De Engelsen vallen de Nederlandse kolonie Curaçao binnen

Op 17 oktober 1800 bezetten de Engelsen Curaçao. Het eiland in het Caribisch gebied stond sinds 1634 officieel onder koloniaal gezag van Nederland. Tijdens de 17e en 18e eeuw waren Nederland en Engeland constant in strijd met elkaar om de gebieden in Noord- en Zuid-Amerika. In 1800, terwijl in Europa de Napoleontische oorlogen woedden, zagen de Engelsen hun kans schoon en bezetten zij Curaçao.

Napoleontische Oorlog

Curaçao was sinds 1634 deel van het controlegebied van de West-Indische Compagnie(WIC). Na het faillissement van de WIC in 1791 werd Curaçao deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Nederland was in die periode in de ban van de eerste Napoleontische oorlog in Europa( 1792-1797). Deze oorlog werd grotendeels op Nederlands grondgebied uitgevochten. Nederland werd bezet door het Franse leger, stadhouder Willem V moest in 1795 naar Engeland vluchten en de Bataafse Republiek werd uitgeroepen door de Fransen.

Engeland bezet Curaçao

Nederland had door de Napoleontische oorlog en het Franse bezet in 1795 geen mogelijkheden en troepen meer om haar overzeese gebieden te beschermen. De Engelsen zagen hun kans schoon en op 17 oktober 1800 bezetten zij in alle rust Curaçao en de rest van de Nederlandse kolonies in het Caribisch gebied. Zo werden bijvoorbeeld ook Aruba en Bonaire ingelijfd bij het Britse Rijk.

Nederland weer aan de macht

Na een periode van 3 jaar kwam de bevolking van Curaçao in opstand. Zij verdreven de Engelsen, waarna Nederland het bestuur van het eiland weer op zich nam. In 1807 veroverden de Engelsen Curaçao opnieuw en dit keer bleven ze tot 1816 aan de macht. Pas aan het einde van de Napoleontische oorlogen, nadat Napoleon in de Slag bij Waterloo verslagen was in 1815, werd Curaçao door Groot-Brittannië teruggegeven aan Nederland. Dit gebeurde in het Verdrag van Parijs.