Hoe schrijf ik mijn scriptie: het einde in zicht

Nadat alle feestelijkheden van de afgelopen maand achter de rug zijn, was het weer tijd om fulltime aan mijn scriptie te werken. Het einde is in zicht, maar er is daarentegen nog veel werk te verzetten voordat ik volledig afgestudeerd ben. Nog even doorzetten dus!

Op het moment dat de Syracusanen besloten om de Romeinen te weerstaan openden zij:

De doos van Pandora

Deze uitspraak over Pandora is overgenomen uit de Griekse mythologie. Hephaistion was de god van het vuur en hij maakte een beeld van de eerste vrouw: Pandora. In eerste instantie was het beeld van metaal, maar het was zo mooi dat Zeus besloot haar het leven te schenken. Alle goden gaven de vrouw een geschenk: schoonheid, kracht, slimheid, handigheid, overredingskracht en nieuwsgierigheid. Pandora kreeg vervolgens een mooie doos en Zeus had tegen Pandora gezegd dat als ze gelukkig wilde leven ze de doos nooit moest openen.

Op een bepaald moment won de nieuwsgierigheid het en opende Pandora de doos. In een klap kwamen daar alle tegenslagen en onheil uit die een mens maar kunnen treffen. Pandora sloot de doos zo snel mogelijk, waardoor er nog één element achterbleef op de bodem, namelijk hoop. Op deze manier verspreidde het kwaad zich over de aarde. Tegenwoordig wordt een bron van ellende ook nog wel aangeduid als ‘een doos van Pandora’.

De belegering van de Romeinen was voor de Syracusanen vanzelfsprekend een doos van Pandora. Zoals ik twee weken geleden heb verteld, hadden de Romeinen door toedoen van Archimedes veel moeite met het binnenvallen van Syracuse. De Carthagers landden ondertussen onder leiding van Himilco met een troepenmacht op Sicilië. De belegerde Syracusanen veronderstelden dat de stad verdedigd kon worden met een kleinere troepenmacht en besloten dat Hippocrates zich met een deel van het leger bij Himilco zou aansluiten. Een tijd lang gebeurde er weinig, totdat de Romeinen in de lente van 212 ontdekten dat een deel van de stadsmuur van Syracuse lager was dan gedacht. Op het moment dat in Syracuse al drie dagen een religieus feest aan de gang was, besloot Marcellus de muur te bestormen. Omdat door de belegering andere versnaperingen ontbraken, was het voornamelijk wijn waar het banket mee gevuld was.

Zonder veel moeite wisten de Romeinen de stadsdelen Tycha en Neapolis in te nemen. Marcellus schijnt te hebben gehuild toen hij de stadsmuur betrad en één van de mooiste steden van zijn tijd aanschouwde. Hij zette vervolgens zijn kamp op tussen Neapolis en Tycha. Marcellus hield een vergadering en besloot dat beide wijken geplunderd zouden worden. Met de goedkeuring van de soldaten gaf hij het bevel dat niemand een vrij persoon mocht verwonden. Aan de plundering kwam pas een einde toen al de bezittingen in een lange optocht werden weggedragen. Een epidemie zorgde ervoor dat een groot deel van het Carthaagse leger samen met Himilco en Hippocrates uitgeroeid werd. Niet veel later faalde een Carthaagse vlootexpeditie. Hierdoor zochten de overgebleven Carthagers op Sicilië hun laatste toevlucht in Agrigentum. Ook Epicydes ontvluchtte Syracuse en zocht zijn heil bij de overige Carthagers.

De Siciliaanse soldaten zagen de uitzichtloosheid van hun situatie in en stuurden afgezanten naar Marcellus om voorwaarden te stellen voor hun overgave. Er werd overeengekomen dat alles wat tot de koning behoord had, eigendom werd van de Romeinen. Al het overige werd teruggegeven aan de Sicilianen en zij mochten leven onder de vrijheid van hun eigen wetten. Dit waren gezien de omstandigheden op Sicilië geen slechte voorwaarden voor overgave. Waarschijnlijk vond Marcellus dit een goede prijs voor het feit dat hij de Carthagers deze beslissende slag toe zou kunnen dienen zonder heel Syracuse met geweld in te hoeven nemen.

Tegelijkertijd overlegden afgezanten van de Siciliaanse soldaten met de mannen bij wie Epicydes de macht in Syracuse had achtergelaten. Zij vroegen hen toestemming om met vrienden en familie binnen de stadsmuren te spreken om de Romeinse voorwaarden voor overgave te overleggen. De afgezanten verzekerden de inwoners van de stad veiligheid en zij doodden hierop de vertegenwoordigers van Epicydes. Er waren daarentegen veel Romeinse deserteurs in de stad aanwezig en zij waren bang dat ze aan de Romeinen zouden worden uitgeleverd. Deze angst sloeg over op de huursoldaten in dienst van de stad en zij grepen naar de wapens. Op het moment dat de opstand tot rust kwam en de huurlingen te horen kregen welke voorwaarden voor vrede met de Romeinen was gesloten, beseften ze dat ze verkeerd gehandeld hadden en dat hun toekomst er niet hetzelfde uit had gezien als die van de Romeinse deserteurs.

Niet veel later werd Syracuse verraden door Moericus, één van de leiders van de huurlingen, die de Romeinen de stad binnenliet. Slechts de Romeinse deserteurs vochten verbeten door, maar werden uiteindelijk verslagen. De Syracusanen stuurden een gezantschap naar Marcellus, waar zij niets anders vroegen dan hun leven en dat van hun kinderen te sparen. De inname van Syracuse was volgens Marcellus niet genoeg als beloning voor de vele ontberingen die hij had moeten doorstaan tijdens de belegering van de stad. Als compensatie liet hij de koninklijke schatkist ophalen en bewaken.

De stad werd aan de soldaten overgelaten om te plunderen, waarbij wachters werden geposteerd bij de huizen van Syracusanen die aan de zijde van de Romeinen hadden gestreden. Bij de inname van Syracuse in 212 voor Christus werd zoveel buit gemaakt dat dit maar net overtroffen zou kunnen worden wanneer Carthago op dat moment zou zijn ingenomen. De belegering door de Romeinen bleek voor de Syracusanen dus een echte doos van Pandora te zijn. Veel burgers vonden de dood en na de uiteindelijke nederlaag en plundering bleef de rest berooid achter.

Welke gevolgen de inname van Syracuse door de Romeinen had, is over twee weken te lezen op IsGeschiedenis.