Constantijn de Grote en zijn nakomelingen
Achyron 337 - Het leger van Constantijn de Grote staat klaar om op te rukken naar Perzië. Plots wordt de hele campagne afgeblazen: de keizer is ernstig ziek. Constantijn ziet zijn gezondheid snel achteruit gaan en benoemt zijn drie zoons tot opvolgers van de troon, niet wetend dat dit een bloederige machtsstrijd zou veroorzaken.
Constantijn I de Grote werd bekend door zijn militaire overwinningen, waarmee hij het Romeinse Rijk aanzienlijk uitbreidde. Onder zijn bewind werd in 330 de stad Byzantium omgebouwd tot de hoofdstad van zijn Rijk, Constantinopel. Ook was hij de eerste Romeinse keizer die zich bekeerde tot het christendom. In 335 strekte zijn Rijk zich uit van Groot-Brittannië tot en met Egypte. Perzië was zijn volgende doelwit, maar zijn ziekte in 337 werd hem al snel fataal. Hij werd opgevolgd door zijn drie zoons: Constantijn II, Constans en Constantius II. Gezien de drie broers het Rijk gezamenlijk moesten regeren, kregen zij elk een aantal gebieden om over te heersen. Constantijn II kreeg de heerschappij over Britannia, Gallia, Hispania en een stuk van Mauretania, Constans zou heersen over Italia, Africa, Illyricum, Macedonia en Achae en Constantius II zou zich ontfermen over het overige, oostelijke deel van het Rijk. Ondanks het feit dat de verdeling van het enorme Rijk soepel verliep, konden de drie broers elkaars bloed drinken. Dit leidde tot veel strubbelingen binnen het Rijk, wat uiteindelijk leidde tot een oorlog tussen Constantijn II en Constans in 340. De jongere Constans wist het al vlug van zijn broer te winnen. Constantijn II stierf niet veel later in Aquileia. Zijn gebieden werden overgenomen door Constans, die al snel door de Romeinse bevolking als tiran werd beschouwd. Zodoende werd hij in 350 vermoord door Magnetius, een man die zichzelf in 350 als keizer uitriep. Magnetius stond echter geen kans tegen Constantius II, de laatst overgebleven broer, wat resulteerde in de dood van Magnetius in 353. Constantius had nu het hele rijk onder controle. Zijn regeringsperiode eindigde pas op 3 november 361, toen hij ernstig ziek werd en stierf. Zijn neef Julianus Apostata volgde hem op.
