Victoria I van Engeland en haar minnaar

Seks verkoopt of niet? Dominique Strauss Kahn en zijn kamermeisje, Clinton en zijn  stagiaire en de Bunga Bunga feestjes van Berlusconi. Rijk en machtig zijn gaat nogal eens gepaard met een seksschandaal. Niets nieuws onder de zon. Ook in het verleden kwam dat veel voor. In deze serie besteden we aandacht aan (seks)schandalen door de eeuwen heen. Deze week: Victoria I van Engeland.

Alexandra Victoria Hannover werd op 24 mei 1819 geboren in Kensington Palace in Londen. Ze was de koningin van het Verenigd Koninkrijk van 1837 tot 1901 en keizerin van India van 1877 tot 1901. Daarmee is ze de langst regerende Britse vorst uit de geschiedenis, dit Victoriaanse tijdperk duurde 63 jaar en zeven maanden. Onder haar regime onderging het land een totale gedaanteverwisseling. Groot-Brittannië veranderde van een agrarische samenleving in een industriële wereldmacht. Haar privé-leven was een baken van stabiliteit en een voorbeeld voor haar onderdanen. Maar toch wordt er gespeculeerd dat zij na de dood van haar man een relatie had met haar bediende.

Huwelijkskandidaten voor Victoria

Koning Willem IV van het Verenigd Koninkrijk (1765-1837) had graag gezien dat Victoria I zou trouwen met prins Alexander der Nederlanden (1818-1848), de tweede zoon van koning Willem II (1792-1849) en koningin Anna Paulowna der Nederlanden (1795-1865). Maar er waren meerdere geschikte kandidaten voor de prinses. Zo schoof haar oom, Koning Leopold I van België (1790-1865) de huwelijkskandidaat Albert van Saksen-Coburg en Gotha (1819-1861) naar voren. De vader van Albert was een broer van Victoria's moeder. Victoria, die de lengte van 1 meter 50 niet haalde, maakte in 1836 voor het eerst kennis met haar neef, prins Albert van Saksen-Coburg en Gotha. Victoria was van de beide plannen omtrent haar huwelijk op de hoogte en schreef in haar dagboek: "Albert is buitengewoon knap, en zijn haar heeft ongeveer dezelfde kleur als het mijne, zijn ogen zijn groot en blauw, en hij heeft een mooie neus en een zeer zoete mond met mooie tanden, maar de charme van zijn aangezicht is zijn meningsuiting, die is uiterst verrukkelijk. Prins Alexander, daarentegen, is ‘heel gewoon’.”

Huwelijk

Victoria I koos dus voor prins Albert en beide ouders stemden tevens met het huwelijk in. Het huwelijk vond plaats op 10 februari 1840 in de Koninklijke Kapel van het St. James's Palace, één van de oudste Koninklijke paleizen in Londen. Naast de echtgenoot van Victoria was Albert tevens haar belangrijke politieke adviseur. Dat zorgde in het begin nog voor problemen, omdat Albert een actieve rol wilde spelen in het landsbestuur. Maar het geschil werd al snel bijgelegd en de twee hadden een gelukkig huwelijk waar maar liefst negen kinderen uit voortkwamen. Victoria arrangeerde hun huwelijken met kinderen uit vorstenhuizen door heel Europa, waar zij de naam The grandmother of Europe aan te danken had.

Romantische verbintenis

Toen Albert op 14 december 1861, hij was 42 jaar, plotseling stierf aan buiktyfus in Windsor castle, bracht dat de koningin veel verdriet. Ze nam een lange periode van rouw in acht, en ze droeg de rest van haar leven zwarte kleding. Ze meed hierna openbare optredens en ze was nog zelden in Londen te zien. Door haar afzondering kreeg ze de bijnaam 'de weduwe van Windsor’. Na de dood van haar man vond ze steun in haar persoonlijke bediende, de schotse John Brown (1826/1827-1883). Er gingen geruchten de ronde dat ze een romantische verbintenis met hem had en er bestonden zelfs verhalen dat zij in het geheim een huwelijk had gesloten met deze schot.

Verlies van een goede vriend

De koningin waardeerde hem vanwege zijn informele houding. Ze was hem zeer dankbaar voor zijn diensten en schilderde portretten en maakte beelden van Brown. Haar kinderen en ministers waren dan ook bevreesd door haar hoge achting voor Brown. Zo schreef Edward Stanley, de vijftiende graaf van Derby, dat Victoria en Brown in aangrenzende kamers sliepen ‘in strijd met de etiquette en fatsoen’. De precieze aard van hun relatie was het onderwerp voor veel speculatie onder tijdgenoten. Victoria hield een dagboek bij, waar ze een dag na de dood van Brown op 27 maart 1883 in schreef: 'Leopold [the Queen's youngest son] came to my dressing room and broke the dreadful news to me that Brown had passed away early this morning. Am terribly upset by this loss, which removes one who was so devoted and attached to my service and who did so much for my personal comfort. It is the loss not only of a servant, but of a real friend.' De jongste zoon van de koningin kwam naar haar kamer en bracht haar het nieuws dat Brown was overleden die ochtend. Het is het verlies van een goede vriend. Later bleek het dagboek van de koningin door haar dochter Beatrice bewerkt te zijn, waardoor de betrouwbaarheid wordt betwist.

Brief van Victoria I aan een minister

Historicus Bendor Grosvenor kwam in 2005 echter een brief op het spoor die Victoria naar haar minister Lord Cranbrook in de derde persoon schreef: “The Queen, though not equal to much writing as her hand shakes so--wishes to thank Lord Cranbrook from the bottom of her heart for the kind words of sympathy in her present unbounded grief for the loss of the best, most devoted of servants and truest and dearest of friends. Perhaps never in history was there so strong and true an attachment, so warm and losing a friendship between the Sovereign and servant * as existed between her and her dear faithful Brown. Strength of character, as well as power of frame--the most fearless uprightness, kindness, sense of justice, honesty, independence and unselfishness, combined with a tender warm heart, retaining the homely simplicity of his early life, made him one of the most remarkable men who be known--and the Queen feels that life for the second time is become most trying and sad to bear deprived of all she so needs. ... the blow has fallen too heavily not to be very, heavily felt. The shock too was so sudden that the Queen is quite stunned.” In deze brief schreef Victoria I dat ze de minister wil bedanken voor de aardige woorden na het verlies van haar goede vriend. Ze schreef dat nooit in de geschiedenis de band tussen een vorst en een bediende zo sterk was als bij haar en Brown. Voor de tweede keer in haar leven (Albert en Brown) moet ze het verdriet dragen van het verlies van een dierbare.

Overlijden van Victoria

Victoria I verzocht om na haar dood met bepaalde attributen van Brown begraven te worden. Toen zij op 22 januari 1901 overleed, werd haar wens ingewilligd. Aan haar rechterkant werd één van Alberts kledingstukken gelegd, terwijl aan haar linkerhand een stuk van het haar van Brown samen met een foto van hem werd geplaatst.