Wereldkampioen Mike Tyson wordt knock-out geslagen door underdog James ‘Buster’ Douglas
Toen bekend werd dat de relatief onbekende James ‘Buster’ Douglas het op 11 februari 1990 zou gaan opnemen tegen de grote Mike Tyson gaf niemand hem een kans. Tyson was de ongeslagen wereldkampioen en het verloop van de carrière van Douglas was op z’n minst moeizaam te noemen. Maar tegen alle verwachtingen in wist underdog Douglas, Tyson knock-out te slaan. Hoe kreeg hij dit voor elkaar?
James Douglas werd op 7 april 1960 geboren in Columbus, Ohio in de Verenigde Staten. Hij was de zoon van professionele bokser William ‘Dynamite’ Douglas, dus het is niet vreemd dat Douglas al op jonge leeftijd in aanraking kwam met boksen en sporten in het algemeen. Zijn vader was eigenaar van een eigen sportschool en hier liet hij de jonge Douglas kennismaken met boksen. In eerste instantie koos Douglas echter voor een andere sport. Hij volgde middelbaar onderwijs op de Linden McKinley High School en hier speelde hij vooral American Football en basketbal. Hij was op zijn 17e zo’n 1.82 meter lang en bleek vooral voor basketbal een groot talent te hebben.
Douglas besloot het optimale uit dit talent te halen en te blijven basketballen toen hij ging studeren. Van 1979 tot 1980 basketbalde hij voor de Sinclair Community College en wist hij zelfs een studiebeurs in de wacht te slepen voor de Mercyhurst University. In 1980 besloot hij echter weer terug naar Columbus te verhuizen om bij zijn vader te trainen en toch die bokscarrière na te streven, de sport die hij van huis uit had meegekregen en zijn grootste passie was.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
De vroege bokscarrière van Douglas
Douglas maakte zijn professionele boksdebuut als zwaargewicht op 31 mei 1981, hij stond toen in de ring tegenover Dan O’Malley, een zwaargewicht van twee meter lang. Ondanks het feit dat Douglas een stuk kleiner was, Douglas was 1.92 meter, wist hij O’Malley in de vierde ronde te verslaan. Douglas bleek een net zo’n goede bokser te zijn als basketballer. Hij werd bijgestaan door zijn coach John Johnson en wist vijf achtereenvolgende gevechten met gemak te winnen. Aan deze reeks kwam echter een einde toen hij besloot te vechten tegen David Bey. Een ambitieuze uitdaging, aangezien Bey tien kilo zwaarder was dan de vechters waar hij normaal tegen vocht. Bey bleek uiteindelijk letterlijk en figuurlijk een maatje te groot voor Douglas te zijn, Bey sloeg Douglas in de tweede ronde knock-out.
Dit bleek slechts een incident te zijn, de daaropvolgende zes wedstrijden wist Douglas wederom te winnen. Deze goede reeks maakte het voor Douglas mogelijk om voor de eerste keer in zijn carrière een gooi te doen naar de wereldtitel in 1987. Hij moest vechten tegen Tony Tucker en begon de wedstrijd goed, de eerste ronden leek het erop dat hij Tucker ging verslaan en de befaamde riem in de wacht zou slepen. Maar Douglas kon het lange gevecht echter niet volhouden. Hij raakte al snel vermoeid en verloor uiteindelijk in de tiende ronde. Hij greep dus naast de wereldtitel.
Grote klap
Dit was een enorme klap voor Douglas en in emotioneel opzicht had hij het hier heel moeilijke mee. Het verlies zorgde ervoor dat hij in alle ranglijsten weer onderaan stond en letterlijk opnieuw moest beginnen. Zijn familiesituatie hielp hier ook niet bij. Zijn vader was een harde man, die een verlies niet zomaar accepteerde. Toen Douglas ging boksen werd hij logischerwijs al snel vergeleken met zijn vader, maar Douglas had niet de intensiteit van zijn vader en had minder die echte vechtersmentaliteit. Hij was eigenlijk een gevoelige jongen.
Na het verlies tegen Tucker brak er aan de familie-eettafel een enorme ruzie uit tussen vader en zoon. James’ moeder probeerde de situatie te sussen en te benadrukken dat ze door moesten als een familie. Douglas besloot in zakelijk opzicht te breken met zijn vader en zelf richting te geven aan zijn carrière. Later zei Douglas dat de reactie van zijn vader hem juist hielp om een nog betere vechter te worden. En dat werd hij ook.
Vechten tegen Tyson
Na de breuk met zijn vader wist James Douglas zes wedstrijden achter elkaar te winnen, waaronder matches tegen sterke vechters als Jerry Halstead en Trevor Berbick. Op die manier wist hij weer snel een hoge plek op de ranglijsten te krijgen. Deze winstpartijen zorgden ervoor dat hij weer de kans kreeg om te vechten om de wereldtitel. Maar om de wereldtitel te bemachtigen moest hij iemand verslaan die als onverslaanbaar werd gezien: de grote Mike Tyson. De 23-jarige Tyson was de man die stond tussen Douglas en zijn allergrootste droom. Tyson was destijds de ongeslagen wereldkampioen in het zwaargewicht, met 37 winstpartijen en nul verliezen. Hij had zijn tegenstanders bij wijze van spreken al verslagen voordat de eerste bel luidde en het gevecht begon. De laatste bokser die Tyson had uitgedaagd voor de wereldtitel, werd na 96 seconden al door Tyson knock-out geslagen.
Douglas stond dus, als nummer zeven van de wereld, voor de uitdaging van zijn leven maar vrijwel niemand gaf hem een kans tegen Tyson. Ook Douglas’ moeder was erg bezorgd. Ze zei tegen haar zoon en Douglas’ broer Bill: 'Billy, is this man an animal like they say?’ De vader van het gezin antwoordde in plaats van zijn zoon en zei daarop: ‘Yeah, yeah he is’.
