Verboden Stad in Beijing

De Verboden Stad in het Chinese Beijing is een groot paleiscomplex. Het paleis kent enkele honderden gebouwen en bijna 9000 kamers. In de 15e eeuw werd begonnen aan de bouw van dit omvangrijke complex met de naam Paarse Verboden Stad.

De derde keizer van de Ming-dynastie, Zhu Di, liet aan het begin van de 15e eeuw drie architecten, Hsu Tai, Yuan An en Feng Chiao een extravagant en groot paleizencomplex ontwerpen. Er moest woonruimte zijn voor de keizer en zijn familie en daarnaast moesten er ontvangstruimtes voor gasten, werkruimtes en religieuze gebouwen gebouwd worden.

Bouw van ‘De paarse stad’

In 1406 werd begonnen met de bouw van Zhu Di’s paleis. Veertien jaar lang werd door ruim een miljoen arbeiders gewerkt aan de voltooiing van het paleis. De originele Chinese naam van het paleis luidde Zijin Cheng, wat ‘Paarse Verboden Stad’ betekende. Het paars verwees naar de poolster, waarvan de Chinezen dachten dat hij verbonden was met de keizer en paars gekleurd was. Paars was bovendien de kleur van vreugde en dus kreeg het paleis de naam ‘Paarse Verboden Stad’. In 1420 was het complex gereed en kon de keizer zijn intrek nemen in het complex.

Waar komt de naam Verboden Stad vandaan?

De naam Verboden Stad spreekt al eeuwen tot de verbeelding. Het gigantische complex was alleen toegankelijk voor de keizer en diens hofhouding. Dat waren ambtenaren, dienaren, en edelen die soms voor slechts een enkele gelegenheid toestemming hadden het complex te betreden. Daarnaast waren er uiteraard bewakers en er was een aanzienlijke groep concubines. Al met al had de Verboden Stad zo'n duizend inwoners. 

Hoewel de Verboden Stad slechts voor een zeer select gezelschap toegankelijk was, werd in 1795 een handelsdelegatie van de VOC met open armen ontvangen en kreeg zelfs toegang tot de Verboden Stad. Waarom kregen de Nederlanders zo'n warm onthaal? In Geschiedenis Magazine 6 van 2022 vertelt Trude Dijkstra meer over deze bijzondere missie. 

Bestel

Het ontwerp van de Verboden Stad

Het ommuurde paleis van 960 bij 750 meter is opgebouwd volgens een symmetrisch ontwerp. Er loopt een brede weg door het midden van de Verboden Stad, waaraan de belangrijkste gebouwen zijn geplaatst. Voor de kleinere gebouwen zijn parallelwegen aangelegd. Nagenoeg alle gebouwen in het complex hebben de ingang aan de zuidkant, omdat het noorden in de Chinese cultuur symbool staat voor kou, invasies door andere volken en kwade geesten. Alleen woningen voor afgewezen maîtresses van de keizer hadden de ingang daarom aan de noordkant.

Van Ming naar Qing-dynastie

Slechts enkele maanden na de afronding van de bouw in 1420 vlogen een aantal van de houten gebouwen in brand, waarna ze werden herbouwd. De keizers van de Ming-dynastie wisselden elkaar af en soms lieten zij kleine dingen bijbouwen of veranderen, tot halverwege de 17e eeuw. In april 1644 werd de Verboden Stad door rebellen aangevallen en ingenomen. De laatste Ming-keizer, Chongzhen, hing zichzelf op, bovenop een berg net buiten het paleis, waarmee de Ming-dynastie ten einde kwam. Onder de nieuwe Qing-dynastie werden de namen van de meeste gebouwen aangepast. In plaats van nadruk op ‘suprematie’ werd het woord ‘harmonie’ in de meeste namen verwerkt.

Einde van het keizerrijk

Vanaf halverwege de 19e eeuw verdween de rust in de Verboden Stad toen de Engelsen en Fransen in de Tweede Opium-oorlog (1856-1860) Beijing binnenvielen. De keizer, Xianfeng, ontvluchtte zijn paleis toen soldaten delen van de hoofdstad plunderden. De Britse bevelhebber Lord Elgin overwoog de Verboden Stad plat te branden als represaille voor ontvoeringen en martelingen door de Chinezen. Dat plan werd hem door Britse diplomaten afgeraden en hij vernietigde het oude Zomerpaleis net buiten de stad als alternatief. De macht van Xianfeng kwam door de oorlog onder druk te staan. In 1900 vluchtte ook Keizerin-regentes Cixi uit het paleis tijdens de Bokseropstand en keerde pas na het einde van die opstand weer terug. In 1912 abdiceerde de pas zesjarige Puyi als laatste Chinese keizer na de Republikeinse revolutie van 1911. Hij mocht nog tot 1924 in het paleis blijven wonen, maar werd toen alsnog uit de Verboden Stad verbannen.

De Verboden Stad als museum

In 1925 werd het paleis officieel een museum. Delen van de collectie werden in opdracht van Chiang Kai-Shek, leider van de democratische partij Komintang, overgebracht naar Taiwan. De Komintang was aan de verliezende hand in de Chinese Burgeroorlog (1946-1950) en wilde de culturele schatten beschermen. China claimt de ‘gestolen’ voorwerpen in het Royal Palace Museum nog altijd, maar ongeveer 650.000 voorwerpen staan er nog steeds tentoongesteld. In 1987 werd de Verboden Stad door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed en sindsdien wordt het complex gerestaureerd en worden vernielde delen herbouwd.