zich moesten profileren als “normale” mensen, zodat heteroseksuele mensen ze sneller rechten zouden geven. De GLF vond transmensen daar niet tussen passen, omdat ze te anders waren. Johnson besloot daarom samen met haar goede vriendin en mede-transvrouw Sylvia Rivera de STAR op, de Street Tranvestite Action Revolutionaries. Deze organisatie diende om trans jongeren die uit huis waren gezet onderdak te bieden. De situatie waar veel transjongeren in verkeerden, ging Johnson en Rivera aan het hart, omdat beiden ook een tijdlang dakloos waren geweest. Bij de STAR hoorde ook een STAR-huis, waar deze kwetsbare jongeren onderdak konden krijgen waar ze zich veilig voelden.

Het eerste STAR-huis was echter geen huis, maar een verlaten vrachtwagentrailer, die Johnson en Rivera ontdekten op het parkeerterrein. Ze kraakten de trailer om er hun nieuwe onderkomen van te maken. Rivera en Johnson deden aan sekswerk om ontbijt te kopen, zodat zij en de jongeren te eten hadden. De twee kwamen er snel achter dat de trailer als onderkomen geen goed idee was. Andere truckers die actief waren rond de parkeerplaats waar de trailer stond, moesten niks hebben van het STAR-initiatief en een van hen koppelde de trailer aan zijn truck en reed er mee weg wat leidde tot paniek bij Johnson en Rivera. Gelukkig wisten de meeste kinderen er veilig uit te springen. Slechts één ervan werd wakker op weg naar Californië. Johnson en Rivera leerden van hun fout en besloten om een stabieler onderkomen te vinden. Het nieuwe STAR-huis werd een huis in East-village, dat ze wisten te huren en op te knappen met het geld van een bal dat diende als fundraiser. Rivera en Johnson betaalden de huur door middel van sekswerk, terwijl de jongeren voedsel moesten regelen. De buren, die een goede band hadden met de organisatie, doneerden ook voedsel aan STAR-huis. In het STAR-huis werden ook de kinderen van de buren gebabysit, wat de goede band tussen de buurt en STAR verklaart. Dit werd erg gewaardeerd in de arbeidersbuurt, waar de mensen geen geld hadden voor een babysitter. De STAR-beweging hield het echter maar een paar jaar vol. Geldgebrek deed de groep uiteindelijk de das om.

Later werd Marsha P. Johnson actief in ACT UP, een organisatie die zich inzette tegen aids. Het doel van die organisatie was uiteindelijk om een aids-geneesmiddel te ontwikkelen maar ook om misinformatie tegen te gaan en het bewustzijn over aids aan te wakkeren door middel van protesten. Deze organisatie lag haar nauw aan het hart. In de jaren 80 verzorgde ze namelijk een partner van de bekende lhbti+-activist Randy Wicker, een goede vriend van haar. Johnson leed zelf ook aan aids de laatste twee jaar van haar leven.

Johnson in de kunst

Wat Marsha opvallend maakte naast haar vreugdige en vrijgevige persoonlijkheid was haar kleding. Toen ze zich aansloot bij het drag theatergezelschap the Hot Peaches, was haar kleding ook iets dat eruit sprong. Ze droeg bloemen op haar hoofd die een kroon vormden en droeg daar vaak een kleurrijke jurk bij. Deze aparte kledingstijl inspireerde Andy Warhol om Johnson als model te laten poseren voor zijn werk Ladies and Gentleman. Ze kreeg zelf maar 50 dollar voor haar bijdrage aan het werk. Later wees Johnson op de ironie dat ze haar eigen beeltenis voor duizenden dollars te koop ziet hangen, terwijl ze zelf de huur amper kon betalen.

Mentale gezondheid en dood

Marsha P. Johnson had sinds de jaren 70 last van haar mentale gezondheid. Ze kreeg vanaf toen regelmatig mentale inzinkingen. Ze was het grootste gedeelte van de tijd vrolijk, maar haar gemoedstoestand sloeg ook vaak om. Hierdoor belandde ze vaak in gevechten en kon ze beangstigend zijn voor anderen.

Op 6 juli 1992 werd Johnson, op 46-jarige leeftijd, dood gevonden in de Hudson rivier. Haar dood werd door de politie snel vastgesteld als zelfmoord. Veel van haar vrienden en kennissen hadden hun twijfels bij de conclusie van de politie. Ondanks haar mentale problemen, had ze nooit suïcidale klachten getoond. In de vroege jaren 90 was New York City ook het toneel van bijzonder veel misdaden tegen transmensen en volgens sommige getuigenissen werd Johnson eerder die avond lastiggevallen door een groep mannen. Later in het jaar werd de doodsoorzaak opnieuw geclassificeerd als verdrinking met een onbekende oorzaak. Sommigen zien in de snelheid waarmee de politie een conclusie trok, bewijs dat de politie de veiligheid van gemarginaliseerde groepen niet serieus nam. In 2012 werd de zaak weer heropend, maar er is nog geen nieuwe doodsoorzaak vastgesteld.

Marsha P. Johnson is nog steeds een inspiratie voor de lhbti+-gemeenschap. Eén van de activiteiten die door haar geïnspireerd is de Queer Liberation march, die naast de Pride parade plaatsvindt in New York. Deze mars richt zich op de acceptatie van allen in de lhbti+-gemeenschap en met name de meest kwetsbaren onder hen. Het richt zich verder ook tegen de commercialisering van de Pride. De lhbti+-gemeenschap is Marsha P. Johnson nog lang niet vergeten.