Eleanor Roosevelt met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Biografie: Eleanor Roosevelt

Eleanor Roosevelt (1884-1962) was een Amerikaanse hervormer, activist, en diplomaat. In haar hoedanigheid als eerste voorzitter van de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties was zij verantwoordelijk voor de opstelling en aanname van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde Naties in 1948.

Anna Eleanor Roosevelt werd geboren in New York op 11 oktober 1884, als telg van de beroemde familie-Roosevelt. Zij verloor beide ouders op jonge leeftijd: Roosevelts moeder overleed in 1892, en haar vader stierf twee jaar later. Na de dood van haar ouders woonde Roosevelt bij haar grootmoeder, voordat ze in 1899 op vijftienjarige leeftijd vertrok naar de Engelse meisjesschool Allenswood.

Nadat ze drie jaar later terugkeerde in de Verenigde Staten, trouwde Roosevelt in maart 1905 met haar verre neef Franklin Delano, met wie zij zes kinderen zou krijgen. Toen haar echtgenoot, die in de politiek werkzaam was, in 1921 verlamd raakte na een polioaanval, zou Eleanor deels helpen bij het verrichten van Franklins werkzaamheden. Zij raakte op deze manier betrokken bij allerlei vormen van politieke activiteit, zoals de vakbonds- en vrouwenrechtenbeweging. Eleanor Roosevelt organiseert een concert voor burgerrechten.

First Lady

Nadat haar partner Franklin in 1933 verkozen werd tot president van de Verenigde Staten, nam Roosevelt de rol van First Lady op zich. In deze hoedanigheid functioneerde zij als de “ogen, oren en benen” van de president, en reisde zij in de naam van haar verlamde echtgenoot kriskras door de Verenigde Staten. Ook was zij een vroege voorvechter van vrouwenrechten: zo organiseerde Roosevelt als eerste First Lady haar eigen persconferentie in het Witte Huis. Uit onvrede over de traditionele uitsluiting van vrouwen bij presidentiële persconferenties, besloot zij dat alleen vrouwelijke verslaggevers welkom waren op deze bijeenkomsten.

Hiernaast zette Eleanor Roosevelt zich in voor de rechten van zwarte Amerikanen. Toen vrijwilligersorganisatie Daughters of the American Revolution in 1939 weigerde een zwarte zangeres te laten optreden in haar auditorium, zegde Roosevelt prompt haar lidmaatschap op. Bovendien organiseerde zij een nieuw concert voor de zangeres bij het Washingtonse Lincoln Memorial, waar zo’n 75.000 mensen naar het optreden kwamen kijken.

Hierbovenop schreef Roosevelt sinds 1935 een dagelijkse column: My Day. Deze column werd op het hoogtepunt van haar bestaan geplaatst in maar liefst 90 Amerikaanse kranten, waardoor Roosevelt de beschikking had over een publiek van zo’n vier miljoen lezers. Eleanor Roosevelt in haar tijd als Amerikaanse vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties.

First Lady of the World

Na de dood van haar echtgenoot in april 1945, werd Eleanor Roosevelt door de Amerikaanse president Truman benoemd tot Amerikaanse gedelegeerde bij de pas opgerichte Verenigde Naties. In haar tijd bij de Verenigde Naties functioneerde Roosevelt als eerste voorzitter van de mensenrechtencommissie, en was zij een van de hoofdverantwoordelijken bij de opstelling van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Deze verklaring werd in 1948 door de lidstaten van de Verenigde Naties aangenomen, en dient nog altijd als belangrijke morele pijler van het internationaal recht.

Uit respect voor haar werk bij de Verenigde Naties zou president Truman haar de bijnaam “First Lady of the World” geven. Nadat Roosevelt haar functie bij de Verenigde Naties had neergelegd na de overwinning van Dwight Eisenhower bij de presidentsverkiezingen van 1952, keerde zij in 1961 terug in het centrum van de macht. In dat jaar herbenoemde President Kennedy haar tot afgevaardigde bij de Verenigde Naties, en werd zij aangewezen als voorzitter van de Presidentiële Commissie voor de de Status van Vrouwen. De voormalige First Lady zou deze posities echter niet lang bekleden.

Eleanor Roosevelt overleed aan tuberculose op 7 november 1962 in haar New Yorkse woonplaats Hyde Park. Zij werd 78 jaar.