Hoe schrijf ik mijn scriptie: het beschrijvende gedeelte

Inmiddels ben ik al een tijdje bezig aan mijn scriptie en begint het aardig vorm te krijgen. Twee weken geleden hebben jullie de historische context van mijn scriptie kunnen lezen, waarna ik heb uitgelegd welke zes mogelijkheden kleine staten hadden wanneer zij geconfronteerd werden met een grootmacht op oorlogspad. Vervolgens ben ik aan de hand van de primaire bronnen begonnen om de rol van Syracuse  zo uitgebreid mogelijk te beschrijven tijdens de Punische oorlogen. Dit was voor mij een ware “Odyssee”.

De Odyssee is een dichtwerk van de Griekse dichter Homerus. Het is een vervolg op diens Ilias, waarin de Trojaanse Oorlog beschreven wordt. Het werk is waarschijnlijk rond 800 voor Christus geschreven. De Odyssee gaat over de zwerftocht van de held Odysseus na afloop van de Trojaanse Oorlog en zijn thuiskomst op het eiland Ithaka. Tegenwoordig wordt iets als een Odyssee beschreven wanneer het een lange reis vol moeilijkheden betreft, een beetje zoals mijn scriptie dus….

Ik besloot om mezelf een tijdje op te sluiten in de bibliotheek van Rotterdam

Ik begon de beschikbare primaire bronnen door te spitten over verwijzingen naar Syracuse tijdens de Punische oorlogen. Met name Polybius was hier zeer bruikbaar voor. Ik besloot om mezelf een tijdje op te sluiten in de bibliotheek van Rotterdam. Thuis werd ik toch voornamelijk afgeleid door mijn huisgenoten en in de bibliotheek kon ik lekker rustig werken. Deze aanpak bleek te werken. Nadat ik talloze boeken had doorgenomen, pagina’s vol met aantekeningen had geschreven en elk hoekje van de bibliotheek had gezien, had ik na een week een mooi overzicht van Syracuse tijdens de Eerste Punische Oorlog geschreven.

De Eerste Punische Oorlog begon met de Carthaagse belegering van Messina. Koning Hiëro van Syracuse besloot om de Carthagers te steunen. Polybius gaf hier een verklaring voor door te stellen dat Hiëro alle buitenlanders, en dan voornamelijk de buitenlanders die Messina bezet hadden, van Sicilië wilde verdrijven. Hiëro sloeg zijn kamp op voor de stad, waardoor Messina omsingeld was door de Carthagers en de Syracusanen. De troepen van Hiëro werden door de Romeinen verslagen en trokken zich terug naar Syracuse. De volgende dag werden ook de Carthagers verslagen. De belegering van Messina was afgelopen, waarop de Romeinen het territorium van Syracuse innamen en een belegering rond de stad legde.

Bondgenootschap Rome en Syracuse

Vervolgens besloten de Romeinen hun gehele leger naar het eiland te sturen. In 263 voor Christus, bij de aankomst van dit leger, liepen veel bondgenoten van Carthago en Syracuse over naar de Romeinen. Hierdoor, gecombineerd met de kracht die het Romeinse leger uitstraalde, besefte Hiëro dat de vooruitzichten van de Romeinen gunstiger waren dan die van de Carthagers. Hiëro stuurde berichten naar de Romeinse consuls, waarin hij vrede en vriendschap bepleitte. De Romeinen gingen op dit aanbod in.

De Carthagers hadden de zee in handen en de Romeinen waren bang dat zij van hun aanvoerlijnen afgesneden zouden worden. Zij dachten dat de hulp van de Syracusanen van pas zou kunnen komen om hun bevoorrading veilig te stellen. Hiëro moest zijn Romeinse gevangenen vrijlaten en honderd talenten aan zilver betalen aan de Romeinen. Nadat aan deze eisen was voldaan, waren Rome en Syracuse officieel bondgenoten. Als gevolg hiervan besloten de Romeinen slechts twee legioenen naar Sicilië te sturen. Zij dachten dat door het overlopen van Hiëro minder troepen nodig waren. De Carthagers ondernamen een tegengestelde actie, omdat zij dachten juist meer mankracht nodig te hebben.

Rol van Syracuse

Syracuse werd door Polybius niet veel genoemd in de verdere beschrijving van de schermutselingen op Sicilië en in Noord-Afrika. Dit duidt erop dat Hiëro en de Syracusanen waarschijnlijk niet in opstand kwamen of zich actief bemoeiden met het verloop van de Eerste Punische Oorlog. De keren dat Syracuse voorkwam in het verhaal van Polybius, handelde de stad als een waardig bondgenoot van de Romeinen. Zo zorgde het voor provisies wanneer er tekorten dreigden voor de Romeinen en diende de stad als uitvalsbasis voor de Romeinen. In het vredesverdrag dat de Romeinen in 241 aan de Carthagers oplegden, werd Syracuse wel genoemd:

Vriendschap wordt gevestigd tussen de Romeinen en de Carthagers. De Carthagers verlaten geheel Sicilië. Zij zullen geen oorlog voeren tegen Hiëro en niet de wapens oppakken tegen de Syracusanen of haar bondgenoten. Al de Romeinse gevangenen worden vrijgelaten en Carthago moet Rome in twintig jaar 2 200 Euboeische talenten aan zilver betalen.

Over twee weken kunnen jullie op IsGeschiedenis lezen dat Syracuse tijdens de Tweede Punische Oorlog een veel grotere rol van betekenis speelde. Benieuwd? Tot over twee weken!