De oprichting van de Unie van Zuid-Afrika

31 mei 1910– Na afloop van de Tweede Boerenoorlog (1899-1902) worden verschillende onafhankelijke staten in het zuiden van Afrika samengevoegd in één Unie. De Unie van Zuid-Afrika is geboren.  Precies eenenvijftig jaar later zou de oprichting van de Republiek van Zuid-Afrika volgen.

n 1858 was reeds door de Engelsen een poging gedaan om een federatie te vormen van de grote hoeveelheid aan kleine staatjes die zich om Kaap de Goede Hoop heen bevonden. Deze pogingen mislukten. In 1910 deden delen van Engelse koloniën en voormalig Nederlandse republieken een nieuwe poging tot uniformering.

Nederlands en Brits bezit

Vóór de komst van de Britten in het zuiden van Afrika was het gebied grotendeels in handen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. In de achttiende en begin negentiende eeuw waren de staten in het zuidelijkste puntje van Afrika afwisselend in Nederlands en Brits bezit. In 1806 wist Groot-Brittannië de gebieden permanent onder haar gezag te krijgen.

Graaf van Carnarvon en de federatie van Canada

De Britse graaf van Carnarvon was van mening dat Zuid-Afrika op dezelfde manier gevormd moest worden als de federatie van Canada, die in 1867 gesticht was. De koloniën in de regio waren het echter niet eens met deze opgelegde uniformering, wat onder andere leidde tot de Eerste Boerenoorlog (1880-1881). De onrusten in het gebied zorgden ervoor dat de graaf van Carnarvon af moest treden; zijn plannen betreffende een Afrikaanse Unie werden op pauze gezet.

Het Verdrag van Vereeniging

De Tweede Boerenoorlog eindige in 1902 met de ondertekening van het Verdrag van Vereeniging. In dit verdrag werd de status en toekomst van enkele Britse kolonies vastgesteld. Men zou op zoek gaan naar een alternatieve bestuursvorm van de Britse koloniën in de regio.

De Nationale Conventie en de Unie van Zuid-Afrika

In 1908 en 1909 vond de Nationale Conventie plaats in de stad Bloemfontein. Tijdens deze conventie werd de beslissing gemaakt dat Zuid-Afrika een eenheidsstaat moest worden. De unitaire staat zou in sterke mate onafhankelijk zijn van het Verenigd Koninkrijk. Op 31 mei 1910 kreeg de regio de status ‘Unie van Zuid-Afrika’, met Nederlands en Engels als officiële talen.