Het merkwaardige plan tijdens de Tweede Wereldoorlog: de Bat Bomb

Eén van de meest bizar klinkende wapens is de zogenaamde Bat Bomb die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ontwikkeld. Een bom met daarin vleermuizen die boven een Japanse stad zouden worden losgelaten. Het komt over als een grap. Er is echter twee jaar in het geheim aan dit project gewerkt door de Amerikaanse luchtmacht en marine.

Het ontstaan van het idee: de Bat Bomb

Het oorspronkelijke idee voor de vleermuisbom was afkomstig van tandarts Lytle Adams. Op 7 december 1941 vernam Adams van de aanval op Pearl Harbour. Op dat moment was Adams op vakantie in de buurt van de grotten van Carlsbad in New Mexico waar een grote populatie vleermuizen voorkwam. Gedreven door gevoelens van wraak bedacht Adams een plan. Het plan was om vleermuizen boven de Japanse steden te droppen. Deze vleermuizen zouden allemaal een onstekingsmechanisme bij zich dragen, het waren letterlijk vliegende tijdbommen. Omdat de Japanse gebouwen grotendeels van brandbaar materiaal waren gebouwd, zou al snel de hele stad in brand staan. Men dacht dat op deze manier levens gespaard konden worden omdat de bevolking op tijd de branden zou ontdekken.

National Defense Research Committee

Lytle Adams was bevriend met Eleanor Roosevelt en via haar had hij contact met President Franklin Roosevelt. President Roosevelt liet het plan vervolgens beoordelen op haalbaarheid door het National Defense Research Committee. Het comité liet de beoordeling over aan de zoöloog Donald Griffin die bekend stond om zijn onderzoek naar vleermuizen. Mede op Griffins advies gaf President Roosevelt goedkeuring aan het plan op 12 januari 1942.

Haalbaar plan

Er waren verschillende redenen waarom het plan als haalbaar werd beschouwd. Ten eerste, de beschikbaarheid. Er leeft een grote populatie vleermuizen in de VS. Ten tweede houden vleermuizen bij lage temperaturen een winterslaap en hebben niet veel voedsel nodig. Ten derde, vleermuizen zijn nachtdieren en kunnen dus in het duister worden ingezet en de diertjes kunnen veel gewicht met zich mee dragen als ze vliegen.

De uitwerking: Carlsbad

Er kwam steun voor de Bat Bomb vanuit de luchtmacht. De luchtmacht stelde onder meer een nieuw vliegveld in de buurt van Carlsbad ter beschikking. Dit was ideaal voor het team aangezien dit nog niet in gebruik was genomen en zij daardoor hier in het geheim konden werken. Het project bestond uit twee onderdelen: aan de ene kant moest er een geschikt soort vleermuis worden gevonden en er moest een bom worden ontwikkeld. Adams ging nu samen met een team van natuurwetenschappers op zoek naar een geschikt soort vleermuis. De keuze viel op de guanovleermuis, die in grote getale aanwezig was in de grotten van Arizona en Texas. Deze vleermuissoort was bovendien ook nog eens zeer sterk.

40 vleermuizen in een bom

De bom bestond uit een omhulsel en een miniatuur brandbom. Het uiteindelijke design was een cilinder met daarin 26 lagen die ieder plaats boden aan 40 vleermuizen. Het idee was dat de vleermuizen gekoeld werden getransporteerd om ze zo in een winterslaap te houden tot ze werden los gelaten. Vanaf maart 1943 werd er serieus met de ontwikkeling van miniatuur brandbommen gestart. De man die de miniatuurbommen ontwikkelde was Louis Feiser, tevens uitvinder van napalm en verbonden aan het NDRC. Feiser greep hierbij terug op een design van de Britten tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Het mislukken van het project

Op 15 mei 1943 demonstreerde Feiser de Bat Bomb. Hij had daarvoor zes slapende vleermuizen op een tafel gelegd en deze uitgerust met een brandbom. Feiser had de ontstekingen op 15 minuten afgesteld. Door de hoge temperatuur in New Mexico ontwaakten de vleermuizen echter al na 10 minuten waarna ze ontsnapten. Het bleek niet mogelijk de vleermuizen te pakken voor de ontstekingen afgingen. Als gevolg van het geheime karakter van het plan kon de brandweer niet worden ingezet. Gevolg was dat de gebouwen van het vliegveld afbranden.

De Bat Bomb kreeg concurrentie

Hierna werd het project overgeheveld naar de marine waar het de naam ‘X-Ray’ kreeg. Het testen zou nog een jaar doorgaan voordat het project in februari 1944 stop werd gezet. Er waren verschillende redenen voor de stopzetting. De belangrijkste was dat het pas vanaf 1945 inzetbaar zou zijn. Ook had het project op dat moment al twee miljoen dollar gekost. Wat zeer zeker ook meespeelde was de gelijktijdige ontwikkeling van de atoombom die meer potentie liet zien dan de Bat Bomb ooit had gedaan.