Dreadnought Hoax: zes studenten zetten de Royal Navy voor gek
Begin 20e eeuw was Groot-Brittannië de onbetwiste heer en meester op de wereldzeeën. De Royal Navy, de machtige Britse vloot, gold dan ook als de trots van de natie. Deze trots liep in 1910 echter een flinke deuk op, toen de Royal Navy slachtoffer werd van een practical joke van 6 studenten uit Cambridge. Deze vermomden zich als Abessijnse prinsen en wisten zo toegang te krijgen tot het krachtigste symbool van de Britse marine: de HMS Dreadnought.
Deze stunt kwam uit de koker van de in 1881 geboren William Horace de Vere Cole, een telg uit een welvarende familie uit Ierland. Nadat Cole in de Tweede Boerenoorlog in het Britse leger had gediend, ging hij studeren aan het Trinity College in Cambridge. Zijn studie verveelde hem echter al snel. Om de verveling te verdrijven begon Cole steeds gewaagdere grappen uit te halen, samen met zijn mede-student Adrian Stephen. Tijdens hun gezamenlijke avonturen, ontwikkelden beide mannen een hechte vriendschap. Via Adrian kwam Cole ook in contact met diens zus Virginia Stephen, die later onder de naam Virginia Woolf tot een wereldberoemde schrijfster zou uitgroeien.
Dreadnought als doelwit van practical joke
In 1910 besloot Cole om met behulp van Adrian en Virginia zijn grootste stunt tot dan toe uit te halen. Hiervoor koos hij een wel heel ambitieus doelwit: de HMS Dreadnought, het paradepaardje van de Royal Navy (de Britse marine). Dit slagschip gold als het snelste en krachtigste vaartuig van de Britse vloot. Daarom was ze tevens het vlaggenschip van de Home Fleet, die verantwoordelijk was voor de bescherming van de Britse eilanden. Dit was ook de reden dat Cole juist dit schip als doelwit koos; hij hoopte zo het militaire establishment van Groot-Brittannië op de hak te nemen.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
Op 7 februari 1910 ontving admiraal William May, bevelhebber van de Home Fleet, een telegram uit naam van de Britse minister van Buitenlandse Zaken. Dit bericht kondigde aan dat prins Makalen van Abessinië (het huidige Ethiopië) met een klein gevolg over een uur de HMS Dreadnought zou komen bezoeken. In paniek liet May snel een ontvangst voorbereiden. De bemanning kon zo gauw geen vlag van Abessinië vinden, dus besloot men om dan maar de vlag van het Afrikaanse Zanzibar aan de mast te hangen.
Koninklijke delegatie krijgt rondleiding op vlaggenschip
Op het bewuste tijdstip stapten vier bebaarde, schijnbaar Afrikaanse mannen gekleed in traditionele gewaden aan boord, vergezeld door twee blanke mannen in pak. Deze westerlingen verklaarden dat zij door het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken als tolken waren meegestuurd. May ontving deze ‘Abessijnse prinsen’ met een erewacht en het volkslied van Zanzibar. De admiraal leidde de delegatie 45 minuten lang rond op de HMS Dreadnought, waarbij hij alle nieuwe wapensystemen liet zien om extra indruk te maken op zijn gasten. Na een klein uurtje vertrok het koninklijke gevolg weer met de trein.
Abessijnse prinsen waren in werkelijkheid verklede studenten
Dit koninklijke bezoek was echter een reusachtige practical joke. De zogenaamde Abessijnse prinsen en hun tolken waren namelijk in werkelijkheid Cole en zijn bende. Het telegram dat de komst van de Abessijnse prinsen aankondigde was een vervalsing die Adrian via het lokale postkantoor had verstuurd. Virginia en drie vrienden vermomden zich daarna snel als Abessijnse prinsen. Via een plaatselijk theater had de groep tulbanden, Afrikaans ogende gewaden en valse baarden weten te regelen. Daarnaast kleurden de studenten hun huid zwart met behulp van schmink.
Tijdens de treinreis leerde de groep nog haastig wat woordjes in het Swahili uit het hoofd om extra geloofwaardig over te komen. Adrian en Cole zouden in westerse kledij als tolken optreden. Hierbij waren ze even vergeten dat het Swahili niet in Ethiopië wordt gesproken. Gelukkig voor Cole en zijn bende wist de bemanning van de HMS Dreadnought bijna niets van Afrika en trapte iedereen met open ogen in de amateuristische vermomming. May had zelfs niet in de gaten dat een van de ‘prinsen’ in werkelijkheid een vrouw was, namelijk een verklede Virginia Woolf.
De pers ingelicht
Een paar dagen later meldde Cole het verhaal van zijn reusachtige grap aan de Britse krant de Daily Mirror. Hij stuurde het nieuwsblad hierbij zelfs een foto van de groep in hun kostuums, die ze na hun thuiskomst nog even snel hadden genomen. De volgende morgen was het verhaal voorpaginanieuws. Al gauw pikten andere bladen het op, waardoor er een nationaal schandaal ontstond. Vandaag de dag zou dit soort ‘blackface’ misschien verontwaardigde reacties oproepen, maar in 1910 golden er andere normen dan tegenwoordig.
Royal Navy mikunt van spot
In plaats daarvan veroorzaakte de Dreadnought Hoax een grote hilariteit onder het Britse publiek, waarbij de Royal Navy het mikpunt van hun spot werd. De Britse vloot was namelijk op dat moment in een wapenwedloop met Duitsland verwikkeld en deed zijn uiterste best om zijn wapentechnologie voor buitenlandse spionnen verborgen te houden. En nu hadden de Britse vlootleiding hoogstpersoonlijk al hun wapensystemen vol trots laten zien aan een groep studenten met valse baarden!
De enige die hier niet om kon lachen was de Britse vlootleiding zelf. May voelde zich vernederd en zon op wraak. Op een luide toon eiste hij bij de Admiraliteit dat de zes hoaxers gerechtelijk zouden worden vervolgd. Al snel bleek dat dit juridisch gezien weinig kans van slagen had, waar May zich uiteindelijk knarsetandend bij neerlegde.
Genoegdoening als gentleman ondergaan
Toch bleven de grappenmakers niet helemaal buiten schot. De hoaxers kregen namelijk bezoek van een stel marineofficieren, die hadden besloten op eigen houtje de eer van de Royal Navy te herstellen. Dit deden ze overigens wel als echte gentlemen. In overleg met de hoaxers kwamen beide partijen namelijk overeen dat de officieren Cole en zijn vrienden elk zes stokslagen op hun achterste zouden mogen geven als genoegdoening. Alle grappenmakers ondergingen deze straf, met uitzondering van Virginia, wellicht omdat de officieren zichzelf toch te eervol vonden om een vrouw af te ranselen. Na de straf schudden beide groepen elkaar de hand en gingen vervolgens op goede voet uit elkaar.
