Demarcatielijn splitst Vietnam in twee delen

Vietnam werd in 1954 tijdens de Conferentie van Genève, waar verschillende grootmachten het Akkoord van Genève sloten, in twee delen gesplitst. De zeventiende breedtegraad gold als demarcatielijn, een grens die zowel Noord- als Zuid-Vietnamezen niet mochten overschrijden. Belangrijk verschil tussen de delen is dat Noord-Vietnam communistisch was en Zuid-Vietnam kapitalistisch. Gesteund door respectievelijk China, de Sovjet-Unie en de VS

Vietnam, vandaag de dag een land met ruim 94 miljoen mensen, was tussen 1954 en 1976 opgesplitst in twee delen. Noord-Vietnam won in 1954 na de slag bij Điện Biên Phủ de Indochinese oorlog van Frankrijk waarna Hô` Chí Minh de communistische staat uitriep. Om te voorkomen dat hij in heel Vietnam de macht kreeg, werd tijdens de Conferentie van Genève afgesproken dat Vietnam werd opgedeeld in twee delen. Afspraak was dat er in 1956 verkiezingen zouden worden gehouden waarna beide delen zich weer zouden samenvoegen tot één natie. Amerika zag dit niet zitten. De VS vreesde dat er vanwege het communisme nooit eerlijke verkiezingen gehouden konden worden. Noord-Vietnam had de Sovjet-Unie en China aan zijn zijde; Zuid-Vietnam werd gesteund door grootmacht de VS.

Een grens van meer dan honderd kilometer

Een demarcatielijn scheidde Noord- en Zuid-Vietnam van elkaar. De grens was afgesproken tijdens de Conferentie van Genève in 1954, waarbij onder andere  de Sovjet-Unie, de VS, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en China aanwezig waren. De lijn lag op de zeventiende breedtegraad noord. Aan beide kanten van de grens liep een gedemilitariseerde zone, een gebied van enkele kilometers wijd. De demarcatielijn liep voor een groot deels langs de Bến Hải rivier. De grens werd in 1976 opgeheven toen beide delen werden herenigd.

De Hien Luong Bridge

De Fransen hadden in 1950 een balkbrug gebouwd over de Bến Hải rivier. De noordelijke helft van de brug werd na de deling rood geverfd. Rood was de kleur van het communisme. De zuidelijke helft werd geel, wat symbool stond voor het kapitalisme. Na de hereniging van beide delen werd er naast de Hien Luong Brigde een nieuwe brug gebouwd, maar de oude brug bleef bestaan. Vandaag de dag dient de brug als 165 meter lange loopbrug. Over de brug die na de hereniging is gebouwd loopt een nationale autoweg. De Hien Luong Bridge wordt in Vietnam gezien als een belangrijk monument, omdat de brug van grote waarde was tijdens de Vietnamoorlog. Aan zowel de zuid- als de noordkant van de brug staat een monument. Het monument aan de zuidkant bestaat uit zes omhoog staande veren. In het midden staat een beeld van een vrouw en een kind. Aan de andere kant van de brug staat een vlaggenmast versierd met mozaïek. Het mozaïek beeldt elementen uit van de oorlog.

Psychologische oorlogsvoering

Naast de brug staan hoge palen met luidsprekers. Deze luidsprekers werden in de tijd van de Vietnamoorlog gebruikt om propaganda naar de andere kant van de grens te zenden. Deze manier van psychologische oorlogsvoering wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt in Noord- en Zuid-Korea.

Hô`Chí Minh-route

De grens tussen noord en zuid was tussen 1954 en 1976 formeel gezien afgesloten, maar toch was er een manier om van noord naar zuid te reizen. Noord-Vietnam bedacht de Hô` Chí Minh-route, een 1700 kilometer lange sluiproute via Laos en Cambodja waardoor het land toch mensen en materiaal naar Zuid-Vietnam kon smokkelen om oorlog te voeren met het zuiden. Met het tet-offensief in januari 1968 deelde de Vietcong rake klappen uit aan Amerika. De oorlog duurde nog daarna nog zeven jaar, maar achteraf gezien verloor de VS op dat moment de oorlog.