Sophie Scholl en de Witte Roos

Als lid van de geweldloze verzetsgroep de Witte Roos zette Sophie Scholl zich fel af tegen het nazistische regime dat in Duitsland aan de macht was. Door haar moed en later haar executie werd Scholl een van de bekendste verzetsheldinnen uit de Tweede Wereldoorlog.

Scholls jonge jaren

Sophie Magdalena Scholl werd op 9 mei 1921 geboren in Forchtenberg, Duitsland. Haar vader, Robert Scholl, was een politicus van de Liberale partij en fel tegenstander van het nazisme. Sophie Scholl groeide op in een gezin van zes kinderen in de Duitse deelstaat Beieren. In 1932 verhuisde de familie Scholl naar Ulm waar Sophie naar school ging en zich inschreef bij de Bund Deutsche Mädel. Dit deed ze niet omdat ze achter het gedachtegoed van de nazi partij stond, maar simpelweg omdat alle meisjes in de klas het deden.

Afkeer tegen de gevestigde orde

Na een tijdje bij de Bund Deutsche Mädel te hebben gezeten begon Sophie zich steeds meer bewust te worden van haar politieke voorkeur. Ze koos haar vrienden dan ook zeer specifiek op politieke voorkeur uit. Scholl kwam door haar talent voor tekenen in contact met een aantal kunstenaars. Zij mochten van het regime geen kunst meer maken, omdat hun kunst niet strookte met het beeld van de nazi’s. Door hen raakte Scholl geïnteresseerd in filosofie en theologie en door de vele boeken die zij erover las, groeide haar interesse alleen maar meer.

De Witte Roos

Nadat Scholl zoals verplicht was dienst had gedaan voor het Duitse rijk schreef ze zich in bij de Universiteit van München waar ze biologie en filosofie ging studeren. Sophies broer, Hans Scholl studeerde toen medicijnen op de Universiteit van München. Toen Hans Sophie voorstelde aan zijn vrienden wist Sophie nog niet dat haar broer bezig was met een passieve verzetsgroep. Toen ze bij haar broer een pamflet van de Witt Roos vond, realiseerde ze zich dat haar broer hieraan meewerkte en besloot ze zelf ook mee te doen.

De Pamfletten van de Witte Roos

De verzetsgroep had al een stuk of vijf verschillende pamfletten geschreven, gedrukt en stiekem uitgedeeld. Toen Sophie van haar vriend die aan het Oostfront moest vechten te horen kreeg over de misdaden die de nazi’s daar tegen de joden en oorlogsgevangenen begingen, besloten de leden van de verzetsgroep dat ze iets moesten doen. In 1943 werden Sophie en andere leden van de Witte Roos echter opgepakt tijdens het uitdelen van een nieuwe lading pamfletten. Er werd een schijnrechtzaak gehouden en Sophie, haar broer Hans en alle andere opgepakte leden werden ter dood veroordeeld. Op weg naar de guillotine waar ze zou worden geëxecuteerd waren haar laatste woorden: “Zo’n mooie, zonnige dag, en ik moet gaan. Maar wat maakt mijn dood nu uit als er duizenden mensen door in actie komen.”