Transcontinental Railroad Utah 1869 Golden Spike

Voltooiing van de transcontinentale spoorlijn

Op 10 mei 1869 kwamen arbeiders van twee verschillende Amerikaanse spoorbouwers elkaar tegen bij Promontory, Utah. Zoals te zien is op bovenstaande foto was dit een bijzonder feestelijke gebeurtenis. De samenkomst betekende namelijk dat de eerste transcontinentale spoorlijn van de VS voltooid was. Deze spoorlijn bleek een belangrijk instrument in de ontwikkeling van Amerika en de toenemende expansie naar het westen. De spoorweg kwam echter niet zonder slag of stoot tot stand.

Manifest Destiny

Vanaf halverwege de 19e eeuw nam de roep om naar het westen uit te breiden in Amerika steeds meer toe. Met name vanaf de jaren 1840 trokken veel Amerikanen westwaarts, op zoek naar een beter leven. Dit kwam ook voort uit het idee van het zogeheten ‘Manifest Destiny’. Dit was het idee dat de Amerikanen een door god gegeven plicht hadden om het westen van het continent te ontdekken en civiliseren. Amerika moest van kust tot kust bevolkt worden, om zo de Atlantische – en Stille Oceaan met elkaar te verbinden.

Roep om meer spoorlijnen

Velen gaven gehoor aan die oproep, maar de reis naar het westen was vaak een hachelijke en gevaarlijke onderneming. De meeste Amerikanen verplaatsten zich met huifkarren, wat de tocht door het bergachtige gebied extreem bemoeilijkte. Een andere optie was een boottocht om Zuid-Amerika heen. Deze tocht was evenmin zonder gevaar, nam veel meer tijd in beslag en was ook nog eens een stuk duurder.

Het verlangen naar een meer praktische tocht van oost naar west werd daarom steeds groter. In 1845 was zakenman Asa Whitney de eerste die in het Amerikaanse Congres de aanleg van een transcontinentale spoorlijn voorstelde. Whitney vond dat een dergelijke spoorlijn ook de commerciële belangen van Amerika kon verbeteren. Goederen konden op die manier immers ook sneller van A naar B vervoerd worden.

De strijd tussen noord en zuid

Treinen en spoorwegen waren op dat moment nog een nieuw fenomeen in Amerika en het enthousiasme was niet meteen groot. Een groter probleem was bovendien de strijd tussen de Noordelijke en Zuidelijke Staten van de VS. Dit had alles te maken met de slavernijkwestie. Het Noorden wilde de slavernij liever afschaffen en hoopte dat toenemende modernisering dit vanzelf voor elkaar zou krijgen. De Zuidelijke Staten spaarden juist kosten noch moeite om de slavernij te behouden. De Zuidelijke Staten zagen een transcontinentale spoorlijn door het zuiden als de ideale manier om dit doel te verwezenlijken. Op die manier konden slaven makkelijker vervoerd worden en hoopte men zo de slavernij verder uit te breiden.

In 1861 werd toch besloten om de nieuwe spoorlijn grotendeels door het noorden aan te leggen. Door de uitbraak van de Amerikaanse Burgeroorlog in datzelfde jaar werd er in de eerste jaren echter nauwelijks gebouwd.

De reis naar Promontory Summit

Na de Burgeroorlog werd de bouw van de spoorlijn hervat. Het was een prestigeproject, waar twee treinmaatschappijen en behoorlijk wat ambitieuze zakenmannen bij betrokken waren. Er was besloten dat twee bedrijven naar elkaar toe zouden werken, in de hoop elkaar ergens in het midden van het continent tegen te komen.

Door de vele bergen in het westen was de groep die vanuit het oosten van de VS werkte veel sneller. De westelijke spoorbouwers moesten bijvoorbeeld enorme bergwanden opblazen om zo tunnels te kunnen bouwen. Voor dit zware werk werden veel Chinese arbeidsmigranten ingehuurd, die onder erbarmelijke omstandigheden aan het werk waren. Langs de spoorlijnen ontstonden veel stadjes en nederzettingen, waar vaak hevig gegokt, gedronken en gevochten werd. Hier is onder andere de mythe van het ‘wetteloze’ wilde westen ontstaan.

Golden Spike Transcontinental Railroad 1869

In maart 1869 waren beide spoorwegmaatschappijen nog maar enkele kilometers van elkaar verwijderd. Besloten werd om bij het plaatsje Promontory in Utah samen te komen. Dit gebeurde uiteindelijk op 10 mei 1869, een moment dat feestelijk gevierd werd.

Om de spoorlijn definitief af te ronden, werd een speciale gouden spijker gebruikt. In eerste instantie was het de bedoeling dat een van de directeuren van de spoormaatschappijen deze spijker in het spoor zou slaan. Twee directeuren waagden zich hieraan, maar sloegen allebei mis. Volgens de overlevering omdat ze allebei te veel gedronken hadden bij de feesten van de avond er voor. Uiteindelijk werd het klusje toen maar door een anonieme arbeider geklaard.

Keerzijde van het succes

De afronding was een groot moment in de Amerikaanse geschiedenis. De reis van oost naar west was nu vele malen korter én goedkoper geworden. De westwaartse expansie was nu makkelijker dan ooit. Hierdoor verslechterde de relatie tussen de Amerikanen en inheemse indianen echter ook. De indianen die al in het westen van het continent woonden, voelden zich logischerwijs bedreigd door de blanke kolonisten. Vele bloedige veldslagen waren het gevolg. Zo bracht de transcontinentale spoorlijn niet enkel goede dingen naar het westen van Amerika.