Parijse Studentenrevolte van 1968
“President De Gaulle veroordeelt de ongeregeldheden maar billijkt de oorspronkelijke eisen van de studenten. Ze willen inspraak in de organisatie van het hoger onderwijs en in het studieprogramma. Hun protest is uitgegroeid tot een veldslag”, meldde het Polygoon Journaal over de studentenrevolte van mei 1968 in Parijs.
De roerige jaren '60
Overal in de wereld klonken in de jaren ’60 protestgeluiden van jongeren, gericht tegen de gevestigde orde. In Amerika werd geprotesteerd tegen racisme en de Vietnamoorlog, in Tsjecho-Slowakije ging men tijdens de Praagse Lente de straat op voor een meer socialistisch systeem en Nederland maakte kennis met de acties van de Dolle Mina’s. Uitingen van onvrede doken in de hele wereld op, maar in Frankrijk bleef het door de conservatieve heerschappij van president Charles de Gaulle lange tijd rustig.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
Protestgolf
Dit veranderde in mei 1968. Het begon allemaal met een groep studenten die uit ontevredenheid over hun lesprogramma de straat op gingen om te demonstreren. De logische reactie van de autoriteiten was het sturen van een politiemacht om de gemoederen te sussen. De ingreep werkte averechts, juist meer mensen gingen zich bemoeien met de protesten. De protestgolf sloeg over op andere studenten van universiteit La Sorbonne en uiteindelijk ook op andere maatschappelijke groepen. Het studentenprotest groeide uit tot een algemeen protest tegen de conservatieve gevestigde orde.
Vernielingen en brandstichtingen
De sfeer in Parijs was veel grimmiger en explosiever was dan bij andere, veelal vreedzame protestacties van de jaren ’60. De politie werd op grote schaal ingezet en sloeg de studenten letterlijk door de straten van Parijs. De woede van de demonstranten kwam tot uiting in vele vernielingen, brandstichtingen en het omvergooien van geparkeerde auto’s in de studentenwijk Quartier Latin. Wekenlang ging dit zo door. Inmiddels hadden zich ook arbeiders bij de protesten aangesloten, waardoor een groot deel van het openbare leven ontregeld was.
De Gaulle won
Op 30 mei 1968 hield De Gaulle een overtuigende radiotoespraak waarin hij het volk toesprak en aangaf dat hij weigerde zich terug te trekken. De dag erna trokken 100.000 mensen naar de Eiffeltoren om De Gaulle hun steun te betuigen. Binnen een paar dagen gingen de meeste betogers weer aan het werk en studenten weer naar hun colleges. In juni kwam De Gaulle als winnaar uit de bus bij de presidentsverkiezingen en daarmee won hij zijn laatste veldslag.
afbeelding
Nationaal Archief | fotocollectie Anefo: Eric Koch (Parijs, 21 mei 1968): Stakingen in Frankrijk. Ultra-linkse studenten op binnenplaats Sorbonne winkeltje ingericht met portretten Mao-Lenin-Marx.