Douglas een underdog noemen tijdens dit gevecht is eigenlijk nog een understatement, bookmakers gaven hem een kans van 42-1 tegen Tyson. Ook Tyson vond de wedstrijd weinig voorstellen. In aanloop naar het gevecht trainde hij amper en vond hij het ook niet echt nodig om de wedstrijden van Douglas terug te kijken ter voorbereiding. In plaats daarvan hield hij zich liever bezig met feestjes en vrouwen.
Het gevecht
Douglas trainde in tegenstelling tot Tyson wel hard voor de wedstrijd, maar werd tijdens zijn voorbereiding geconfronteerd met een paar zware tegenslagen. 23 dagen voor de wedstrijd overleed zijn geliefde moeder plotseling door een beroerte en daar kwam bij dat de moeder van zijn zoon werd gediagnostiseerd een ernstige nieraandoening. Als klap op de vuurpijl kreeg hij op de dag van het gevecht ook de griep. Deze gebeurtenissen hadden hem kunnen opbreken, maar in plaats daarvan gaf het hem alleen maar meer kracht om de ring in te stappen en als eerste bokser ooit de grote Mike Tyson te verslaan. Voor de wedstrijd sprak Douglas enkel de woorden: ‘I’m going to shock te world’.
Op het moment dat Douglas op 11 februari 1990 de ring betrad om het op te nemen tegen Tyson was er geen schrijntje angst te bekennen. Hij was vastbesloten om de wereldtitel te behalen en Tyson als eerste vechter ooit te verslaan. In de eerste ronden was Douglas veel vlugger en behendiger dan Tyson. Hij wist de stoten van Tyson te ontwijken en er meteen zelf uit te delen. Na de vijfde ronde begon Tysons rechteroog door een klap van Douglas op te zwellen en daardoor zag hij de stoten niet goed meer aankomen. Tysons team was er blijkbaar niet op voorbereid dat hij gehavend uit de strijd kon komen, ze hadden helemaal geen icepacks bij zich om de zwelling te voorkomen. Daarom moesten ze een rubberen handschoen gebruiken die gevuld was met koud water. Ondanks zijn blessure wist Tyson in de achtste ronde heel even terug te komen. Hij gaf Douglas een uppercut, waarna Douglas op de grond viel, maar wel snel weer opstond. Douglas zette in de negende ronde door en sloeg Tyson nog een keer op zijn linkeroog, die nu volledig dichtzat. Tyson was er slecht aan toe en in de tiende ronde kwam de genadeklap. Douglas gaf hem een uppercut met daaropvolgend vier klappen tegen Tysons hoofd. Tyson ging knock-out en de scheidsrechter stopte de wedstrijd
Douglas had het ondenkbare gedaan en de ‘onverslaanbare’ Mike Tyson verslagen. Douglas’ droom werd werkelijkheid en hij was de nieuwe wereldkampioen. In zijn interview na het gevecht werd hem gevraagd hoe hij het gevecht gewonnen had, daarop antwoordde hij: ‘Because of my mother … God bless her heart’.
Nasleep van de wedstrijd
De verliespartij tegen Douglas betekende het begin van het einde van de carrière van Mike Tyson. Zijn reputatie was geschaad en hij wist nooit meer volledig zijn oude niveau te halen. Na de wedstrijd tegen Douglas vocht hij nog vier keer, waarna hij in 1991 werd veroordeeld voor de verkrachting van een deelneemster van een missverkiezing. Hij ging naar de gevangenis, maar wist na zijn vrijlating in 1995 zijn wereldtitels weer terug te winnen, die hij een jaar later definitief verloor. Hij werd daarna nooit meer wereldkampioen en stopte in 2005 met boksen.
Douglas kon maar kort genieten van zijn succes. Al acht maanden na zijn winst op Tyson verloor hij zijn wereldtitel aan Evander Holyfield. Daarna stopte hij een aantal jaar met boksen, maar nadat hij door zijn gewichtstoename bijna doodging tijdens een diabetische coma, besloot hij toch weer te gaan sporten. Hij maakte een korte comeback, waarbij hij nog acht gevechten wist te winnen, waarna hij in 1999 definitief stopte met boksen.
Invloed op de bokswereld
Hoewel het succes van Douglas maar van korte duur was, had hij iets gepresteerd dat nog niemand anders was gelukt: Mike Tyson verslaan in zijn beste jaren. De winst van Douglas op Tyson wordt gezien als één van de meest verrassende en indrukwekkende overwinningen in de boksgeschiedenis. Hij kreeg dit voor elkaar door de desinteresse van Tyson en de mentale kracht die hij uit de dood van zijn moeder haalde omdat hij simpelweg weigerde te verliezen, ter ere van haar.
Bronnen:
- Independent.co.uk: Mike Tyson, Buster Douglas and a moment that changed boxing forever
- Bbc.com: Mike Tyson, Donald Trump and boxing's greatest shock 30 years on
- Sports Illustrated: He Got Up And...
- Theguardian.com: From the Vault: Mike Tyson is knocked out by 42–1 underdog Buster Douglas
- Wikipedia.org: Buster Douglas
- Nzherald.co.nz: Boxing: Buster Douglas reveals the pain behind knocking out Mike Tyson
- St. Mary's University: To Shock the World: The Greatest Upset in Sports History
Afbeeldingen:
- Buster Douglas. By Source, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=32246641
- Promotiegevecht van Tyson vs. Douglas op 11 februari 1990. By Source, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=32246641
- Buster Douglas in 2020. By The Okay-At-Best Mr. IS - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=91437045
