De Waco-siege: bloedbad na FBI-inval
Op 28 februari 1993 bestormden zo'n 100 ATF-agenten het gebouwencomplex Mount Carmel, waar de sekteleden van de Branch Davidians zaten. De inval liep uit op een bloedbad. Toen de FBI betrokken raakte vielen er zelfs nog meer slachtoffers. Maar klopten de officiële verklaringen van de operatie wel?
De ATF (het bureau voor alcohol, tabak en wapens) deed onderzoek naar illegaal explosieven- en wapenbezit onder de Branch Davidians, een christelijke sekte in het Texaanse Waco. Als onderdeel van het onderzoek deed de ATF op 28 februari 1993 een inval in het gebouwencomplex Mount Carmel waar zich zo'n 100 sekteleden ophielden onder leiding van David Koresh.
Maar toen honderd ATF-agenten het complex benaderden, werden ze onthaald door geweerschoten. Er ontstond een vuurgevecht waarbij onder de ATF-agenten vier doden en 15 gewonden vielen. Ook onder de Branch Davidians vielen er slachtoffers; zes overleefden de schietpartij niet en meerdere mensen raakten gewond. Ook de sekteleider David Koresh raakte gewond. Na tweeënhalf uur trok de ATF zich terug en via de telefoon onderhandelden de partijen over een wapenstilstand.
De Branch Davidians
De inval was de grootste ATF-operatie ooit en telde ook het hoogste aantal slachtoffers in de geschiedenis van de eenheid. Maar waarom zetten de agenten zo hoog in? Wie waren de Branch Davidians en wat hadden ze tegen hen?
In de negentiende eeuw ontstond het Kerkgenootschap van de Zevende-dags Adventisten, die zich voornamelijk bezighielden met de wederkomst van Christus. In 1934 splitste de Davidiaanse organisatie, The Shepherd's Rod, zich af van het kerkgenootschap. Ze bouwden het complex Mount Carmel als centrum voor hun gemeenschap. Maar deze splitste zich ook weer en de Branch Davidians gingen in 1959 verder onder leiding van Ben Roden. De Branch Davidians leefden een simpel plattelandsbestaan en bereidden zich voor op de komst van Christus.
Bij het overlijden van Ben Roden in 1978 werd zijn vrouw Lois leider van de sekte. Na Lois zou hun zoon George Roden de leiding op zich nemen. Maar voordat dat kon gebeuren werd Vernon Howell in 1981 lid van de Branch Davidians. Door zijn bijbelkennis klom hij snel op in de hiërarchie van de sekte. Bovendien begon hij een relatie met Lois Roden. Volgens Howell, die zich later David Koresh zou noemen, wilde God dat zij een zoon zouden krijgen en zou die zoon de Uitverkorene zijn. George was diep beledigd door Howells relatie met zijn moeder en zag dit als een bedreiging voor zijn leiderschap. Zo begon er een machtsstrijd tussen Vernon Howell en George Roden.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
Met zo'n 25 volgelingen trok Howell zich terug in het Texaanse Palestine. Maar in 1987 kwam hij met zeven zwaarbewapende mannen naar Mount Carmel. Er ontstond een vuurgevecht, waarbij George Roden gewond raakte en vluchtte. Een aanklacht voor poging tot moord tegen Howell werd geseponeerd en hij kon de leiding over Mount Carmel nemen.
In 1990 veranderde Howell, volgens hem in opdracht van God, zijn naam in David Koresh. Hij vernoemde zich naar de bijbelse koning David en Cyrus, de Perzische koning die de joden in ballingschap liet terugkeren naar Israel. Koresh had verschillende vrouwen, waarvan de jongsten 11 jaar waren. Bij hen kreeg hij twaalf kinderen. Omdat Koresh geloofde dat de profetieën uit het bijbelse boek Openbaringen snel zouden uitkomen, moesten de sekteleden ter voorbereiding op het einde der tijden wapens en explosieven inslaan. Maar hiermee overtraden ze de federale wapenvoorschriften, waardoor de ATF vanaf mei 1992 de cult onder de radar kreeg. Na onder meer ondervragingen van voormalige cultleden en een undercoveroperatie, werd er voldoende bewijs gevonden om Koresh te arresteren en het complex te doorzoeken.
Tweede inval
De Branch Davidians hielden de ATF lange tijd op afstand. Ze hadden voor jaren aan voedsel en andere benodigdheden ingeslagen, dus hadden geen haast om het complex te verlaten. De onderhandelingen boekten weinig vooruitgang, waardoor de sekte maar liefst zeven weken min of meer belegerd werd in het complex. De FBI werd erbij betrokken en er werden plannen gemaakt voor een tweede inval.
Rond 6 uur 's ochtends op 19 april 1993 werden de Branch Davidians voor een laatste maal gewaarschuwd. Als ze zich niet zouden overgeven zou het complex worden aangevallen met traangas. De Branch Davidians weigerden zich over te geven, waarop de invallers zo'n honderd traangas-bussen door de ramen begonnen te schieten. Maar de sekteleden hadden gasmaskers en bleven zitten waar ze zaten. Om 11:40 werd de laatste bus naar binnen geschoten.
Net na twaalf uur ontstond er brand op een of meerdere plaatsen in het complex en negen sekteleden sloegen op de vlucht. Volgens de rapportages werden er schoten gelost, wat ophield toen het hele complex in lichterlaaie stond. Koresh en minstens 80 volgelingen, inclusief 22 kinderen, stierven tijdens deze inval.
Klopten de FBI-verklaringen?
Maar klopte het allemaal wel? Volgens de FBI en Jusititie was er voldoende bewijs om te concluderen dat de Branch Davidians het vuur hebben aangestoken. Zo was er een ooggetuigenverslag en forensische gegevens. De geweerschoten die tijdens het oplaaiende vuur werden gelost kwamen volgens de overheid van de Davidians zelf. Ze zouden op elkaar hebben geschoten bij wijze van een zelfmoordpact of om sekteleden te doden, die Koresh' opdracht om door het vuur zelfmoord te plegen, weigerden en probeerden te vluchten.
Maar tijdens de telefonische onderhandelingen had Koresh gesteld dat ze juist niet van plan waren om collectieve zelfmoord te plegen. De sekteleden die de inval hebben overleefd spreken de officiële verklaring dan ook tegen. Ook sommige critici zijn het er niet mee eens en veroordelen het handelen van de FBI. Ze noemen het ofwel incompetentie ofwel moord. In 1999 gaf de FBI toe dat er traangas-granaten waren gebruikt. Deze traangas-granaten staan bekend om hun ontvlambaarheid, vanwege de brandgevaarlijke inhoud.
