Rellen in Alexandrië
Alexandrië 38 –De lang opgebouwde spanning tussen de joden en de Alexandrijnse burgers komt tot een uitbarsting. Door heel de stad ontstaan rellen. Het onhandige optreden van de prefect, de vertegenwoordiger van het Romeinse gezag in Egypte, helpt niet om de spanning te verminderen. Op 20 oktober 38 wordt Flaccus, prefect van Egypte, uit zijn ambt ontheven.
Sinds 63 voor Christus was Judea een vazalstaat van Rome geworden. Dit zorgde ervoor dat de joden in Alexandrië pro-Romeinse opvattingen ontwikkelden. Omdat Egypte nog geen onderdeel van het Romeinse Rijk was, zorgde dit voor spanningen tussen joden en inwoners van de stad Alexandrië. In 30 voor Christus werd Alexandrië ingelijfd in het Romeinse Rijk.
De Romeinen introduceerden een juridische structuur die de joden benadeelden. Romeinse burgers betaalden het minst belasting, de van oorsprong voornamelijk Griekse Alexandrijnen betaalden iets meer belasting en de vreemdelingen betaalden het meest. De joden wilden in zijn geheel als Alexandrijnen erkend worden, maar de Griekse Alexandrijnen verzetten zich hiertegen. Een andere bron van spanning was het feit dat joden niet eenvoudig toegelaten werden tot de ephebeia. Dit was een opleiding die nodig was om een goede maatschappelijke carrière te krijgen.
In 32 na Christus werd Flaccus prefect van Egypte. Dit was, na de keizer, de hoogste positie die je kon bereiken in het Romeinse Rijk. Egypte was namelijk zeer belangrijk voor de voedselvoorziening van het rijk. Hierdoor wordt het ook wel ‘de graanschuur van Rome’ genoemd. Flaccus maakte door zijn harde optreden veel tegenstanders. Hij wist zich echter gesteund door keizer Tiberius. Toen Tiberius in 37 echter overleed, kwam Flaccus in een lastige situatie terecht. Uit vrees dat zijn politieke tegenstanders in Alexandrië hem aan zouden klagen bij de nieuwe keizer Caligula, ging hij de Alexandrijnse burgers nadrukkelijk boven de joden stellen. De spanningen zouden hierop toenemen.
Kort daarop bezocht de koning van het joodse land, Herodes Agrippa I, Alexandrië. Dit zorgde voor grote vreugde binnen de joodse gemeenschap in de stad. Deze uitbarsting van vreugde leidde in 38 tot rellen tussen de Alexandrijnen en de joden in de stad, waarbij de joden de grootste slachtoffers waren. Flaccus trad echter alleen tegen de joodse gemeenschap hard op en liet enkele joodse leiders publiekelijk martelen.
De bevoordeling van de Alexandrijnen ten opzichte van de joden mocht echter niet baten. De Alexandrijnen klaagden Flaccus alsnog aan bij de keizer, die hem op 20 oktober 38 uit zijn ambt onthief.
