Andesvliegramp van 1972

Op 12 oktober 1972 vertrok vlucht 571 van de Uruguayaanse luchtmacht uit Montevideo. Aan boord van het vliegtuig was het Old Christians Club rugbyteam, dat op weg was naar een vriendschappelijke wedstrijd in Santiago, de hoofdstad van Chili. Het vliegtuig stortte, na een tussenstop, op 13 oktober neer in de Argentijnse Andes. De Andesvliegramp is een van de meest bekende vliegrampen uit de geschiedenis.

De veertig inzittenden van de vlucht waren de spelers van het rugbyteam en hun vrienden en familie. Het toestel werd bestuurd door een vijfkoppige bemanning van de Uruguayaanse luchtmacht. Na het vertrek vanuit Montevideo werd het vliegtuig, door het slechte weer, op de avond van 12 oktober gedwongen een tussenstop te maken in het Argentijnse Mendoza.

Crash

Het vliegtuig vertrok op 13 oktober 1972 vanuit Mendoza naar Santiago. Het weer was nog steeds zeer slecht, wat het zicht beperkte. Hierdoor werden de piloten gedwongen op hun instrumenten te vliegen en hun positie te berekenen door de tijd die zij onderweg waren en de kilometers die zij in die tijd afgelegd zouden moeten hebben. Hier ging het echter fout. De piloten dachten dat zij boven Curicó in Chili waren, terwijl zij door de sterke tegenwind een veel kortere afstand hadden afgelegd. Nadat de piloot de landing had ingezet crashte het vliegtuig tegen een bergtop. Twaalf passagiers kwamen direct om bij de crash en gedurende de eerste nacht in de bergen overleden er nog vijf aan hun verwondingen.

Kannibalisme

De overlevenden verscholen zich in de romp van het vliegtuig en overleefden de eerste dagen op koekjes, chocoladerepen en wijn, die aan boord van het vliegtuig waren. Deze voorraden waren echter klein en het was al snel duidelijk dat er verder niets eetbaars te vinden was op de besneeuwde en rotsachtige bergtop. Nadat de overlevenden op de radio hoorden dat de zoektocht gestaakt was, besloten zij na lang overleg delen van de overledenen op te eten om te overleven.

Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!

Redding

Een lawine doodde op 29 oktober nog eens acht overlevenden, waarna het voor de rest duidelijk werd dat zij zelf hulp moesten zoeken. Op 12 december vertrokken Nando Parrado en Roberto Cannessa richting Chili. Na een tocht van een aantal dagen door de bergen, kwamen zij een Chileense arriero, een soort paardenmenner, tegen en konden zij eindelijk de rest van de wereld op de hoogte brengen dat er nog overlevenden waren van de ramp. Op 22 december 1972 werd de helft van de overlevenden op de berg met een helikopter gered en een dag later haalde dezelfde helikopter de rest van de overlevenden op. Uiteindelijk konden slechts 16 van de 45 inzittenden het ongeluk navertellen. Het verhaal dat zij de ramp overleefden door hun overleden medepassagiers op te eten, lekte na de redding al snel uit in Chili, Argentinië en Uruguay. Daarom hielden de overlevenden op 28 december 1972 een persconferentie om hun verhaal te doen en uit te leggen wat er precies gebeurd was. In de jaren na de ramp verschenen er verschillende boeken en films over de gebeurtenissen in de Andes.

Meer lezen over bijzondere en bizarre rampen in het verleden? In 2022 is het thema van de Maand van de Geschiedenis 'Wat een ramp!'. Hier lees je meer over de Maand van de Geschiedenis en bijzondere rampen in het verleden. 

Afbeelding:

'View of the Crash Memorial in February 2006', [Public Domain via Wikimedia Commons]