Rost van Tonningen dood
Scheveningen 1945 – Met een doffe klap landt het lichaam van de voormalig NSB-er Meinoud Rost van Tonningen op de harde vloer van de Scheveningse strafgevangenis. Hij is een paar verdiepingen hoog vanaf een balustrade gevallen. De bibliothecaris van de gevangenis probeert het verminkte lichaam nog wat bijeen te rapen. Het was zelfmoord, zeggen zijn bewakers.
Volgens de weduwe van Rost van Tonningen ging het echter om moord. Zijn weduwe probeerde dat tot haar dood in 2007 hard te maken. Ze kreeg van de instanties weinig bijval. Die lieten haar steeds weten dat er geen informatie was over de dood van haar man. De gevangenis in Scheveningen was direct na de oorlog een bastion van het verzet. De bewakers martelden de gevangen dagelijks. Verschillende bronnen spreken van ‘gruwelijke toestanden.’
Geheim rapport
De zoon van Rost van Tonningen deed in 2004 in navolging van zijn moeder opnieuw navraag naar de dood van zijn vader. In 2009 kwam een geheim rapport aan het licht uit 1951. Daaruit bleek dat de politieke gevangenen in de gevangenis van Scheveningen slecht behandeld en vernederd werden. Volgens de Nationale Ombudsman hebben de Nederlandse autoriteiten onterecht informatie achtergehouden voor de nabestaanden.
Nazisme an antisemitisme
Rost van Tonningen stond zelfs binnen de NSB bekend als streng in de leer. Hij voelde zich erg aangetrokken tot het Nazisme en het antisemitisme. In tegenstelling tot Mussert, die het fascisme van Mussolini voorstond. De twee werden al snel aartsrivalen. Rost van Tonningen was als NSB-er directeur van de Nederlandse Bank en hoofdredacteur van de NSB uitgave het Nationale Dagblad. In 1944 sloot hij zich aan bij de Waffen-SS. Na de bevrijding werd hij door de Canadezen gevangen genomen en belandde in de Scheveningse gevangenis. Zijn weduwe bleef het Nazistische gedachtegoed van haar man tot haar dood uitdragen.
