Hoe schrijf ik mijn scriptie: omgaan met feedback

Twee weken geleden konden jullie lezen dat ik mijn scriptie-in-wording opstuurde naar mijn scriptiebegeleider. Ik was benieuwd wat hij van mijn werk vond, aangezien ik hem toch als een soort “nestor” zie.

Nestor is een personage uit de Griekse mythologie. Hij was is in de werken van Homerus de koning van Pylos. Nestor nam op hoge leeftijd deel aan de belegering van Troje. Hij was de oudste onder de Griekse strijders en werd beschouwd als een respectabel raadsman. Nestor stond door zijn jarenlange ervaring bekend om zijn wijze woorden en gedachten. De naam Nestor werd hierdoor synoniem voor de eerbiedwaardigste en oudste persoon in een gezelschap.

Mijn scriptiebegeleider kan in mijn ogen gerust een Nestor worden genoemd. Hoewel hij nog niet zeer oud is, bezit hij onnoemelijk veel kennis over de oudheid. Hierdoor was ik zeer benieuwd naar zijn reactie op mijn opgestuurde werk.

Theoretisch kader

Gelukkig was hij zeer tevreden over het beschrijvende gedeelte van mijn scriptie. Mijn scriptiebegeleider vond daarentegen dat mijn werk op analytisch gebied nog tekort schoot. Hij wilde meer literatuur zien bij mijn theoretisch kader, waarna hij de theorie uit dit kader vaker terug wilde zien in mijn beschrijving van Syracuse tijdens de Punische oorlogen. Na een aantal zaken doorgesproken te hebben, besefte ik dat hij daarin volkomen gelijk had. De beschrijving van Syracuse tijdens de Punische oorlogen was af, maar ik had daarentegen nog veel werk te verrichten!

Periode voor de Punische oorlogen

Na een aantal dagen ‘worstelen’ met de verkregen feedback besloot ik om de opzet van mijn scriptie ietwat om te gooien. Syracuse zou gaan dienen als een casestudy naar de omgang van een relatief kleine mogendheid met de opkomst van een grootmacht. Het tijdskader waarin dit zou vallen werd de 3e eeuw voor Christus. Hiervoor hoefde ik niet heel veel om te gooien. De beschrijving van Syracuse tijdens de Punische oorlogen (264-201 voor Christus) had ik al. De mogelijkheden voor een relatief kleine staat om met de opkomst van een grootmacht om te gaan, stonden bovendien al grotendeels in mijn theoretisch kader beschreven. Ik moest hiervoor dus wel de periode voorafgaand aan de Punische oorlogen toevoegen. Daarnaast moest ik in de tekst de mogelijkheden die in het theoretisch kader beschreven waren diepgaander analyseren.

Syracuse en oorlog met Carthago

De periode voorafgaand aan de Punische oorlogen was voor Syracuse een turbulente periode. Aan het begin van de 3e eeuw was Agathocles aan de macht. Agathocles wist zijn macht uit te breiden over een groot deel van Sicilië. Hij breidde zijn territorium uit tot in delen van Zuid-Italië en hij veroverde de Griekse eilanden Leucas en Kerkyra. Syracuse raakte in oorlog met Carthago, dat een deel van het westen van Sicilië in handen had. Uiteindelijk waren de Carthagers te sterk voor Syracuse. Agathocles werd in 289 voor Christus bij een complot om het leven gebracht. Zijn rijk viel na zijn dood uit elkaar en de Carthagers maakten van het moment gebruik om hun machtsgebied op Sicilië te vergroten.

Burgeroorlog in Syracuse

Er brak een burgeroorlog uit in de stad, waarbij twee machthebbers lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. Carthago greep deze mogelijkheid aan om Syracuse te belegeren. De twee strijdende machthebbers in Syracuse besloten de Griekse koning Pyrrhus van Epirus te hulp te vragen in hun poging Carthago te weerstaan. Pyrrhus zorgde ervoor dat de Carthaagse belegering van Syracuse opgeheven werd. Vervolgens boekte hij een aantal overwinningen op de Carthagers, waardoor hij in 277 voor Christus een groot deel van Sicilië veroverde. In de herfst van dat jaar begonnen de troepen van Pyrrhus aan de belegering van Lilybaeum. Dit was het enige overgebleven bolwerk van de Carthagers. Pyrrhus verloor bij deze belegering veel manschappen en besloot het beleg na twee maanden op te geven. 

Tiran in Syracuse

Pyrrhus joeg de Sicilianen die hem naar Sicilië hadden gehaald na verloop van tijd tegen zich in het harnas door zich hooghartig en tiranniek te gedragen. De steden die Pyrrhus om hulp hadden gevraagd beseften dat ze een despoot hadden binnengehaald. Pyrrhus voelde dit aan en onder het mom van de oorlog tegen de Carthagers plaatste hij garnizoenen in veel steden op het eiland. Waarschijnlijk wilde Pyrrhus de oorlog met Carthago voortzetten in Afrika. Hiervoor had hij een vloot nodig, waardoor hij roeiers uit de Griekse steden begon te rekruteren. Hij deed dit daarentegen onder flinke dwang en de bevolking keerde zich tegen hem. Dit escaleerde toen Pyrrhus Thoenon uit Syracuse ter dood veroordeelde, nadat hij hem valselijk beschuldigde van verraad. Thoenon was één van de voorstanders geweest van de hulp van Pyrrhus en had de koning altijd persoonlijk bijgestaan. Een golf van haat jegens Pyrrhus stak op het eiland de kop op. Hij besloot vervolgens Sicilië achter zich te laten.

Syracuse onder leiding van Hiëro

Na het vertrek van Pyrrhus verkozen de militairen van Syracuse in 275/274 voor Christus Hiëro tot hun generaal. Onder leiding van deze Hiëro wist Syracuse weer uit te groeien tot een belangrijke staat op Sicilië. Niet veel later brak de Eerste Punische Oorlog uit, maar dat gedeelte van mijn scriptie hebben jullie natuurlijk al eerder kunnen lezen. Op welke manier ik bij mijn scriptie meer analyse heb toegevoegd, zal ik over twee weken verduidelijken, wanneer ik de conclusie van mijn stuk zal beschrijven.