Syrië in de Oudheid

Gisteren gingen tienduizenden mensen de straat op in de Syrische stad Homs. De stad is een belangrijk centrum van verzet tegen het regime van president Bashar al-Assad. De mensen gingen de straat op om te betogen terwijl waarnemers van de Arabische Liga in de stad zijn. In de Oudheid was Syrië een belangrijke regio, met name voor de handel.

Het Syrië van de Oudheid kwam niet overeen met het huidige Syrië. Het gebied wat de oude Grieken Syrië noemden omvatte de hedendaagse landen Syrië, Libanon, Israël, Palestina en delen van Jordanië en Koerdistan. Door zijn centrale ligging op het kruispunt van drie continenten groeide de regio uit tot een centrum van handel.

Verschillende stammen

Verschillende volkeren waaronder de Kaänieten, de Feniciërs, de Hebreeën, de Arameeërs, de Assyriërs en de Babyloniërs bewoonden in variërende samenstellingen het gebied. Het gebied lag in de Vruchtbare Sikkel en was één van de eerste gebieden ter wereld waar noemenswaardige beschavingen en steden tot stand kwamen. Zo zou de huidige hoofdstad van Syrië Damascus al sinds het zevende millennium voor Christus bewoond zijn. Het Syrische kustgebied was vanaf het vierde millennium voor Christus een belangrijke bron van hout voor omliggende gebieden als Egypte en Soemer in Mesopotamië.

Ebla

Deze opbloeiende handel werd wellicht beheerst door de stad Ebla, wat indertijd een zelfstandig Syrisch koninkrijk was. Het groeide uit tot een belangrijke stadstaat in het derde en tweede millennium voor Christus. De stad is tegenwoordig bekend door de twintigduizend tabletten met spijkerschrift die er opgegraven zijn. De tabletten dateren uit ongeveer 2250 voor Christus bevatten één van de vroegst bekende Semitische talen.

Feniciërs

De Feniciërs waren degenen die zich in het kustgebied van Syrië vestigden. Zij stonden bekend als handelaren in voornamelijk purper, glas en wijn en zij stichtten onder andere de handelspost Carthago. Deze stad, nabij het huidige Tunis, zou in de derde eeuw voor Christus uitgroeien tot de aartsvijand van Rome. Daarnaast ontwikkelden de Feniciërs minstens drieduizend jaar geleden het fonetische alfabet, wat de Grieken later aan zouden passen tot het Griekse alfabet.

Verschillende overheersers

Syrië had niet alleen een goede locatie voor de handel. Het gebied had ook een kwetsbare locatie, doordat het ingesloten lag door veel grootmachten. Het gebied zou meerdere malen veroverd worden door Egypte en volken uit Mesopotamië. Uiteindelijk kregen de Perzen in de zesde eeuw voor Christus de controle over zuidwest Azië. Hierdoor kwam Syrië onder Perzische heerschappij te staan, totdat Alexander de Grote de Perzen in 331 verdreef. Na de dood van Alexander kwam Syrië in handen van zijn Macedonische generaal Seleukos. De Seleuciden wisten hun heerschappij lange tijd in stand te houden, totdat Syrië in 64 voor Christus door Pompeius de Grote bij het Romeinse rijk werd gevoegd.

Romeinse provincie

Tijdens de periode van Romeinse overheersing was de stad Antiochië de hoofdstad van de provincie. De stad was gesticht door Seleukos en was ondertussen uitgegroeid tot één van de belangrijkste en grootste steden van de Oudheid. Syrië bleef een centrum van handel en werd één van de meest welvarende en dichtbevolkte gebieden van het Romeinse rijk. Daarnaast werd Syrië gezien als een bakermat van het vroege christendom. De apostel Paulus werd bekeerd op de weg naar Damascus. Hij stichtte de eerste christelijke kerk in Antiochië, van waaruit hij zijn vele missionarisreizen ondernam.