Marcus Licinius Crassus

In het boek Spartacus van bestsellerauteur Ben Kane neemt de slavenleider Spartacus het in zijn zoektocht naar vrijheid onder meer op tegen de Romeinse slavenhandelaar Marcus Licinius Crassus. Zijn strijd tegen Spartacus betekende uiteindelijk de springplank naar een veelbelovende politieke carrière, maar Crassus stond ook bekend als een hebzuchtige zakenman en keiharde legerleider.

Marcus Licinius Crassus werd rond 115 voor Christus geboren als zoon van een vooraanstaande Romeinse magistraat. Toen zijn vader in 87 voor Christus werd gedood bij een staatsgreep van Marius en Cinna vluchtte Crassus naar Spanje. Acht maanden later keerde hij terug richting Rome, bracht een leger van 2500 man op de been en sloot zich aan bij Sulla, de man die door Marius en Cinna was verdreven.

Crassus als gehaaide zakenman

Crassus bezorgde Sulla met zijn leger enkele cruciale overwinningen, waardoor Sulla in 82 voor Christus opnieuw aan de macht kwam. Sulla verbande veel van zijn tegenstanders en confisqueerde hun eigendommen. Crassus kon tegen lage tarieven het vrijgekomen land kopen en verdiende daarnaast veel geld met het beheer van mijnen en de handel in slaven. In Spartacus komt duidelijk naar voren dat Crassus een gehaaide zakenman was. Een vader die zijn schulden aan Crassus niet meer kon betalen verteld niet voor niets over hem:

Crassus is de verpersoonlijking van vriendelijkheid en vrolijkheid als hij geld uitleent. Maar als hij heeft besloten beslag te laten leggen is hij de vleesgeworden duivel.

Crassus en de strijd tegen Spartacus

In 73 voor Christus gaf de Thraciër Spartacus leiding aan een grootschalige slavenopstand. Na twee jaar waarin Spartacus verassend genoeg verschillende Romeinse versloeg kreeg Crassus het bevel over de troepen die de voor de Romeinen beschamende opstand moesten beëindigen. Ook Crassus leed in eerste instantie een nederlaag tegen Spartacus en besloot daarom zijn leger te ‘decimeren’. Elke tiende soldaat werd voor de ogen van de rest gedood in de hoop de overgebleven mannen te ‘motiveren’. Dat lukte Crassus uiteindelijk en rond 71 voor Christus versloeg hij Spartacus en zijn slavenleger. Bijna 6000 soldaten van Spartacus werden opgepakt en langs de Via Appia naar Capua, waar de opstand begonnen was, gekruisigd. Dit deel van het verhaal zal in het tweede en derde deel van Ben Kane’s trilogie rondom Spartacus naar voren komen.

Politieke loopbaan van Crassus

Na zijn overwinning op Spartacus wachtte Crassus een glorieuze politieke loopbaan in Rome. Pompeius, door de Senaat als hulp naar Crassus gestuurd, claimde echter de zege en kreeg de meeste eer. Beide mannen werden vervolgens gekozen tot consul en kenden een grote onderlinge rivaliteit, waardoor er nauwelijks beslissingen werden genomen. Uiteindelijk wist Julius Caesar in 60 voor Christus Crassus en Pompeius te overtuigen met hem samen te werken in het Eerste Triumviraat. Vijf jaar later kreeg Crassus de leiding over de provincie Syrië, waar hij in 53 voor Christus om het leven kwam bij gevechten met de plaatselijke bevolking. De Romeinse historicus Dio Cassius schreef dat de mond van Crassus na zijn dood vol werd gegoten met vloeibaar goud, als symbool voor de hebzucht die hij zijn hele leven getoond had.