Eerste Metrolijn

Op bovenstaande foto uit 1862 is een testrit te zien van wat de eerste metro ooit genoemd kan worden. Ondanks de kritiek op het plan om een ondergrondse spoorlijn te bouwen, werd de metro een groot succes.

Weg naar de hel

Na de bouw van de Thames Tunnel in 1843 kwam de Brit Charles Pearson op het idee om een spoornetwerk te maken in tunnels onder de stad. De reacties op zijn plan waren niet meteen laaiend enthousiast. Ministers vergeleken het idee van een ondergrondse spoorlijn met een weg naar de hel. Na tien jaar discussie stemde het parlement eindelijk in met de bouw van een zes kilometer lange ondergrondse spoorweg tussen Farringdon Street en Bishop’s Road.

Stoomlocomotieven

De bouw begon in 1860. Dit deed men nog niet door diep onder de grond gaten te boren, zoals tegenwoordig wel wordt gedaan. De stenen van de straten werden verwijderd, waarna er lange rechte geulen werden gegraven. Vervolgens werd er in die geul een stenen boog geplaatst waar dan weer bestrating bovenop kwam. De ondergrondse bevond zich dus direct onder de weg. Daar komt dan ook de Engelse naam ‘subway’ vandaan. Omdat de eerste metro’s stoomlocomotieven waren, werden de tunnels voorzien van schachten om de vrijgekomen rook af te voeren.

Op de bovenstaande foto zie je een testrit die gemaakt werd rond mei 1862. Veel wagons hadden in die tijd nog geen dak, waardoor de passagiers met hun hoofd in de rook van de locomotief zaten. Desondanks waren de testritten een groot succes, want in januari 1863 werd de eerste metrolijn officieel geopend. In het eerste jaar waren er al 9,5 miljoen tickets verkocht voor ritjes met het nieuwe openbaarvervoersmiddel.

De buis

In 1890 werd een nieuwe metrolijn in gebruik genomen. Omdat deze tunnels wel geboord waren en niet gegraven, kon er op grotere diepte gewerkt worden. Ook hoefde men het bovengrondse wegenplan niet meer te volgen en minder rekening te houden met de fundamenten van huizen. Vanwege de buisvormige tunnels die bij deze boortechniek ontstonden, kwam de metro daarna bekend te staan als ‘the tube’ (‘de buis). Omdat het op deze diepte gevaarlijker was om met stoomlocomotieven te werken, werd er aanvankelijk gedacht om met een kabellijn te werken. De maar nog voor de opening van de metrolijn werd dit idee vervangen door het gebruik van een elektrische locomotief. Vanaf dat moment was elektriciteit de belangrijkste energiebron voor metro’s.

Groot succes

Na het succes in Londen, ontwikkelden ook andere grote wereldsteden een ondergrondse spoorweg. In 1900 waren er metro’s in Boedapest, Parijs en Boston. Tegenwoordig beschikt de stad Londen over 400 kilometer aan metrolijnen en over zo’n 270 stations. De komst van de metro maakte het vervoer door de stad makkelijker. Tenzij er natuurlijk stakingen waren...