Slag bij Midway

De Slag bij Midway van juni 1942 was een zeeslag tussen de Japanse en Amerikaanse marine om een eilandengroep in het midden van de Stille Oceaan. Vóór de slag hadden de Japanners de macht over grote delen van de oceaan en Zuidoost-Azië. Maar door de zware verliezen tijdens deze slag werd de Japanse marine gedwongen zich steeds verder terug te trekken. Dit keerpunt zorgde mede voor de uiteindelijke overwinning van de Geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Japanners trekken op

Sinds de aanval op Pearl Harbor (en andere Geallieerde legerbases) in december 1941, veroverde de Japanse marine steeds meer gebieden in Zuidoost-Azië. De Geallieerden werden gedwongen zich steeds verder terug te trekken en de Japanners leken onoverwinnelijk.

Slag in de Koraalzee

Tegen mei 1942 had de Japanse marine controle over een uitgestrekt gebied, maar het had niet de middelen om dat gebied adequaat te verdedigen. De Japanners besloten dat een aanval de beste verdediging was en waren van plan zich verder uit te breiden naar het zuiden, met als doel het isoleren van Australië. Terwijl de aanval op Pearl Harbor een verrassing was, hadden de Geallieerden sindsdien de Japanse geheime code gebroken. De Geallieerde troepen waren gereed en tijdens de Slag bij de Koraalzee wisten ze drie Japanse vliegdekschepen uit te schakelen, die een maand later niet ingezet konden worden tijdens de Slag bij Midway.

Slag bij Midway

Ondanks de geleden verliezen bij de Koraalzee, zette de Japanse marine haar oorspronkelijke aanvalsplan voort: een invasie van de Amerikaanse eilandengroep Midway. Deze geïsoleerde eilandengroep in de Stille Oceaan was door haar strategische ligging de ideale plek om een Japanse marinebasis op te stellen en zo controle over de hele oceaan te krijgen.

De Slag bij Midway was met name een slag tussen vliegdekschepen, waarvan de Verenigde Staten er drie hadden en Japan vier op het strijdtoneel had.

Slag bij Midway

Dankzij de goede inlichtingen die de Amerikanen hadden verkregen dankzij hun toegang tot de versleutelde Japanse communicatiekanalen, lagen drie Amerikaanse vliegdekschepen klaar om de oprukkende Japanse vloot op te vangen. Dat leverde een nieuwe manier van oorlogvoeren op. Van beide kanten stegen vliegtuigen op, die boven de uitgestrekte oceaan op zoek moesten naar de vijandelijke schepen én vliegtuigen. Beiden kanten rukten uit met duikbommenwerpers en jachtvliegtuigen. De strijd ontbrandde zo vlak boven het water en hoog in de lucht, ver van het vaste land. Dat betekende dat piloten die werden neergeschoten en zich met hun parachute in veiligheid wisten te brengen, nog uren of zelfs dagen ronddobberden op de onmetelijke oceaan.

Slag bij Midway

In de strijd ontbrak het de Amerikaanse troepen niet aan geluk: zo troffen 36 Amerikaanse vliegtuigen meerdere Japanse vliegdekschepen terwijl deze veel brandstof op dek hadden. De Amerikanen zouden er uiteindelijk in slagen alle vier de Japanse vliegdekschepen - Akagi, Kaga, Soryu en Hiryu - tot zinken te brengen. De wrakken van de Kaga en de Akagi zouden pas in oktober 2019 worden teruggevonden op de oceaanbodem.

De Amerikaanse marine verloor bij Midway weliswaar het vliegdekschip Yorktown, maar was in staat haar andere twee vliegdekschepen te behouden.

Verdere verloop van de oorlog

Door de Slag in de Koraalzee - waarvan een gesneuveld Amerikaans vliegdekschip tevens recentelijk is gelokaliseerd - en vooral de Slag bij Midway, had de Japanse marine zoveel verliezen geleden dat de Amerikanen voor het eerst in de aanval konden gaan in plaats van in de verdediging te blijven. De Japanners werden gedwongen zich steeds verder terug te trekken uit de Stille Oceaan en Zuidoost-Azië. Dit was een belangrijk keerpunt in de Tweede Wereldoorlog en bepaalde mede het uiteindelijke verloop van de oorlog.

Meer lezen? In ons dossier over de Tweede Wereldoorlog delen we wat van de meest tragische en spraakmakende verhalen tijdens en rondom de Tweede Wereldoorlog.