Mormoonse volksverhuizing naar Salt Lake City

De reis met de huifkartochten die de Amerikaanse kolonisten in de negentiende eeuw ondernamen naar het Wilde Westen spreekt tot de verbeelding. Veel gezinnen hoopten aan de andere kant van de Nieuwe Wereld een nieuw bestaan op te bouwen. Dat kostte veel moeite en ging gepaard met strijd. In sommige gevallen had deze strijd ook een religieuze grondslag.

Voorgeschiedenis

Nadat Columbus Amerika had ontdekt trokken steeds meer Europeanen naar de Nieuwe Wereld. In deze wereld kwamen verschillende mensen bij elkaar te wonen, mensen met verschillende geloofsovertuigingen. Dit leidde regelmatig tot conflicten, wat tot gevolg had dat een partij verhuisde naar een ander gebied, bijvoorbeeld naar de nieuwe frontier.

Visioen Joseph Smith & oprichting nieuwe kerk

In de negentiende eeuw waren er zo veel denominaties en kerkstromingen in Amerika dat de veertienjarige Joseph Smith niet meer wist welke kerk het bij het rechte eind had. Hij trok zich terug in de natuur en daar vertelde Jezus hem – naar eigen zeggen - in een visioen dat geen enkele kerk op de goede weg zat. Smith richtte jaren later een nieuwe kerk op: de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.

Theologische verschillen

De theologische leerstellingen van deze kerk verschilden behoorlijk met die van de gevestigde kerken. Zo beweerde Smith een profeet van God te zijn en was polygamie onder de Mormonen toegestaan. Smith hoopte een nieuwe spirituele kolonie genaamd Nauvoo in Missouri op te richten, maar hier waren de andere kolonisten niet blij mee: een conflict was geboren.

Gewelddadigheden & verhuizing naar het Westen

Deze conflicten tussen de Mormonen en de andere kolonisten werden steeds heftiger, met als hoogtepunt de moord op Joseph Smith in juni 1844. Brigham Young – de nieuwe leider van de kerk – besloot de knoop door te hakken en te verhuizen naar het Wilde Westen.

Vertrek naar het westen

In 1846 vertrokken naar schatting 1.600 Mormonen uit Missouri in hun huifkarren naar een nieuw gebied. Hun droom was om een nieuwe, onafhankelijke staat op te richten met de naam Deseret, waar ze veilig konden wonen. Deze volksverhuizing was er één met veel moeite en ontberingen, maar zou later de geschiedenisboeken ingaan als een schoolvoorbeeld voor latere migranten.

Een schoolvoorbeeld

Young bereidde zijn reis bijzonder goed voor. Hij besloot de reis niet in één keer te maken, maar in etappes naar de nieuwe frontier te reizen. Hij zond verkenningsteams vooruit om de route te plannen, putten te graven en in sommige gevallen zelfs maïsvelden te planten voor het geval de migranten hongerig waren. In de herfst van 1846 hadden 12.000 Mormonen de eerste stopplek, de zogenaamde ‘Winter Quarters’ bij de Missouri rivier bereikt.

Het kampleven

In april 1847 werd het tweede deel van de reis ondernomen. Het eerste deel van de reis verliep gemakkelijk, maar vanaf Fort Laramie (Wyoming) kwamen er meer bergen en werd de reis steeds zwaarder. Het leven in het kamp was strikt. Men moest om 5 uur opstaan en om 7 uur klaar zijn voor vertrek. De reis eindigde om half 9 ’s avonds en om 9 uur was het bedtijd. De compagnie reisde zes dagen per week, zondag was een rustdag.

Handkarren

Veel kerkleden hadden niet de financiële middelen om een paard aan te schaffen. Ze vervoerden hun spullen daarom met handkarren, wat de tocht een stuk zwaarder maakte. Volgens de kerkarchieven vertrokken tussen 1856 en 1860 tien handkarcompagnieën. Acht daarvan kwamen redelijk veilig aan, maar de laatste twee waren te laat vertrokken en kwamen daardoor ze in de sneeuw vast kwamen te zitten. Ondanks de reddingsacties kwamen meer dan 200 mensen om het leven. 

Een relatief veilige reis

Historisch onderzoek heeft aangetoond dat - ondanks deze handkarexpedities - de Mormoonse pioniers een betere reis hadden dan aanvankelijk werd aangenomen. Van de 56.000 Mormonen die tussen 1847 en 1868 de reis naar het westen ondernamen kwamen er 1.900 om het leven. Dit waren er iets meer dan de andere pioniersgroepen. De meeste Mormonen gingen dood aan cholera en dysenterie. Slechts vier werden er door indianen gedood, twee opgegeten door de wolven, twee door schorpioenen en één was vermoord.

Stichting Salt Lake City

In juli 1847 bereikte de eerste compagnie de Salt Lake Valley. Young besloot hier zijn nieuwe staat op te richten. Salt Lake City werd gebouwd en toen hij in augustus 1877 overleed, woonden er meer dan 100.000 Mormonen. In 1848 werd de Salt Lake Valley echter Amerikaans grondgebied en konden de Mormonen de droom van een eigen staat wel vergeten. Toch wonen er vandaag nog veel Mormonen in de omgeving van Salt Lake City.